CD: The Rural Alberta Advantage - Hometowns

Joost Melis (Pink_Floyd)
"Uit het oog, uit het hart", dat geldt zeker niet voor Nils Edenloff, frontman van de band The Rural Alberta Advantage. Hij zingt in bijna elk nummer wel een keer het woord "heart", soms met zo'n gekwelde stem dat de heimwee er vanaf druipt. Hij verruilde jaren terug zijn thuisprovincie voor de oostkust. Van Edmonton naar het grote Toronto. Niet dat Edmonton klein is, maar het heeft wel "a small town feel", en zeker als je tussen de twee belangrijkste steden in Alberta pendelt (Calgary en Edmonton, beide rijk geworden door de omliggende olievelden) voel je je verdwaald in het niets. Kleine "Hometowns" passeer je met de auto in luttele seconden, omgeven door uitgestrekte landbouwgronden die 's winters bedekt zijn met meters sneeuw en in de zomer in de avondzon een prachtige gele gloed uitstralen. De toeristische route leidt je langs de imposante Rockies waarin zoveel schoonheid verborgen zit dat je dit zeker niet zomaar achterlaat als je naar het relatief platte Toronto verkast. Het is dan ook niet gek dat Edenloff zijn afkomst, heimwee en geschiedenis vertelt in de liedjes van The RAA. Alsof je een kijkje in de ziel van Alberta en Edenloff krijgt.


Een ziel waarin hommages en geschiedenis worden vermengd met liefdesverdriet, afscheid en heimwee. Zo wordt de aardverschuiving in 1903 in Frank wordt bezongen in 'Frank AB'. Aanzwellend, meeslepend en met het uitermate aanstekelijke "oh-oh-oh-ooh"-koortje voel je de geschiedenis van de dag dat de Rockies rommelden terug. Samen met je geliefde de dood vinden onder het puin van dit machtige gebergte. Ook het symbool van Alberta en de uitgestrekte priaries krijgen in de opener de aandacht:
"We invariably left the prairies, in my heart
Since well it never moved an inch
Does the love grow, home with the wild rose?
Now, somethings moving out here"

Een opzwepende mix van electronica, klokkenspel, percussie en indiefolk werken toe naar het slot waarin Edenloff zijn klagerige en nasale vocalen even a capella laat klinken. Vocalen die doordrenkt zijn met emotie, waarin in elke noot een traan of een vloek kan betekenen. De plaat staat bol van de ongepolijste juweeltjes, die laveren tussen fuzzy punk, folk en indierock. De percussie speelt, gedurende de helaas korte duur van de cd (35 minuten), evenals de vocalen een belangrijke rol. Extra gewicht, kwaadheid of emotie worden met de slagen van Paul Banwatt gecreëerd. De tweestemmige partijen waarin Amy Cole zich mengt, mixen Angus en Julia Stone met de Smashing Pumpkins. Ruig en toch lief, intens en toch ingetogen.


The RAA is nu gelukkig opgepikt door het label Saddle Creek, want een band die in eigen beheer zoveel bijval kreeg op het internet en qua fanschare verdient het om te groeien en niet langzaam uit te doven. Ze waren afgelopen keer de grote verrassing op het SXSW festival in Austin Texas en mogen nu ook in Europa aan de weg gaan timmeren. Hopelijk levert dit nog meer heimwee op voor een vervolgplaat, want die is Schoonheid met een hoofdletter. Ik heb zelf een half jaar in Alberta vertoefd, maar zelfs als je nog nooit in Alberta bent geweest krijg je een brok in je keel en een knoop in je maag. Je voelt de heimwee, de overdracht, de geschiedenis, de schoonheid van de onderwerpen in de tracks. The RAA heeft met Hometowns één van de mooiste platen van 2009 afgeleverd!





Label: Saddle Creek Releasedatum: Augustus 2009
Waardering:

Kijk voor meer muziek in CD's.