Tales of Monkey Island episode 1
Het moge bekend zijn dat ik gek ben op adventures en zo\'n beetje alles wat in dat genre uitkomt, aanschaf en speel. Dat is ooit begonnen na een uitnodiging van mijn toenmalige vriendje, die vroeg of ik bij hem thuis een computerspel wilde komen spelen. Destijds dacht ik nog, dat er grofweg twee soorten spellen bestonden, actiespellen zoals Doom en Wolfenstein, en kaart/bordspellen zoals Solitaire en MahJongh. Ik had dan ook niet echt hoge verwachtingen van de avond maar dat veranderde snel toen hij me Monkey Island liet zien. Het verhaal van de wannabe piraat Guybrush Threepwood greep me en de geweldige puzzels hielden me uren bezig. En vastzitten was helemaal niet erg, een mooi excuus om nog eens vaker langs te komen!
Inmiddels zijn we al jaren getrouwd en heb ik een flinke verzameling adventures in de kast liggen. Er zitten prachtige exemplaren tussen, maar Monkey Island houdt altijd een speciaal plekje en niet veel spellen kunnen tippen aan de humor en de sfeer in de Monkey Island-spellen van weleer. Ik was dan ook tegelijkertijd blij en sceptisch toen TellTale Games Tales of Monkey Island aankondigde. Blij omdat er na al die jaren weer eens een echt leuke adventure aan zat te komen in een geweldige setting, en omdat TellTale Games de afgelopen jaren met Sam&Max en Wallace&Gromit wel heeft aangetoond goede adventures te kunnen maken. Sceptisch omdat de lat natuurlijk erg hoog ligt, en ik me afvroeg of ze wel in staat zouden zijn iets te maken wat in de ogen van de vele critici de naam Monkey Island waardig zou zijn, en of het concept zich wel leent voor episodische distributie.
Het verhaal van de eerste episode, Launch of the Screaming Narwhal, begint als de boosaardige zombie-piraat LeChuck Elaine, de vrouw van Guybrush, gevangen houdt op zijn schip. Guybrush heeft een zwaard en een magisch drankje in zijn bezit, en door die twee te combineren kan hij LeChuck verslaan en Elaine redden. Helaas is hij nogal onhandig en de boel mislukt. Guybrush spoelt vervolgens op Flotsam Island aan, en om Elaine te redden moet hij van het eiland zien te ontsnappen. Helaas waaien alle winden rond het eiland in de richting van het eiland, zodat wegzeilen onmogelijk is. In dit eerste hoofdstuk is je opdracht dus om toch een manier te vinden om het schip de Screaming Narwhal weg te laten varen. In tegenstelling tot de andere TellTale-games is Tales of Monkey Island overigens geen episodische game in de traditionele zin, er wordt weliswaar iedere maand een nieuwe aflevering gepubliceerd maar de delen staan ditmaal niet op zichzelf. De vijf hoofdstukken vormen samen een doorlopend verhaal en kunnen niet los van elkaar gespeeld worden. Ze zullen dan ook niet los te koop zijn maar alleen in een bundel (voor 35 dollar dus een euro of 25).
Er zijn twee manieren van besturing. De eerste is een variant op point-and-click, in dit geval drag-and-click. Door de linkermuis-knop in te drukken (en ingedrukt te houden) en naar de plek te slepen waar je naar toe wilt lopen zie je op het scherm een soort windroos rondom Guybrush met een pijltje voor de looprichting. Dit systeem is vooral in het begin, als je op een dobberend schip bent, vreselijk onhandig. Later wen je er wel aan, al blijf je nog wel af en toe achter een teerton of deurpost hangen. De andere methode is net als in Wallace en Gromit met de pijltjestoetsen.
Ook het oproepen van de inventaris kan op twee manieren: met een druk op je scrollwheel of door aan de rechterkant van het scherm op het pijltje te klikken. Een bijzonderheidje in de inventaris is de aanwezigheid van een \'combineer-icoontje\'. Voorwerpen met elkaar combineren is geen kwestie van simpelweg op elkaar slepen, maar je moet ze echt even naar een vakje slepen en op de knop drukken. Dit zorgt ervoor dat je niet simpelweg \'alles met alles\' gaat proberen als je even vast zit maar echt even nadenkt over de mogelijke effecten. Overigens zijn sommige puzzels echt weer net zo geniaal bedacht als in de eerdere delen, flink nadenken is het devies!
Mede door de geweldige muziek en de sfeervolle graphics voelt iedereen die al eerder een Monkey Island-spel gespeeld heeft zich meteen weer thuis. Er zijn veel grappige verwijzingen naar de eerdere delen terug te vinden. Zo wordt er gerefereerd aan Stan, aan de chicken-with-the-pulley-in-the-middle en zelfs aan Murray (de pratende schedel). Bovendien ben je licht in het voordeel bij sommige puzzels omdat je weet wat je ongeveer te wachten staat, kijk je er niet van op als Guybrush iets heel anders zegt dan de dialoogoptie die je uit de mogelijkheden op je scherm koos en komt de manier van over de kaart bewegen je bekend voor. Daarnaast komen een paar oude bekende characters terug. Ook voor nieuwkomers valt er genoeg te beleven, al denk ik dat een deel van de humor en de reden achter bepaalde game-design-keuzes hen zal ontgaan.
