Ultra_Ivo's blog: Parijs - Brest - Parijs (2)

FOK!user Ultra_Ivo zal in augustus deelnemen aan Parijs - Brest - Parijs. Via FOK!sport wil hij ons de komende maanden op de hoogte houden van zijn voorbereidingen. Hieronder deel twee over zijn voorbereidingen op deze wielertocht.

Niet alleen in Morkhoven werd afgelopen zaterdag gefietst. Aangezien ik op de officiële datum (20 maart) bezig ben met organiseren reed ik afgelopen zaterdag mijn brevet voor, samen met Achim die de geheime controle zal uitvoeren. Even na achten vertrokken we vanaf de Stay Okay in Maastricht. Snel de Maas over en langs de Maas België in. Voor Achim was het navigeren makkelijk, ik ken de route zo goed als helemaal van buiten en we hebben alle twee een GPS, ieder met andere instellingen. Zo krijgt hij tijdig zijn waarschuwing om in de afdaling linksaf te buigen naar de abdij van Val Dieu. Hier begint het genieten. Tot aan de afslag is er redelijk wat verkeer, nu rijden we bijna verkeersvrij over mooie weggetjes. De temperatuur begint ook op te lopen. We kunnen voor de eerste keer stoppen om de bovenste laag kleding uit te trekken.

Aan het eind van de winter ligt de Abdij er altijd wat minder mooi bij. Over een week of drie ziet het er al wat beter uit. Voor Achim is dit nog onbekend terrein, hij geniet. Genieten doet hij niet van de kasseien door Clermont. Na het kruisbeeld is het grotendeels afdalen naar Limbourg. Mijn vaste café hier heeft een nieuwe eigenaar. Zij willen graag de controle voortzetten. Na Limbourg volgt het laatste stukje vlakke weg voordat we de Eifel induiken. Via de Nispert rijden we Eupen uit, een van de mooiste klimmen in de omgeving.

Vlak voor de grens stoppen we om bij Delhaize te ravitailleren. Normaliter rij ik dit ritje op zondag, dan is deze supermarkt de laatste plek die open is. Voorzien van genoeg spijs en drank fietsen we verder langs een drukke weg. Gelukkig beginnen ook de automobilisten te beseffen dat de vluchtstrook aan de rechterkant voor fietsers een betere plek is dan het gammele fietspad aan de linkerkant. Geen enkele keer klaagt een automobilist. Bij Fringshaus slaan we linksaf en kort daarna toucheren we bijna de 600 meter hoogte. Het echte klimmen is voorlopig voorbij. Door slaperige Eifelse dorpen rijden we verder naar Strauch. De weg golft een beetje maar nergens is het serieus klimmen. In Strauch is het weer tijd voor een verkleedstop. Dit keer om een extra laag aan te trekken voor de lange afdaling naar Nideggen-Brück.

In een ziedend tempo rijden we omlaag. Gelukkig ontbreekt een fietspad in het snelste deel van de afdaling. Veel volk is er ook niet op de weg zo eind februari. Bij de rotonde in Nideggen-Brück gaan we nu rechtdoor. In de voorafgaande jaren ging het hier rechtsaf, een steile klim omhoog naar Nideggen. Nu heb ik de route omgelegd en stoppen we een goede kilometer verder bij de VVV in Zerkall. Buiten het seizoen zijn die alleen op zondag open. Een foto moet dan maar als bewijs dienen.

Direct na Zerkall volgt de laatste serieuze klim, een makkelijk lopende deze keer naar de dorpjes Kleinhau en Grosshau. Vanaf Grosshau begint het grote genieten weer. Dwars door de bossen loopt hier een verkeersvrije weg, de Rennweg. Dit keer hoeven we zelfs niet om de slagbomen aan het begin en eind hiervan te slalommen.

Aan het eind van de Rennweg volgt er een mooie afdaling naar Schevenhütte, een afdaling die doortrekt tot in Langerwehe. Voor de eerste keer sinds het Fringshaus worden we weer geconfronteerd met verkeer. Even de grote weg oversteken en het wordt al snel rustiger. Mooier kan ik niet zeggen, we rijden langs een zeer grote bruinkoolcentrale. Achter wat ophogingen liggen grote bruinkoolgaten, aan de linkerkant al omgezet in een recreatieplas. Inmiddels is het begonnen met regenen. En niet zo zuinigjes ook. Positief is dan weer de wind die nu nog pal in de rug staat. Voor het eerst deze rit kunnen we een tijdvoorsprong opbouwen.

Plotseling worden we echter geconfronteerd met wat ongepland oponthoud. Vlak achter Floverich staat er ineens een verbodsbord langs de weg. Normaliter is het pas een paar kilometer verderop verboden te fietsen, als je al via Immendorf kunt fietsen. Ik onthoud de kilometerstand en volg de omleidingsroute. Via de kaart van de GPS zie ik snel waar ik weer moet afbuigen naar Immendorf. Ik maak wat notities van de nieuwe situatie. Helaas heb ik m'n dictafoon niet bij me en moet dus afstappen en alles met pen en papier noteren. In Immendorf komen we weer uit op de route. Vanaf nu is het makkelijk afdalen naar Geilenkirchen. Ik verheug me al op het eten daar. Ik ben nog amper binnen als ik m'n vaste gerecht in het café daar bestel, 'Verrücktes Huhn'. We nemen even de tijd om te eten. Achim maakt de fout om pas na het eten zijn koffie te bestellen, we verliezen zo alle verdiende tijd.

Na Geilenkirchen zouden we eigenlijk nog een stuk wind in de rug gehad moeten hebben. Maar helaas, het wordt een forse tegenwind. Erg snel gaat het niet meer, Achim heeft het gehad en kan niet meer op kop komen. Gelukkig kan hij nog altijd goed volgen. Inmiddels is het donker geworden. Op vrijdag had hij nog een valpartij met zijn ligfiets, hij rijdt nu op zijn brevettenfiets van vorig jaar met een redelijk beperkte verlichting oké, tien jaar geleden zou dit goede verlichting zijn geweest). Maar met mijn Edelux erbij kunnen we allebei goed zien. Vlak voor de Maasbrug naar Maaseik worden we ingehaald door een oranje Quest. Achim herkent de rijder, iemand die vaker in Wankum brevetten rijdt.

Helaas hebben we in Maaseik te weinig tijd om van een pannenkoek te genieten. Het wordt een korte controle en dan direct door. Het is mij nog niet helemaal duidelijk of we zijwind of net wind in de rug zullen hebben langs het kanaal. De wind is nog niet uitgedraaid. Over de oude spoordijk fietsen we naar de Zuid-Willemsvaart. Gelukkig redelijk beschut. De afslag naar de Zuid-Willemsvaart ken ik van buiten, we kunnen 'm niet missen. Onder de brug stoppen we een laatste keer om het regenjack weer aan te trekken. Vanaf nu gaat het rechtdoor naar huis. Gelukkig af en toe met wind in de rug. 

De gemiste pannenkoek in Maaseik begin ik te merken. Ik eet de laatste restanten eten uit mijn stuurtas op. De rest zit achterin. Om een onnodige stop te vermijden geeft Achim mij wat eten uit zijn voorraad uit zijn stuurtas. Door de Hochterbamd rijden we naar Smeermaas. Gelukkig staat er geen Schotse Hooglander in de weg. Hier zijn er ook geen politici die zelfs vreemde koeien weg willen hebben . Vlak voor de finish moeten we het even kalm aan doen. Er staat een hele file, alcoholcontrole. Wij rijden er omheen en krijgen een opmerking van een agent te horen. We tikken aan bij de Stay Okay, nog net binnen de tijd.