[België] Het WK voetbal van 1986

Het land is een puinhoop en al een jaar lang zijn ze bezig om een regering te vormen, maar België heeft in ieder geval een rijk sportverleden. Deze week staat FOK!sport middels enkele specials stil bij enkele Belgische sporticonen en grote Belgische sportprestaties uit het verleden. Vandaag kijken we naar het WK korfbal van 1991, toen België tot de halve finales  reikte.

Het is al bijna tien jaar geleden dat de Belgische nationale voetbalploeg zich kwalificeerde voor een groot toernooi. Je zou bijna vergeten dat de Belgen ook wel eens succesvol waren. We blikken vandaag terug op het grootste succes ooit, dat behaald werd op het wereldkampioenschap van 1986 in Mexico.

De kwalificatie
Om het wereldkampioenschap van 1986 te bereiken, moesten de Belgen zich natuurlijk eerst nog wel kwalificeren. In een poule met Polen, Griekenland en Albanië eindigde het achter de Polen als tweede. Hierdoor moest de ploeg barragewedstrijden spelen voor een WK-ticket. Tegenstander in die duels was Nederland. De eerste wedstrijd in Brussel werd een succes, België won met 1-0 door een doelpunt van Franky Vercauteren.

Een maand later volgde de return in Rotterdam. Nederland kwam na een uur spelen op voorsprong dankzij Peter Houtman en na 72 minuten werd het 2-0 door een goal van Robbie de Wit. Het WK leek ver weg, maar Georges Grün scoorde vijf minuten voor tijd de 2-1. Daarmee plaatste België zich op basis van het uitdoelpunt voor het WK.

De selectie
Onder leiding van bondscoach Guy Thys gingen de Belgen proberen de prestatie van vier jaar eerder te verbeteren. Toen werd het team in de tweede groepsronde uitgeschakeld. Het Belgische elftal van 1986 leunde op een as van bepalende spelers. In het doel stond Jean-Marie Pfaff. De tegenwoordig van een real life soap bekende keeper stond toen onder de lat bij Bayern München. In de verdediging stond Eric Gerets, die toen uitkwam voor PSV. Op het middenveld waren Anderlecht-spelers Franky Vercauteren en René Vandereycken belangrijk. In de spits stonden balvirtuoos Enzo Scifo (Anderlecht) en aanvoerder Jan Ceulemans (Club Brugge).

De poulefase
Tijdens de poulefase van het WK werd België ingedeeld in groep B samen met Irak, Mexico en Paraguay. De eerste wedstrijd verliep teleurstellend. Tegen het gastland werd met 2-1 verloren. Daarna ging het ook in tweede wedstrijd moeizaam. Tegen Irak stond het weliswaar na twintig minuten met 2-0 voor, de Irakezen kwamen na een uur spelen terug tot 2-1, wat ook de eindstand was. De derde wedstrijd tegen Paraguay werd daardoor erg belangrijk. België kwam dankzij Vercauteren en Daniel Veyt tot twee keer toe op voorsprong, maar beide keren kwamen de Zuid-Amerikanen dankzij Cabañas weer langszij. België eindigde daardoor als derde in de poule. Maar doordat van de zes poules ook de vier beste nummers drie doorgingen naar de knock-outfase, konden de Belgen zich gaan opmaken voor een duel tegen de Sovjet-Unie.

Sovjet-Unie
De Sovjets golden als een van de favorieten voor het WK en hadden in de poulefase onder andere met 6-0 gewonnen van Hongarije. België zou in deze wedstrijd echter zorgen voor de grootste stunt van het toernooi, maar daar zag het aanvankelijk niet naar uit. Na 27 minuten kwam de Sovjet-Unie op voorsprong dankzij Belanov en met die stand gingen beide ploegen ook rusten. De Belgen merkten echter dat er wat te halen viel tegen deze ploeg en dat was in de tweede helft te merken.

Scifo bracht de Rode Duivels na bijna een uur spelen weer langszij. Ook toen wederom Belanov de Sovjets na zeventig minuten naar 2-1 schoot bleef de ploeg in een goed resultaat geloven. In de 77e minuut was het dan Ceulemans die stand weer in evenwicht bracht. Hierdoor was een verlenging noodzakelijk. Daarin was het Stéphane Demol die België op een 2-3 voorsprong bracht. Acht minuten later was het feest compleet toen Nico Claesen zelfs voor 2-4 zorgde. Uit een penalty bracht Belanov daarna nog wel de spanning terug, maar België gaf de overwinning niet meer uit handen.

Spanje
Na de sensationele zege op de Sovjet-Unie was in de kwartfinale Spanje de tegenstander. Ook de Spanjaarden hadden in hun tweede ronde partij indruk gemaakt door met liefst 5-1 te winnen van Denemarken. België liet echter zien niet onder de indruk te zijn van deze prestatie en kwam na iets meer dan een half uur spelen op voorsprong na een doelpunt van Ceulemans.

De Spanjaarden moesten nu komen en dat was te merken in de tweede helft. Het regende kansen voor Spanje maar het doelpunt viel maar niet. De halve finale kwam steeds dichterbij, echter, vijf minuten voor tijd viel de goal dan toch; Juan Antonio Señor was de maker. In de verlenging werd vervolgens niet gescoord, waarna strafschoppen de beslissing moesten brengen.

Señor schoot de eerste voor Spanje raak, waarna ook Claessen zijn penalty scoorde. Vervolgens echter miste Eloy Olaya. Omdat daarna Scifo, Hugo Broos, Patrick Vervoort en Leo van der Elst allemaal raak schoten, plaatste België zich voor de halve finale.

Argentinië
In die halve finale was Argentinië de tegenstander. Men wist op voorhand al dat het lastig zou worden, aangezien de Argentijnen de beste speler van het toernooi in de ploeg hadden; Diego Armando Maradona. Na een half uur spelen leken de Belgen een levensgrote kans te krijgen op 1-0 toen Ceulemans doorbrak, hij werd echter onterecht teruggevlagd voor buitenspel. Even later konden er zelfs twee Belgen op de Argentijnse doelman aflopen, maar wederom ging onterecht de vlag omhoog.

In de tweede helft was het vervolgens snel gedaan. Twee doelpunten van Maradona boorden alle hoop op een finaleplaats de grond in. De legendarische voetbalcommentator Rik de Saedeleer kwam vervolgens tot de legendarische uitspraak: "Nee, 't is niet eerlijk, dat als ge hem hebt dat ge dan nog tien anderen mag opstellen."

Maradona houdt de Belgen bezig

En verder
Na het verloren halve finaleduel tegen Argentinië moest er nog een nietszeggende troostfinale gespeeld worden. Deze werd vervolgens met 2-4 verloren van Frankrijk. De gouden generatie slaagde er niet meer nog eens in grote successen te boeken. Voor het EK van 1988 wisten de Rode Duivels zich niet eens te kwalificeren. Het eindigde in hun kwalificatiepoule pas als derde achter Ierland en Bulgarije. Voor het WK van 1990 wist het land zich wel te kwalificeren en haalde het ook de tweede ronde. Daarin was na een verlenging Engeland echter te sterk.