Domino D-day 2003
Net als de rest van Nederland had ik me goed voorbereid op de avondvullende show die SBS6 ons voorschotelde... Ik had natuurlijk de volgende dag de herhaling op NET5 kunnen bekijken, of de week erna dezelfde herhaling op V8, maar geef toe: Je wil toch altijd zo snel mogelijk de overvloed aan nuttige informatie die deze vuilnis-zender je aanbied, opzuigen?
Dus met 3 zakken chips en 5 liter cola bij de hand, nestelde ik mij in mijn televisie-stoel, zette de televisie aan en zapte naar SBS6. De voorbesprekingen waren al begonnen. ik heb me uren kunnen vermaken met boeiende interviews met notarissen, en trekkingen van loterij-partijen. Na een aantal uren aan non-stop Wendy van dijk-geëmmer aan gehoord te hebben begon ik toch enigszins gepikeerd te raken, gedachten als 'Waar blijven de steentjes' spookten door mijn hoofd. Ik moet toegeven dat die galbak, ene Jeroen, met zijn trieste belspelletjes die het nodig vond zijn hoofd op willekeurige plaatsen in de uitzending in beeld te gooien me na een paar minuten al een aantal hectometers uit de strot begon te komen. Ook de spetterende optredens van internationale grootheden als Westlive, Nick Carter en Sita wisten me niet te boeien. Ene lulhannes 'Crabbe' die maar met een of ander triest vriendje de hele tijd begon te emmeren over zijn 'postcodeloterij' maakte een einde aan mijn geduld voor de commerciële zijk-instelling van de zender. Na 15 minuten bij de Domino-d-day infolijn in de wacht te hebben gehangen om een klacht in te dienen over dit afschuwelijke wanbeleid van hun kant, was het dan eindelijk tijd om de eerste steen een letterlijk 'zetje in de rug' te geven.
Nadat Nick Carter, superster in hart en nieren, het eerste steentje omgooide voelde ik het nut van mijn intensieve voorbereidingen. Enkele druppels hadden door de immense spanning de weg uit mijn plasbuis reeds gevonden, maar werden, jammer voor hun, al vlot geabsorbeerd door de extra dikke laag Tena lady die ik rondom mijn billetjes had aangebracht. Ha. 'Eat your heart out, spanningen!' Het feest was begonnen. 4 miljoen steentjes stonden gereed om allemaal om te vallen. Dankzij mijn recent aangeschafte Dolby setje had ik zelfs de mogelijkheid om alle steentjes om me heen te horen vallen. Wat een weelde, wat een pracht. Dat het allemaal mogelijk is in deze moderne maatschappij.
Urenlang heb ik me kunnen vermaken met 4 miljoen steentjes, waarvan er uiteindelijk 3.847.295 van gevallen zijn.... En dit is allemaal te danken aan Robin Paul Wijers, organisator van dit alles. Morgen schijf ik een brief naar de paus of deze hem heilig wil verklaren.
En toen was het over. Afgelopen. Poef. Weg. SBS6 maakte nog wel een paar lame pogingen om de sfeer er in te houden, door beelden van feestende dominobouwers uit te zenden, maar voor mij was het een grote anticlimax. Ik had wat meer verwacht. steeds grotere steentjes ofzo, en dat ze dan langzaamaan naar buiten bewogen en gingen dominoën met de skyline van Leeuwarden. Lachen toch? Maar toch zal ik morgen meteen proberen de DVD van dit spektakel te bemachtigen, zodat ik de vele steentjes ook in slow motion kan zien vallen....
Ik vraag me echter nog steeds af wat men van plan is te gaan doen met de 4 miljoen steentjes. Wie heeft er belang bij 4 miljoen platte, rechthoekige stukjes plastic? Worden ze in dozen naar Polen gestuurd? Iets voor de weeskindjes? Of worden ze voor het goede doel geveild? Ik moet eerlijk toegeven dat ik op zijn minst wel een maandloon over heb voor een van de steentjes die deel uit heeftgemaakt van het immense bouwwerk waar honderd bouwers maanden aan hebben moeten werken.
