Het Elfstedentocht-gevoel van AlmightyArjen

In het kader van de themamaand over de Elfstedentocht op FOK!sport hebben verschillende users van FOK! hun eigen beleving van de Elfstedentocht beschreven. Hieronder het verhaal van AlmightyArjen.

Aangezien mijn beide ouders van schaatsen houden stond ik als kind al vrij vroeg op de schaatsen, ijzertjes, daar begon het mee. Ik heb toen aardig wat afgekrabbeld op de plaatselijke kolk en ijsbaan. Een paar jaar later werd het tijd voor Friese doorlopers, ook wel bekend als houtjes. Volgens mij zijn die dingen tegenwoordig allemaal van plastic... Rond die tijd was er in 1985 ook een Elfstedentocht, wat voor impact dat had in heel Nederland ging aan mij voorbij: ik was 5 jaar oud. Veel Nederlanders raakten enthousiast en werden na de tocht van 85 lid van de Vereniging Friesche Elfsteden om bij een eventuele toekomstige tocht mee te kunnen doen. Mijn vader was één van die personen. En ja hoor: in 1986 was het weer raak! Mijn vader mocht meedoen (het lotingssysteem bestond toen nog niet) en mijn moeder was de dagen voor de tocht druk met het innaaien van stukken zeem in de schaatskleding van mijn vader. Ik vond het erg stoer dat mijn vader meedeed en 200 km ging schaatsen, dat werd ook zeker wel gemeld bij mijn klasgenootjes.

Naarmate de tijd verstreek groeide ik in het schaatsen, kreeg ik noren en op mijn elfde besloot ik lid te worden van een schaatsclub. Ik ging éénmaal per week trainen in Thialf in de winter. Hierdoor verbeterde mijn techniek aanzienlijk, vooral nadat ik na een paar jaar tweemaal per week ging trainen en wedstrijden ging rijden.

De winter van 95/96. Er lag een flinke plak ijs in de kanalen en meren maar de dooi zou intreden en de rayonhoofden van de Friesche Elfsteden besloten de Tocht der Tochten niet te laten doorgaan. Achteraf bleek dat de dooi pas een paar dagen later in was getreden en dat er makkelijk een Elfstedentocht kon worden gehouden. Heel Nederland was over de zeik! Mijn vader en zus baalden, aangezien zij beiden de tocht zouden kunnen hebben gereden. Mij boeide het iets minder: ik was 16 jaar oud en mocht de tocht niet rijden: je moet immers 18 jaar oud zijn om lid te mogen worden van de Friesche Elfsteden. Eind 1996 was het weer raak met de vorst en in begin 1997 kon de tocht der tochten eindelijk weer gehouden worden! Ik ben gaan kijken en heb mijn vader en zus zien rijden. Het was 11 jaar geleden dat de laatste Elfstedentocht was gereden en ik voelde me zuur toen ik aan de kant in Balk stond: ik zag enorm veel schaatsers voorbij komen die veel minder goed konden schaatsen dan ik en ik had het gevoel dat ik daar had moeten staan in plaats van die kneuzen. Daarnaast voelde ik me zuur omdat het 11 jaar geleden was geweest dat er een tocht was geweest en ik was bang dat ik weer zo lang zou moeten wachten. Mijn letterlijke gedachte was toen was ik maar in 1978 geboren in plaats van 1979, dan was ik nu 18 jaar oud geweest... En gelijk kreeg ik. De winters daarna boden nagenoeg geen natuurijs, flutwinters waren het! Ik begon de hoop te verliezen dat ik ooit nog de tocht zou kunnen rijden, vooral toen er begrippen als global warming de ronde gingen doen...

Zodra ik 18 jaar was ben ik lid van de Friesche Elfsteden geworden. Ik betaal elk jaar netjes mijn contributie, inmiddels 13 jaar lang, en heb sinds vorige winter wel een beetje hoop gekregen dat de tocht ooit nog wordt verreden. Over het algemeen wordt heel Nederland gek als het maar een paar nachten onder de -10 graden komt: Elfstedenkoorts. Ik ben er een stuk nuchterder over: bij mij begint de koorts pas na een week van dikke vorst van minstens -13...

Aangezien de vorstperiode in december heb ik de hoop dat er nog een goede vorstperiode komt in februari, die moet dan echter wel binnenkort beginnen... Ik ben dit jaar ingeloot en ik mag een eventuele tocht dus rijden. Zal ik in februari de tocht kunnen rijden, of zal ik nogmaals 13 jaar geduld moeten hebben?