Het is alweer een tijdje geleden en de fans konden dan ook niet wachten! De verzamel-CD is uit en de afscheidstour van BZN is gestart? Ja dat ook, maar dat is meer voor het "begonia-publiek". Het nieuwe studio-album van Placebo is uit! Meer dan twee jaar moest erop gewacht worden, maar hier is die dan eindelijk, Meds. Of anders gezegd, hier is die dan eindelijk officieel. Want het album is half januari al via het internet uitgelekt en door vele Placebo-fans sindsdien gedownload. Deze laatsten weten al of het de moeite waard is om de CD ook echt in huis te halen, of dat het bij geripte mp3-tjes blijft. Voor de anderen, hieronder de gedachtenkronkels van een reviewer die Placebo in het verleden erg kon waarderen...nu nog?
Na één luisterbeurt is het eigenlijk al duidelijk, de band behoudt ook op dit album zijn stijl en geluid. Het is overduidelijk Placebo, zij het in een toegankelijker jasje. De stem van de androgyne Brian Molko blijft zoals altijd erg herkenbaar en klinkt nog steeds heerlijk. Op dit album krijgt Molko hulp van onder andere VV van The Kills en Michael Stipe. De laatste leent zijn emotionele stem voor het bezwerende nummer Broken promise. Een fantastisch nummer met dito opbouw en apotheose.
De meeste nummers liggen makkelijk in het gehoor en door de vele herhalingen (zowel muzikaal als tekstueel) worden ze snel herkenbaar. Het album ligt een beetje tussen Sleeping with ghosts, het "self-titled" album en Without you I'm nothing in. In de vroegere albums lag er vaak een erg donkere, melancholische gloed over de nummers. Op dit nieuwe album is het melancholische geluid iets minder aanwezig, alhoewel er met Follow the cops back home en One of a kind toch terug gegrepen wordt op het 'oude' geluid. Ook zijn de teksten nog steeds redelijk depressief. De tracks worden goed afgewisseld, nummers als Post Blue, Meds en Infra-red zijn aanstekelijke tracks waarbij de rock-factor de toon aanvoert. Met een nummer als In the cold light of morning wordt er even getemporiseerd en de donkere tonen galmen door de kamer heen. De muziek van Meds klinkt gelaagd en blijft goed overeind door de subtiele effecten die verwoven zijn in de nummers. De CD kent eigenlijk maar twee mindere nummers, Pierrot the clown en Drag. Met de laatste heeft Placebo zich er veel te makkelijk vanaf gemaakt door eindeloos teksten te blijven herhalen en weinig genialiteit in de muziek te stoppen.
Het album wordt bij meerdere draaibeurten steeds lekkerder. Het klinkt als een eenheid, een echte plaat waarvan de nummers goed in balans zijn. Ik blijf het eerdere werk beter vinden maar deze plaat is zeker de moeite waard. Live zullen sommige nummers ook erg goed naar voren komen, dus het is wachten op de zomer en de vele festivals waar Placebo dit jaar optreedt.
Label: EMI Releasedatum: 10 maart 2006 Waardering: Must See/Buy/Do Aanrader Redelijk Tsjaa... STAY AWAY!!!!
Vind de cd wat minder dan oudere albums, maar zeker wel een lekkere cd. Op rock am Ring ga ik ze eindelijk live zien foto
@hieronder: Valt best tegen hoor: Reading/Leeds festival (2004) Rock Werchter (2004) Hurricane (2004) Terremoto Festival (2003) Reading/Leeds festival (2003) M'era Luna (2003) Pinkpop (2003) Pukkelpop (2001) Lowlands (2001) Rock Werchter (2001) Roskilde festival (2001) Hurricane (2001) Southside (2001)
Op woensdag 15 maart 2006 16:36 schreef sv3n het volgende: Vind de cd wat minder dan oudere albums, maar zeker wel een lekkere cd. Op rock am Ring ga ik ze eindelijk live zien foto
dan ben je duidelijk geen frequente festivalganger. ze staan zo'n beetje ieder jaar op elk mogelijk festival.
Op woensdag 15 maart 2006 09:40 schreef Govinda het volgende: Jaaaa, briljante plaat! Wordt steeds beter naarmate je hem meer draait! Beste plaat van 2006 (tot nu toe dan) foto
Nee, dat is toch echt Synchestra.
Het is verder wel een goeie CD, ik krijg er geen koppijn van zoals van hun vorige werk. Ik was eigenlijk zeer aangenaam verrast en ga zeker de special edition aanschaffen.
Overwhelmed as one would be, placed in my position Such a heavy burden now to be the one Born to bear and read to all The details of our ending
Over het algemeen ben ik na de eerste draaibeurt van een Placebo-plaat al verliefd. Afgezien van een paar uitzonderingen kan deze nieuwe cd me absoluut niet bekoren. Saai is het enige woord wat in me opkomt eigenlijk. Slaapverwekkend saai!
ik vind het een lekkere cd. Ik ben altijd een fan geweest van Placebo, hoewel ik vond dat er op elke cd wel 1 of 2 miskleunen stonden. Die ontbreken nu wel redelijk naar mijn idee, maar ja ik heb hem pas 1 keer beluisterd.
Reageer zelf
Om te kunnen reageren moet je zijn ingelogd op FOK.nl. Als je nog geen account hebt
kun je gratis een FOK!account aanmaken
Beste plaat van 2006 (tot nu toe dan) foto
sleeping with ghosts was geen fijne plaat en deze ook niet.
@hieronder:
Valt best tegen hoor:
Reading/Leeds festival (2004)
Rock Werchter (2004)
Hurricane (2004)
Terremoto Festival (2003)
Reading/Leeds festival (2003)
M'era Luna (2003)
Pinkpop (2003)
Pukkelpop (2001)
Lowlands (2001)
Rock Werchter (2001)
Roskilde festival (2001)
Hurricane (2001)
Southside (2001)
foto
Vind het een hele goede cd overall trouwens, kan niet wachten tot ik ze in juni weer een paar keer live kan zien foto
Het is verder wel een goeie CD, ik krijg er geen koppijn van zoals van hun vorige werk. Ik was eigenlijk zeer aangenaam verrast en ga zeker de special edition aanschaffen.
Such a heavy burden now to be the one
Born to bear and read to all
The details of our ending
Om te kunnen reageren moet je zijn ingelogd op FOK.nl. Als je nog geen account hebt kun je gratis een FOK!account aanmaken