Keepsake
De academie is eigenlijk op zich al een grote puzzel, de school is erg groot en voorzien van talloze trappen en deuren waardoor een enorm doolhof ontstaat waarin je soms lang op zoek bent naar die ene deur waar je doorheen wilt. Een enkele keer is een doorgang enigszins verstopt om een hoekje. Het spel beschikt over een hintsysteem, waardoor je nooit vast hoeft te zitten. Als je niet weet wat je moet doen, kan je op het vraagteken klikken waarna je te zien krijgt waar je naar toe moet. Je krijgt ook een screenshot te zien van die omgeving. Helaas zijn die hints niet altijd even duidelijk, bijvoorbeeld \\\"ga naar de voetbrug onder de trap naar de betoverde hal\\\", terwijl je geen idee hebt waar die betoverde hal precies is en hoe je daar moet komen. Een kaart was geen overbodige luxe geweest.
<\/center>
Ook als je met een puzzel bezig bent kun je hints vragen. De eerste hint is een generieke hint over de bedoeling van de puzzel, maar als je hints blijft vragen worden ze steeds specifieker tot de puzzel uiteindelijk voor je opgelost wordt als je dat wilt. Het spel is niet echt heel lineair, je kunt vanaf het begin een groot deel van de academie bezoeken. Pas na het oplossen van een flink aantal puzzels, waarbij je grotendeels zelf kan bepalen in welke volgorde je ze doet, ga je verder naar het volgende gedeelte van het schoolgebouw, waar je dan weer diverse puzzels op kunt gaan lossen. Als je een puzzel nog niet op kan lossen omdat je eerst iets anders moet doen, is dat niet altijd meteen duidelijk. Pas als je een hint vraagt (omdat je denkt dat je de goede oplossing hebt maar er niets gebeurt) krijg je te lezen dat je \\\"niet aan de voorwaarden voldoet om verder te gaan\\\", wat dus inhoudt dat je eerst een andere puzzel moet oplossen.
De besturing is eenvoudig, door met de muis ergens op het scherm te klikken zal Lydia naar die plek toe lopen. De cursor geeft daarbij aan wat er mogelijk is. Een gouden ster geeft aan dat Lydia zich daarheen kan verplaatsen, een rood kruis geeft een plaats aan waar ze niet heen kan. Verandert de cursor in een gloeiende blauwe bol dan kan Lydia naar een andere ruimte (of een ander gedeelte van dezelfde ruimte waarbij het camerastandpunt verandert). Een spreekwolkje met een uitroepteken betekent uiteraard dat er een conversatie mogelijk is, een vergrootglas dat iets naderbij te bekijken is, een hand dat iets op te pakken is en een tandwiel is een indicatie voor interactie in de vorm van een deur die je open kan maken, of een puzzel.
<\/center>
Als de conversatie je te snel gaat, dan kun je op de pauze-knop drukken om de tekst nog eens rustig door te lezen. Lees je sneller dan de gesproken tekst, dan kun je versneld doorspoelen. Dat laatste werkt niet perfect, je moet namelijk toch nog wachten tot de persoon klaar is met de bij het gesprek horende bewegingen. Een gesprek is niet in zijn geheel te skippen of te versnellen. Als je tijdens je omzwervingen in het gebouw even stil staat om te bedenken wat je moet doen loop je soms het risico dat Zack een praatje met je aanknoopt. Soms geeft hij nuttige informatie, soms is het loos gezwam, maar je moet hem volledig uithoren voor je verder kunt. Zack is trouwens, ook al is hij naar eigen zeggen een machtige draak, bang voor van alles. Harde geluiden, spoken, hoogtes, smalle richels, beesten in het bos... om de haverklap ligt de wolf/draak in een hoekje te bibberen en moet Lydia hem weer overhalen om verder te gaan. Dat is wel een aardige wending in het verhaal al wordt het wel voorspelbaar en \\\'oud\\\' op den duur.
Grafisch is het spel goed in orde. De omgevingen zijn mooi gedetailleerd en de sfeer is sprookjesachtig. De animaties van de personages zijn wat minder geslaagd; Lydia en Zack bewegen zich enigszins onnatuurlijk voort wat vooral op de trappen en bij het openen van deuren opvalt. Cutscenes bij bijvoorbeeld het oplossen van een puzzel of als Lydia een visioen of flashback krijgt, zijn minder scherp dan het spel zelf.
