Ouwehoeren

Martine en Louise Fokkens zijn ras-Amsterdamse tweelingzussen van 69. Beiden zijn ongeveer een halve eeuw hoer geweest op de Wallen. Sterker nog, Martine zit nog steeds achter het raam! Vanwege haar financiële situatie moet ze wel, daar kunnen zelfs de wekelijks langskomende en voor haar biddende christenen van Blood & Fire niets aan doen. Louise is wel gestopt. Ze heeft reuma. Ondersteund door foto's en filmpjes uit de oude doos vertellen de zussen hun levensverhaal. Zo is Louise al op jonge leeftijd letterlijk het bordeel ingeslagen en volgde Martine een jaar of anderhalf later toen haar prille gezinnetje in geldnood zat. Ook is er een openhartig gesprek tussen Louise en haar dochter Carol, die in een pleeggezin is opgevoed. Maar er is tevens ruimte voor hilarische anekdotes over klanten met rare wensen en aandacht voor de gemeenschappelijke hobby van Martine en Louise: het schilderen. Ondanks alle misère en minachting die de twee dames (hebben) moeten doorstaan, houden ze zich dapper staande in een steeds harder geworden rosse buurt.

Bij sommige films is het ondenkbaar dat ze een andere naam zouden hebben dan ze hebben. De documentaire Ouwehoeren is hier een uitstekend voorbeeld van. Behalve een lollige verwijzing naar hun (voormalige) beroep in combinatie met hun leeftijd, verwijst de titel ook naar het gezellige vertellen van de zussen. Over de kardinalen die goed betalende klanten waren. Logisch, ze zaten immers dicht bij de collectepot. Of over een klant die slaag wil met een pan en roept "maak me dood". Wie bij deze gortdroog vertelde anekdote niet moet lachen heeft een betreurenswaardig gevoel voor humor. Maar zoals gezegd is er ook aandacht voor serieuze zaken waar je soms behoorlijk van schrikt, bijvoorbeeld als blijkt dat Louise ooit hoogzwanger van een trap is geduwd door haar jeugdliefde en latere echtgenoot Mooie Willem, de man die haar uiteindelijk achter het raam heeft gemept. Dat waarschijnlijk alle hoeren een verhaal te vertellen hebben waar je, eufemistisch gezegd, niet vrolijk van wordt, is een gedachte die zich niet gemakkelijk naar de achtergrond laat verdringen.

Ondanks deze uitersten in emoties is deze tachtig minuten durende productie prima in balans. Dat is natuurlijk ten dele dankzij het script van regisseursduo Rob Schröder en Gabrielle Provaas die er een liefdevol portret van hebben gemaakt. Maar voor een groot deel is dit ook te danken aan de zussen zelf. Want ondanks alles blijven ze zich richten op de positieve dingen. Zo zeggen ze dat er ook een boel aardige hoerenlopers zijn die nog respect hebben "en daar doe je het dan voor". Ook zingen ze samen 'en van je hela hola houdt 'r de moed maar in', wat in alle simpelheid ontroerend is. De Engelse titel van deze documentaire is Meet the Fokkens, maar analoog aan het welbekende Frank Sinatra-adagium had de productie ook makkelijk 'They did it their way' kunnen heten.