review

CD: Jimmy Somerville - Home Again

Jerre (Jerruh)
In de jaren tachtig maakte Jimmy veel tracks, CD's en andere muzikale uitstapjes waarbij het gebruik van zijn falsetto kopstem erg opviel in de hitlijsten. Zijn muzikale pad begon met Bronski beat, een voor die tijd vernieuwende popgroep, en de single "smalltown Boy", maar het echte succes kwam met de nieuw opgerichte The Communards en die bekende single "Don't Leave Me This Way". Vele CD's en singles zouden volgen, in totaal meer dan twintig, met wisselend succes. Daarna werd het stil, maar Jimmy, nu 44, vond het tijd om terug te keren in muziekland en zijn tanden stevig te bijten in het vlees van de muziekbusiness. Maar waarom doet hij dat met deze draak van een CD? In de hedendaagse hitlijsten komen we wel vaker oude rotten in het vak tegen die in een nieuw jasje het podium beklimmen, maar de jas van Jimmy zit niet lekker. Dat is al te horen bij openingstrack Could It Be Love. Ik moet meteen denken aan de mislukte comeback van Cher een paar jaar geleden. De dancebeats zijn achterhaald en het nummer toont weinig variatie. Ook de daaropvolgende nummers klinken vlak, eentonig en vooral heel erg achterhaald. Burn klinkt alweer wat frisser, maar de grote vergissing erna, een cover van Ain't No Mountain High Enough wil maar niet krachtig, origineel of spetterend overkomen.



I Always Be Around is het eerste niet-dancy nummer en gaat richting Jamaicaanse invloeden. Nu blijkt wat de liedjes zo hol, afstandelijk, mat en sfeerloos maakt: de eentonige stem van Jimmy Somerville. Zijn stem raakt nergens en lijkt alleen maar te bestaan uit kopstemriedeltjes. Dit is dodelijk voor het album, want hoe romantisch teksten kunnen zijn, als het gevoel mist heb je er niks aan. Na deze track is het weer dance-tijd. Wederom kunnen de tracks mij niet bekoren en na een aantal keer luisteren ontstaat er bij mij zelfs ergernis over de saaie en brave aanpak van deze comeback. Waarom heeft deze man er niet over nagedacht om een andere baan te zoeken of in ieder geval een poging te wagen zijn stijl in een goed zittende jas te gieten? Ik heb in ieder geval de neiging om er absoluut niet meer woorden aan vuil te maken dan ik nu doe, want voor FOK!ers is dit waarschijnlijk een plaat om lekker links te laten liggen in de platenzaken.


Label: BMG Releasedatum: Juni 2005Waardering:

Must See/Buy/Do
Aanrader
Redelijk
Tsjaa...
STAY AWAY!!!!