CD: Psapp - Tiger, My Friend

Jelle Schot (JelleS)
Kunst met een meer dan grote K noemde ik de muziek van Psapp in een review van The Only Thing I Ever Wanted. Blijkbaar waren de hoge bazen bij het label net zo enthousiast, want sinds deze week ligt er een re-issue van hun debuut Tiger, My Friend (2004) bij de betere platenzaken. Aangezien genialiteit nooit uit het niets komt, is het niet gek om heel wat van Tiger, My Friend te verwachten. Mits je er voor open staat, want Psapp maakt geen alledaagse muziek.




Het Duits/Engelse duo wordt gezien als de grondlegger van toytronica. Elektronische speelgoedpop zou een goede vertaling zijn. Speelgoed, maar eigenlijk alles wat maar een interessant geluid maakt, is een belangrijk instrument. Ook op het debuut zijn de gekste dingen terug te horen, zoals een boksbalautomaat tijdens 'Velvet Pony'. Dat klinkt misschien wat te modernistisch,maar alles maakt daadwerkelijk onderdeel van de melodie uit, en de 'instrumenten' afzonderlijk brengen ook weer bepaalde herinneringen naar boven. Het is dan ook vooral de algehele sfeer van de eigenzinnige sound die Psapp zo bijzonder maakt.

Een mooi voorbeeld hiervan is de titelsong. De regen klettert naar beneden, vogels fluiten en eenden kwaken. Van alle kanten komt geluid, de melodie zweeft op de achtergrond mee. Je moet alle speelsheid en absurde klanken even wegdenken om daadwerkelijk een nummer met een begin en een eind te ontdekken, maar de klassieke structuur is ondanks de vervreemde sound wel gedelijk altijd aanwezig. De speeltuin die popmuziek heet wordt door de Duitser Carim Classman en de Britse Galia Durant gebruikt om allerlei kleine kunstwerkjes te creëeren en weg te dromen naar verloren tijden en fantasievolle werelden. En gewoon om zichzelf en de luisteraar te vermaken, want zowel op cd als op het podium zit de muziek boordevol humor. Met 'The Counter', zeer minimalistisch in tegenstelling tot de rest van het album, bewijzen ze ook nog eens dat ze al die verschillende instrumenten niet eens nodig hebben om een goede song op te bouwen. Met als fundamenten enkel een piano en de wonderschone stem van Galia weten ze even goed te ontroeren als met speelgoedautootjes, een ruisende zee en een piepende rubber kip genaamd Brunhilda.




Tiger, My Friend is net zo eigenzinnig en briljant als het album dat erop volgde, al was The Only Thing I Ever Wanted iets meer één geheel. Voor iedereen die zich wil laten verbazen door creatieve en absurdistische muziek zijn beide albums absoluut de moeite van het proberen waard. Grote kans dat je je stoort aan al die vreemde klanken. Maar degene die zich daar overheen weten te zetten, ontdekken wel twee van de beste indiepop-albums van de afgelopen jaren.


Label: Domino Releasedatum: 19 november 2007 Waardering: