Film: The Wrestler

Darren Aronofsky heeft met zijn vorige films wel bewezen dat hij van een uitdaging houdt en zich niet vaak herhaalt. Ook zijn nieuwe film The Wrestler voelt weer compleet anders dan Pi, Requiem for a Dream en The Fountain. Het is misschien wel zijn meest toegankelijke film tot nu toe en de awards stapelen zich al op. Vooral hoofdrolspeler Mickey Rourke baart opzien als Randy "The Ram" Robinson.


Randy "The Ram" Robinson is een oudgediende in het worstelcircuit. Zijn gloriedagen liggen al ver achter zich, maar hij vedient nog steeds zijn geld met het worstelen voor een kleiner publiek. Het leven van Randy dreigt echter volledig omgegooid te worden. De dokter verbiedt Randy om nog langer te worstelen. Zijn gezondheid is zo ver achteruit gegaan dat elke wedstrijd zijn laatste zou kunnen zijn. Randy probeert noodgedwongen het leven buiten de worstelwereld op te pakken. Hij probeert het contact op te bouwen met zijn dochter voor wie hij er nooit was en zoekt toenadering tot een stripper met wie hij al een tijd een bijzondere band heeft in de stripclub. Terwijl Randy worstelt met een leven dat hij nooit heeft gehad moet hij ook nog de verleidingen weerstaan voor een reunie met zijn oude worstel rivaal.

Aronofsky toont respect voor het worstelwereldje en laat nergens een spoor van laagdunkendheid achter. Commentaren als: ach het is toch allemaal nep, zal je niet vinden in deze film. Het blijft echter ook zeker niet bij het imago dat het worstelwereldje naar de buitenwereld brengt. Niks rivaliteit, persoonlijke vetes, helden, schurken en wat al dan niet meer. Nee, een wereld vol collegialiteit. Mensen die met zijn allen proberen om het publiek een grandiose show te geven. En daar gaan ze soms ver in. Wat de denken van een bizarre match tussen Randy en Necro Butcher (een echte showworstelaar die zich in het echt ook met dit soort bloedige toestanden bezig houdt) waar ze met nietpistolen elkaar te lijf gaan. De nietjes mogen dan niet dodelijk zijn, pijn doet het zeker en het bloed vloeit rijkelijk.


Het mag dan allemaal een show zijn, maar om daar dan maar uit te concluderen dat deze mensen geen topsporters zijn, hoeft niet op te gaan. De gevechten vragen om hardheid. De moves die ze op elkaar uitvoeren kunnen zwaar en hard zijn. Blessures liggen altijd op de loer en zijn na verloop van tijd eigenlijk niet te voorkomen. Een alleszeggende scène is gebaseerd op Aronofsky’s bezoek aan een handtekeningensessie van ex-showworstelaars. Samen met oude collega’s zit Randy urenlang in een kamer waar sporadisch fans binnenkomen. Wat echter nog meer opvalt is niet de teruggelopen populariteit, maar de lichamelijke en geestelijke gezondheid van de heren. Ze zien eruit als complete wrakken. Het worstelen heeft diepe sporen achtergelaten en deze ex-worstelaars gedegradeerd tot een triest gezicht.

Randy wordt gespeeld door Mickey Rourke die voor zijn rol inmiddels al met een prestigieuze BAFTA-award is beloond. En dat is niet voor niets, want Rourke is geknipt voor de rol. Zijn acteren is erg goed en het uiterlijk maakt het plaatje compleet. Omdat Rourke weinig make-up op heeft is goed te zien wat zijn bokscarriere en daaropvolgende plastische chirurgie met zijn gezicht hebben gedaan. En dat gebroken gezicht past perfect bij Randy. In zijn pogingen het leven buiten de ring op te pakken is zijn onmacht goed voelbaar. Hij doet erg zijn best, maar het blijft er uitzien als een vis op het droge.


Randy heeft nooit echt stilgestaan bij de pijn die hij zijn dochter heeft bezorgd met zijn afwezigheid, maar als hij zo opeens voor de deur van zijn dochter staat wordt het hem al snel duidelijk gemaakt. Zijn dochter wil niks met hem te maken hebben. Niet uit haat, maar omdat ze vroeger steeds maar weer is teleurgesteld door haar vader en die pijn wil ze niet opnieuw beleven. Randy houdt echter vol, zo goed en kwaad als het kan. En wonderwel weten de twee weer een zeer broze relatie op te bouwen.

Ook zijn werk in de supermarkt gaat hem redelijk goed af en de relatie met de stripper bloeit langzaam op. Maar het kost hem energie, veel energie en hoe lang weet hij dat op te brengen? Hij overtuigt zichzelf graag dat hij het worstelen niet mist, maar langzaam maar zeker wordt duidelijk dat er bij Randy een zwart gat in zijn leven is zonder het worstelen. Na zoveel jaar is worstelen eigenlijk het enige waar hij echt goed in is en in de ring toegejuicht worden door vele enthousiaste fans is het moment waarop Randy diepgelukkig is. Het is zijn lust en zijn leven. Is het leven het wel waard zonder worstelen als al het andere zo anders en breekbaar is?


The Wrestler mag dan zo heten, maar de film is zeker niet alleen voor de mensen die het showworstelen een warm hart toedragen. Dit is zo’n film die gewoon klopt. Aan het einde van de film is de cirkel helemaal rond. Het publiek krijgt een inkijkje in de persoon Randy en zal de keuzes van hem compleet begrijpen, hoe ver het leven van deze worstel vedette ook van ons af ligt. Worstelfan of niet; The Wrestler zal veel mensen kunnen bekoren.


Label: Wildbunch Distribution Releasedatum: 12 februari 2009
Kijkwijzer: Waardering film: