CD: Maria Mena - White Turns Blue

Jerre (Jerruh)
Het album begint meteen bij het nummer, dat we nu als single in de winkels tegenkomen. You're The Only One is een liefdesliedje zoals we die weinig horen: een brutaal, speels, vrolijk maar vooral eerlijk en oprecht nummer. Het praterige gezang komt overdenkend over en soms lijkt het net alsof Maria zit te gniffelen om een van die rare anekdotes. Deze luchtige manier van zingen en duidelijk maken zet meteen de toon voor het gehele album.
Fragile (Free) en Just A Little Bit zijn al een stuk serieuzer van aard. Ze zingt over dingen die ze bijna bereikt heeft of waarbij ze juist nog wat hulp nodig zou moeten hebben, maar ze geeft ook aan dat dingen anders hadden kunnen lopen.

Perhaps, perhaps if I got better
Perhaps if I challenged myself
Perhaps If I was


Wat verderop het album staat het nummer My Lullaby, die in haar geboorteland Noorwegen als eerste single is uitgebracht. Het is een heel gevoelig nummer over haar moeder, over de liefde die die moeder haar maar weinig gaf tijdens de scheiding. Haar slaapliedje (Lullaby) was het enige wat ze zong als ze moest huilen. Dit soort nummers geven aan hoe sterk Maria is in het combineren van gevoelens met muziek, want haar stem en de sfeer van het nummer ondersteunen de tekst volledig. Haar stem klink breekbaar en kwetsbaar, maar maakt toch een punt.
Met Take You With Me gaat Maria in de versnelling. Het eerste rocky nummer van het album swingt lekker, maar het mist net wat ruige klanken. Het geeft weer dat Maria toch liever een lieverdje is, die haar punt wel duidelijk wil maken, maar dit vooral tekstueel probeert op te lossen.



Lose Control heeft weer een beetje diezelfde speelsheid als You’re The Only One maar is van een ander kaliber. Het liedje is mede door de lekkere manier van zingen, het leuke pianodeuntje en de grappige drum een supertrack. Jammer genoeg dat het nummer maar kort duurt en best abrupt eindigt. De grappige en blije toon in het nummer wordt absoluut niet doorgezet in het nogal dramatische Shadow. Wederom een kwetsbaar nummer, maar wel een veelzeggend kwetsbaar nummer. Het is leuk om te zien dat zo'n jong meisje op zo'n aparte manier naar het leven en haar ups en downs kan kijken.

Ook Your Glass gaat weer de rocky kant op. Dit is eigenlijk de eerste keer dat Maria niet kwetsbaar zingt, maar een zware stem laat horen. Deze krachtige stem doet me denken aan een kruising tussen Titiyo en Anouk. Het zal de laatste rocky sound zijn op het album, want de afsluiters Sorry en A Few Small Bruises zijn weer twee balladachtige nummers, die weer een stuk gevoeliger klinken dan haar zware stem van het voorgaande nummer. Tekstueel zit het allemaal prima in orde en ook de sfeer in de liedjes is rustig, overdacht, maar vooral zelfbewust en progressief. Maria lijkt haar negatieve punten te herkennen en ze lijkt er ook wat aan te willen doen. Dit is een eigenschap die bij veel zangers en zangeressen nog wel eens wil ontbreken.