Worms: Reloaded

Gespeeld op de PC
Ook beschikbaar op Xbox 360 (onder de naam Worms 2: Armageddon)

Bijna 15 jaar geleden zag de eerste Worms-game van de daaropvolgend mateloos populaire serie het levenslicht. Mocht je die gemist hebben, dan heb je hoe dan ook Worms 2 een keertje gezien of gespeeld. Iedereen kent het, iedereen kan het spelen. Zelfs mijn ouders, die per definitie hun neus ophalen voor games, heb ik een keer Worms ‘geleerd’. En daar kreeg ik al gauw spijt van, want mijn ouders waren niet weg te slaan...

Het absurd hilarische en vooral explosieve vermaak is weer terug, ditmaal in de vorm van 2D. Op Xbox 360 is in 2009 Worms 2: Armageddon uitgekomen, en Worms: Reloaded is precies hetzelfde; alleen nu dus speelbaar op PC. Als fervent Worms-speler popelde ik om de game eens uit te proberen. Ik had me immers vermaakt met Worms 2, Armageddon en zelfs Forts en Worms 4. Dit kan toch niet fout gaan?

Manische menu's
De game vraagt je bij het starten meteen om een team te maken en je wormpjes een naam te geven. Het menu is echter allesbehalve goed bedacht en zelfs nog slechter ontwikkeld. Ik kwam er pas halverwege achter dat je je wormpjes ook daadwerkelijk een andere hoed kon geven door op een andere, vrijwel onopvallende tab te klikken in het customize-menu. En als je de eerste keer wel had opgelet, moet je alsnog een hele trits mogelijke hoedjes doorspitten voordat je degene hebt die je wil. Is het nu echt zo moeilijk om alle hoedjes op te sommen in een overzichtelijke lijst? Ook de rest van de mogelijke opties, zoals gedenkstenen en overwinningsdansjes hebben ditzelfde probleem.

Hé, dooie pier!
Als je eindelijk het start- en aanpassingsmenu hebt doorgewurmd, kan je beginnen. Er zijn een paar nieuwe singleplayermodi, zoals bodycount: een soort survival waarbij er telkens meer worms worden gespawned. De campaign is ook van de partij, maar die is frustrerend en simpel tegelijk. Simpel in de zin dat deze mode amper uitdaging biedt, en frustrerend dat het later in de campagne telkens minder wormen tegen meer vijandige wormen worden gezet. Er zitten een paar puzzels tussen, maar ook die zijn lachwekkend makkelijk. Daarnaast is het ‘nieuwe’ Warzone een opeenvolging van deathmatches tegen een steeds moeilijkere computer, maar originaliteit is ver te zoeken. Tijdens het spelen verdien je geld om items te kopen, zoals wapens en speciale campagnemissies. Een meerwaarde heeft het echter niet, en het voelt zelfs een beetje verplicht om de campagne te spelen om een bepaald wapen te mogen kopen. Binnen een paar uur ben je er doorheen, en dan vraag je je af waar Team 17 de creativiteit van Worms 2 heeft gelaten.

Gaandeweg begint er echter iets te knagen. Ja, dit is Worms in zijn puurste vorm. Maar ik krijg er een ander gevoel bij. Geen goed gevoel.

Hi-Def Death
De graphics hebben een boost gekregen, en hoewel het er scherp en fris uitziet, laat het ook hier heel wat te wensen over. De animaties zijn niet verbeterd (sterker nog, de computerwormen kruipen steevast met een glitchy hupsje erin) en de explosies zijn amper veranderd of opgepoetst. Ook lijkt het animatieteam belachelijk veel tijd gestoken te hebben in de 3D-achtergronden, die mooi maar irritant in je beeldveld blijven bewegen. Het wapenmenu is zonder goede reden fullscreen gemaakt, en het richten van een wapen is eveneens niet meer zo soepel als in zijn voorganger, waardoor het zelfs moeilijker is om met je shotgun die ene worm op de korrel te nemen. Zelfs de doorlaadanimatie en de bijbehorende shotgunhuls na het schieten is nergens meer te bekennen.

Van onderen
Na een tijdje Worms: Reloaded ga je hectisch op zoek naar dingen die de game wél goed doet. En die zijn er weinig. Het bouwen en genereren van een nieuwe speelkaart is zeer degelijk, en de aanpasbaarheid is zeker op veel vlakken aanwezig. Maar ook hier is het allemaal - nota bene in de voorganger - al gedaan. De meeste geluiden zijn wel anders, maar van slechte kwaliteit of ongepast voor de situatie. Een hoop geluiden lijken zelfs verdomd veel op Fallout 3; Het zal wel een database zijn van geluidseffecten zijn die ze hebben gekocht, maar toch voelt het fake aan.

Conclusie
De kracht van Worms zit hem niet in Reloaded, maar in het spelconcept zelf. Vooral in multiplayer komt dit goed uit de verf; het blijft heerlijk verslavend om iemands worm met een honkbalknuppel van het speelveld te slaan, begeleid met een homerun-jingle. Ik mis echter - ondanks de High Definition opkikker - de betere vormgeving van Worms 2, vloeiende animaties en overzicht in de menu’s. Zelfs verschillende dingen die in Worms 2 zaten, is in deze versie nergens te bekennen. Het is ontzettend jammer dat Team 17 zijn prioriteiten volledig op de verkeerde plek had zitten bij het ontwerp van Worms: Reloaded. Gelukkig staat het spelconcept nog als een huis, en dat is de enige reden waarom deze game een voldoende krijgt. Niet om de vernieuwing, maar om de nostalgie en de unieke speelstijl. Een bittere nasmaak, dat wel.