Rustig aan
Wetenschappelijk onderzoek is iets prachtigs. Eerder al besteedde ik aandacht aan een Brits onderzoek naar blote reclameborden langs de weg: automobilisten bleken daar letterlijk van uit de koers te raken. Voor mijn eigen leven had dit onderzoek geen gevolgen, want ik rijd geen auto. Maar de uitkomst van een nieuw onderzoek van de Amerikaanse Harvard Universiteit raakt mij zeer. De longen van mannen van middelbare leeftijd die zich vaak boos maken gaan met het verstrijken der jaren sneller achteruit dan die van meer ontspannen types.
Hoe groter de woede, hoe slechter de longfunctie na verloop van tijd. Ik voelde al een bescheiden kuchje aankomen en heb daarom besloten, het voortaan wat rustiger aan te doen. Tot grote verbazing van mevrouw Oplopers zit ik uiterst ontspannen aan mijn werktafel. Al dagen heb ik mij niet schuimbekkend voor de buis zitten opwinden over allerlei wangedrag. Gore grappen over de flitsscheiding van Mariska Hülsscher? Aan mij niet besteed.
Echt. Het laat me volledig koud. Gonny Oudenallen heeft zich bezondigd aan illegale onderverhuur, en blijkt haar CV wat te hebben opgeleukt. Geeft niet. Iedereen moet doen wat 'ie niet laten kan. Dat je als volksvertegenwoordiger een zekere voorbeeldfunctie hebt? Mij hoor je niet. Uiterst kalm drink ik nog een glaasje kamillethee.
Politici hebben verkondigd dat het misschien een goed idee is om eens kritisch naar de armoedecijfers te kijken. Want dat staat zo slordig, zoveel armoede. Als we nou de armoedegrens eens een paar honderd euro naar beneden bijstellen, tot pakweg twee derde van een bijstandsuitkering? Dan is er in Nederland toch niemand meer arm? Geheel tevreden zak ik lekker onderuit in mijn stoel: geweldig, hoe die Haagse knappe koppen alle problemen in ons land weten op te lossen. Met een stralend humeur neem ik nog een handje valium. Heerlijk.
En actievoerders binnen de energiesector voeren actie tegen het ontkoppelen van de stroomcentrales en de hoogspanningskabels. Ze dreigen komende week tijdens de interland Nederland - Wit Rusland in het stadion het licht uit te doen door de stroom af te zetten. Fantastisch, moeten ze vaker doen. Van de 100 voetbalwedstrijden zijn er 99 toch het kijken niet waard. En hier thuis komt nog wél stroom uit het stopcontact. Soms althans. Prima toch? Leuk, die CD met dolfijn-geluiden. Uiterst ontspannend.
Toch is het wennen. Af en toe val ik nog even uit mijn rol. Zonet de postbode neergeslagen. Hij was 3 minuten te laat, en dát pik ik niet!
