Liga

Het was een zegevolle dag voor God. Bulderend van de lach stormde Hij de werkkamer van Allah binnen. Om hem het laatste nieuws eens even flink in te peperen. Nét te laat: de tijding had Allah zojuist bereikt. De krant lag al op zijn bureau. En wat viel daarin te lezen? Zijn Europese boegbeeld was aangetroffen onder moeders keukentafel in plaats van op het slagveld.

"Waarde collega," sprak God tot Allah, "wat heb je toch een ongelukkige hand als het gaat om het uitkiezen van je vertegenwoordigers op aarde. Nu die Dyab Abou Jahjah weer..." "Ik weet het," sprak Allah, "ik sta hier weer volkomen voor lul. Die Krishna van de derde etage lachte me in het personeelsrestaurant ook al vierkant in mijn gezicht uit."

Het leek zo’n glorieuze dag voor de aanhangers van de Arabisch-Europese Liga, een paar maanden geleden. Want hun boegbeeld kondigde aan dat hij als een ware held ten strijde zou trekken tegen "de Israëlische indringer" in Libanon. Aan zijn Europese vrienden schreef onze held zelfs een afscheidsbrief. Leest u even mee? "Dit wordt misschien mijn laatste reis. Ik wil al mijn kameraden bedanken". Dapper. Als je je veilige leventje in de Benelux opgeeft om als een held te sterven, dan ben je een man van principes.

Sowieso ook een club met principes, die AEL. Ze riepen onlangs de Nederlandse kiezer op, niet op de SP te stemmen. Want de SP is te populistisch, vindt de AEL. En populisme is verkeerd. Maar helaas: Dyab Abou Jahjah is lelijk door de mand gevallen. In plaats van vechten aan het front, blijkt hij nu de hele tijd veilig bij zijn moeder te hebben gezeten. Hoe heet dat, als je zegt dat je naar Libanon vertrekt om als een held te strijden, en "bereid te zijn, als een martelaar te sterven", maar stiekem gewoon onderduikt bij mama? Juist: populistisch!

De koffiejuffrouw kwam langs. "Bij Hezbollah hebben ze zelfs nog nooit van Dyab Abou Jahjah gehoord", fluisterde ze Allah in het oor. Die verschoot van kleur. En het werd nog erger, want de Duivel kwam met een, uiteraard, Satanische lach eveneens de kamer van Allah binnen. "Weet je wat de pa van Dyab voor smoes heeft verzonnen? Hij zei dat zijn zoon absoluut niet heeft gevochten omdat hij een man is van het woord, en niet van de wapenen." God verslikte zich in zijn koffie, en Allah barstte in tranen uit. De Duivel deed nog een duit in het zakje. "Weet je, hoe ze bij mij in het souterrain die Jahjah noemen? Nehneh!", sprak hij fijntjes...

Een groot aantal Hemelse Maagden zat op de bovenste verdieping opgelucht te kijken. Want blij waren ze. Nu zouden ze in ieder geval niet aan die Antwerpse idioot worden geschonken. Want een heldendood? Nee, die zal Dyab Abou Jahjah niet sterven. Nooit.

Mag ik zo vrij zijn, waarde lezer, het boegbeeld van de Arabisch-Europese Liga een ongeloofwaardige held op sokken te noemen? Want dat is hij. Als een bang kind werd hij onder mama's keukentafel aangetroffen. Met een Liga, dat dan weer wel...