Orphan Black: Endless Forms Most Beautiful
Deze review is een recap van Orphan Black, aflevering 10 en beschrijft details uit het verhaal. De review bevat spoilers, dus je bent gewaarschuwd!
Orphan Black: Endless Forms Most Beautiful (S01E10)
Het afgelopen weekend was het alweer tijd voor de seizoensfinale van de spannende tv-serie Orphan Black. De vorige aflevering van de serie was nogal spectaculair geeindigd. Zo mocht Sarah voor het eerst kennismaken met een Afrikaanse vrouw die haar draagmoeder Amelia bleek te zijn en had ze ook nog eens te horen gekregen dat de gestoorde Helena haar tweelingszus is. Amelia geeft aan dat ze met Helena wil spreken maar daar komt weinig van terecht als Detective Art Bell voor de deur staat met een arrestatiebevel voor Sarah Manning.
Voetbalmoeder Alison is minder aangenaam verrast als Dr. Leekie onverwacht voor de deur staat. Deze verzekert haar dat hij daar met de beste bedoelingen is en de normaliter zo paranoide Alison lijkt er met open ogen in te trappen. Sarah en Felix zitten ondertussen op het politiebureau maar doen net alsof ze van niks weten. Met Cosima gaat het ook al niet zo goed. Ze voelt zich ziek, hoest bloed op en krijgt ook nog eens Dr. Leekie op bezoek. Sarah zit ondertussen op het bureau en wordt ondervraagt door Bell, die er niks van begrijpt. Net op het moment dat Sarah haar hart bij hem wil uitstorten wordt het verhoor onderbroken door advocaat Daniel Rosen. De sluwe Leekie probeert in de tussentijd om Cosima over te halen, om voor het Dyad instituut gaat werken en zegt haar dat ze alle vrijheid krijgt om zo zichzelf en haar zusters te bestuderen.
Sarah maakt kennis met ene Rachel Duncan, die zegt dat ze Sarah en haar dochtertje wil beschermen. Sarah laat haar weten dat ze geen interesse heeft. Sarah, Alison, Cosima en Felix bespreken het aanbod en alleen Alison lijkt haar oude leventje terug te willen. Alison had van Dr. Leekie te horen gekregen dat ze niet meer in de gaten gehouden zou worden en het valt haar dan de volgende dag ook op dat buurvrouw Aynsley verhuisdozen aan het inpakken is. Zou zij dan toch de bewuste spion zijn die de jonge voetbalmoeder in de gaten moest houden? Alison gaat echter de confrontatie nog eenmaal met haar aan en niet veel later ligt een door haar eigen sjaal gewurgde Aynsley in haar gootsteen. Art Bell en zijn nieuwe collega hebben een goed gesprek met Vic the Dick die in een hulpgroep voor zielige sneue mensen zit. Lulletje Vic zorgt er echter wel voor dat de politie ook Alison in het vizier krijgt. Als Donnie thuis komt, zit Alison als een emotioneel wrak aan de tafel. Hij weet haar er echter van te overtuigen dat het zijn fout was dat die hele situatie zo uit de hand was gelopen en dat het vanaf dat moment beter met hun zal gaan. Alison moest eens weten dat haar ega niet veel later bij Dr. Leekie in de auto zou zitten om nieuwe instructies te ontvangen.
Cosima lijkt dezelfde ziekte te hebben als de Duitse Katja, maar lijkt het geheim te willen houden voor iedereen. Delphine lijkt toch meer van haar onder de indruk te zijn dan dat we eerder dachten en laat Cosima weten dat ze haar vanaf nu wel kan vertrouwen. Ook Delphine geeft te kennen dat Dr. Leekie een onbetrouwbaar figuur is en dat ze Cosima wil helpen bij het uitzoeken van alle data op de harde schijf, die ze van Leekie heeft gekregen. Amelia gaat naar het adres waar ze afgesproken heeft met Sarah. Ze wordt echter opgewacht door Helena, die net doet alsof ze Sarah is, totdat ze de weerloze vrouw neersteekt met een groot keukenmes. Als Sarah later thuiskomt lijkt de keuken wel een slachthuis en hangt Helena ook nog eens aan de telefoon: "We Missed You Sister. Come Join us."
Terwijl Cosima en Delphine al een stel nerds op zoek gaan naar de decoderingssleutel, gaat Sarah op zoek naar Amelia en Helena. Al snel heeft ze de zwaargewonde Amelia gevonden, die haar een oude foto in haar handen weet te drukken en haar ook nog iets over haar pleegmoeder probeert te vertellen. Terwijl de zwarte vrouw haar laatste adem uitblaast staat de gestoorde Helena opeens achter haar en gaat het gevecht met Sarah aan. Sarah heeft gelukkig haar pistool bij haar en schiet de psychopatische Russin naar de eeuwige jachtvelden met één goedgericht schot. Cosima en Delphine weten inmiddels de code te kraken maar zijn op zijn zachtst gezegd niet blij met de uitkomst. Ze ontdekken namelijk dat alle klonen het eigendom zijn van het bedrijf van Leekie. Als Sarah weer thuis komt bij haar pleegmoeder is het een enorme bende in het huis en zijn zowel pleegmoeder Siobhan als haar dochtertje Kira spoorloos verdwenen. De arme Sarah is ten einde raad.
Damn, damn en nog eens damn, wat was dit een sterke finale voor het eerste seizoen van deze toch al zo spannende serie. Toen ik destijds te horen kreeg dat er een nieuwe serie aankwam die Orphan Black heette en me wat had ingelezen op de plot van de serie van Graeme Manson (Flashpoint) en John Fawcett (Spartacus), kreeg ik al meteen een gevoel dat dit wel eens een serie kon gaan worden die ontzettend in zou slaan bij het Amerikaanse publiek. Orphan Black is namelijk een sciencefiction-serie die ook boeiend is voor eenieder die niet zoveel met het sciencefiction-genre heeft. Orphan Black combineert moderne technologie namelijk met een behoorlijk complex verhaal, waarin een kloon experiment een grote rol speelt. Daarbij is er ook nog een tweede partij die eropuit is om het experiment te laten mislukken, waarbij de nodige klonen over de kling worden gejaagd door een soortgenote met een religieuze tik.
Een ijzersterke troef die de makers van Orphan Black in handen hadden, was hun keuze voor actrice Tatiana Maslany, die maar liefst in negen verschillende rollen in deze serie te zien is en die in sommige fragmenten zelfs driemaal tegelijkertijd in beeld was. Daarbij weet Maslany elk personage behoorlijk diepgang te geven, zodat je soms het idee hebt dat je naar twee (of drie) totaal verschillende personen zit te kijken, terwijl die allemaal door één en dezelfde actrice worden uitgebeeld. Laten we trouwens ook niet de Canadees Jordan Gavaris vergeten, die op onnavolgbare wijze de meest eigenzinnige relnicht sinds Mr. Humphries in beeld weet te brengen.
Uiteraard verlaat het eerste seizoen van Orphan Black ons met de nodige nog openstaande vragen. Want we mogen er toch wel van uitgaan dat Detective Bell zich nu nog niet gewonnen zal geven, nu hij weet dat zijn oude partner dood is en dat een dubbelganger hem een tijd bij de poot heeft gehad. Draagmoeder Amelia wilde Sarah ook wat vertellen over haar pleegmoeder maar kreeg daar niet de kans voor. Wat heeft pleegmoeder Siobhan echter te verbergen voor haar pleegdochter? Hoe zal Tomas reageren nu zijn oogappel Helena dood is? Blijkt Paul nu toch een slappe dweil te zijn of gaat hij ook nog eens iets doen om Sarah te helpen tegen het machtige tuig? Wie is Rachel Duncan en wat heeft zij met dit gebeuren te maken? Wie het weet mag het zeggen, maar ik vrees dat het niet verder zal komen dan speculeren, aangezien deze serie tot nu toe al een behoorlijke lading onverwachte wendingen aan boord had en dat dit in het volgende seizoen vast niet enorm zal veranderen. Al met al kunnen we in elk geval concluderen dat Orphan Black een zeer geslaagde serie is geworden, waarbij we nu al uitkijken naar het volgende seizoen.
