Het grote onthaasten

Tim, the Grand Wazoo zette duidelijk de toon, al is zijn invulling van de eerste mooie warme dag van het jaar wat meer met sappen en likeuren besproeid. Hij liet het hele wereldgebeuren lekker het wereldgebeuren en ging de hele dag lekker zijn gangetje. Als zo’n gepokt en gemazeld iemand als Wazoo zich dat meent te kunnen permitteren, dan meen ik dat ook. Ik schrijf gewoon een luie column over mijn luie zaterdag. En wie dat niet bevalt wordt dringend verzocht HIER te stoppen met lezen en wat meer verdieping te zoeken in een ander schrijfsel. Ik hoor van Bert dat hij jaren '50-films heeft zitten downloaden en kijken en dat zijn column daarover zou gaan. Lees die dan maar, dan krijg je toch wat steviger kost in je mik dan ik vandaag ga serveren.

We hadden in ieder geval een deugdelijke vooraankondiging van deze superdag. Zaterdag, topdag, qua weertje dan. Zeldzaam eensgezinde voorspelling, niet eens onenigheid tussen publieke netten en RTL/SBS. Alleen zei de ene timofeeff dat het 24 graden zou worden, terwijl de andere kroll maar net 23 graden uit zijn strot wist te persen. Het zij ze vergeven, laten we maar weer eens grootmoedig zijn. Alleen, vandaag moeten we weer eens een straattegel bij het KNMI door de ruit frisbeeën, want er klopt qua voorspelling weer geen bips van. Allerhande natte kommer en kwel zouden we krijgen, nou, alleen de zon laat een beetje verstek gaan. Het valt me al heel lang op dat de voorspellingen vaak aan de sombere kant zijn. En dat raakt natuurlijk ook kant noch wal. Loop je de hele dag in een regenjas of met een paraplu te zeulen, blijft het gewoon droog. Moordneigingen zou je krijgen. Stelletje duurbetaalde amateurs, dat zijn het.

Zaterdagmorgen moest mijn vrouw bij een familielid iets gaan klussen. Ik vroeg of ik daarbij nodig was, want er hoorde wat sjouwwerk bij en dat doe ik altijd als het kan. Zij heeft namelijk reuma en dan doen je handjes het niet goed. Nee, niet nodig, ik slik weer prednison en dan gaat het wel. Blijf jij maar thuis, pleegzoon Emiel komt nog langs en dan moet er iemand thuis zijn. Ja mooi, gaat lukken, op twee teckels passen die niks anders doen dan onder een hondendeken op de bank liggen maffen, koffie drinken, sigaren roken en krant lezen. Ik ben normaliter een redelijk actief persoontje maar dit is toch af en toe een deugdelijke manier om een zaterdagmorgen door te komen. O ja, ik heb ook nog even een binnenlaag uit mijn motorpak verwijderd, het werd echt te warm in dat ding. Verder geen last van een opspelend, calvinistisch geweten na al dat geluier? Neu.

Vroeg in de middag even bij een zoon langs geweest om te kijken hoe hij met zijn doodvonnis omging. Zijn vrouw is namelijk het hele weekend weg met een heel stel vriendinnen. Ze belde over de enorme keet die ze om half drie in de nacht hadden geschopt in de hotelkamer. Een heel stel van die halve gare mokkels die de bedden tegen elkaar hadden geschoven en luid gillend van de slappe lach aan het trampoline springen waren. Daar wil je als vent helemaal niet bij zijn. Onderhand moest zoonlief op hun drie spruiten passen, wat hem wonderwel bleek af te gaan.

Weer thuis trok ik mijn motorpak aan en werd gebeld. Oudste zoon, uit Otterlo die beweerde dat hij wist dat ik mijn motorpak aan het aantrekken was. Wilde weten wat ik van plan was. Als hij in zijn garage kwam stond zijn Kawa ZZR1100 hem aan te grijnzen. Daar moesten we dus wat mee. Hij moest nog wat gaan kopen, maar de rest van de middag was lekker vrij. Ik reed dus maar naar Otterlo. Mijn linkerhand kon ik wel opgestoken houden, zoveel motorrijders kwamen er langs. In Wekerom dook ik een vreetschuur  in want ik was vergeten om een lunch tot me te nemen. Bij zoon aangekomen leek er niemand thuis te zijn, de achterdeur was op slot. Schoondochter bleek evenwel toch in huis te zijn, zodat ik algauw met een bakkie pleur in een tuinstoel zat geparkeerd. Onderwijl kwam zoon ook weer thuis, de auto beladen met hele bakken vol blommetjes voor in de tuin. Kwebbeltje, tweeling van 21 maanden om ons heen, en toen op de bike, de Veluwe op.

Zoon weet er nog beter de weg dan ik, dus hij reed voorop. Eerst richting Hoenderloo, toen naar Deelen langs het vliegveld richting Schaarsbergen. We reden door een tunnel, waar zoon het niet kon laten om de koppeling in te knijpen en de kraan helemaal open te draaien. Ondanks de originele dempers op de dikke Kawa krijg je dan een enorme oerloei door dat tunneltje. Eventuele fietsers zouden van schrik tegen de muren op rijden. En stuk verder kwamen we op een kaarsrecht weggetje waar ik op mij beurt de kraan maar eens helemaal open draaide. In een paar luttele seconden naar de honderd schroeien. Af en toe mot het gewoon effe. Verder tokkelden we lekker met een gangetje van zestig door de zonneschijn. Moesten we vaker doen, dat wordt nog eens een hele echte hobby.

Weer thuisgekomen vroeg ik mijn zoon om eens op mijn fiets te stappen en te kijken hoe hij rijdt. Ik vind van prima, maar buiten mij rijdt er nooit iemand anders op. En ik wilde het geluid wel eens horen als ik langs de kant van de weg stond. Hij bleef een kwartiertje weg en meldde me dat het ding veel makkelijker rijdt dan dat beest van hem, met die grote kuip en die lange wielbasis. Het leek hem of de fiets nagelnieuw was, nergens speling of rammels, en de remmen waren veel beter dan de zijne. Mooi toch, voor een bike van 19 jaar oud. Alleen, bij 160 waaide je eraf. 160?  Je mag daar nergens harder dan 80, smerige asociaal. Goedgekeurd dus? Meer dan dat pap. Okeeee.

Onderweg naar huis nog even 20 liter sap getankt, kan ik er weer een tijdje tegen. O ja, het is de eerste zaterdag van de maand, dus de motorclub is open na zessen. Dus daar ook nog even langs voor een kwebbel en een sappie. Men had de grote deur opengezet en zat voor de club te barbeknoeien. Ha Gramps, het is nu daglicht, kunnen we lekker even je motor goed bekijken en daarna afzeiken. Dat mislukte, en dat zegt heel wat in dat gezelschap.

Ik zag wel dat het meubilair waarop we zaten volledig gaar was. Tuintafels met banken eraan vast, alles was verweerd en rot. Kijk, daar kan ik wellicht wat voor de club betekenen. Op school staat zo’n ding in de rokershoek, die wordt dagelijks intensief gebruikt, maar tot een paar maanden terug stond er nog eentje. Die is nu ergens opgeslagen. Het is wel een onding want de banken zaten veel te dicht bij de tafel. Alleen een slangenmens kon zijn pootjes onder de tafel gewrongen krijgen. Als je banken vastschroeft op een paar langere balken is dat euvel evenwel opgelost. De twee docenten/instructeurs in de houtwerkplaats zijn allebei motormuizen, dus morgen ga ik even bij ze lobbyen. Tafel een beetje aanpassen en naar de club ermee. De mevrouw die voor het onderhoud van de club zorgt kwam ook nog even langs, en zij liet weten dat ik best een prijsje mocht laten maken voor nog een paar van die dingen. Als dat een beetje goed zat konden we meteen de hele ouwe meuk vervangen, de troep kort zagen en een grote barbeknoei ermee organiseren. Jaja, dat kan alleen als we een brandweerman onder de clubleden hebben, anders heb je meteen grote heibel in de tent.

Kortom, een prima dagje. Of het welbesteed was zoeken de lezers zelf maar uit. Ik was in ieder geval dik tevreden.