CD: Avril Lavigne - Under My Skin
Het openingsnummer 'Take Me Away' zorgt meteen voor een golf van herkenning. Avril mag dan zelf volwassener zijn geworden, het geluid klinkt nagenoeg onveranderd. Ik vind dat een pluspunt, ik was erg te spreken over haar debuutalbum en trek me nooit zoveel aan van het hele wannabe-punk verhaal. Een rustig begin, stevige gitaren en Avril's eigen stemgeluid maken de opening van dit album. 'Together' is een langzamer nummer, dat gaat over iemand die beseft dat ze in haar relatie niet gelukkig is, dat het samen niet werkt. Meteen erna volgt Avril's huidige single 'Don't Tell Me', over een jongen die simpel gezegd een meisje het bed in wil praten. Ook dit nummer is redelijk langzaam, in tegenstelling tot het volgende nummer.'He Wasn't' gaat over een jongen die niet bleek te zijn wat het meisje verwachtte. Het nummer klinkt scherp, is een stuk vlotter dan de nummers tot nu toe en klinkt daarom erg lekker. Wat mij betreft zelfs één van de betere nummers op het album. 'How Does It Feel' is te vergelijken met 'I'm With You', een rustig nummer waarin strijkers de overige instrumenten aanvullen. Ook 'My Happy Ending' gaat over een relatie die niet gaat zoals het hoort, waarin het meisje weer hevig wordt teleurgesteld, een midtempo nummer dat wel iets vlotter is dan het gemiddelde. 'Nobody's Home' is wederom één van de betere nummers op het album. Het nummer heeft een sterke opbouw naar het refrein en een sterk refrein, de tweestemmige zang past prima en ook de tekst is sterk.
'Forgotten' heeft een zwaardere klank en klinkt daardoor agressiever. Avril geeft in dit nummer ook af op een jongen die alleen nog geeft om zichzelf. 'Who Knows' is één van de lichtere nummers op het album, dit is aan zowel de tekst als de instrumenten te horen. Een wat hoger tempo, een luchtigere, relativerende tekst. Ook dit nummer springt eruit. 'Fall To Pieces' gaat over de kwetsbaarheid die verliefdheid inhoudt en klinkt, wederom door een catchy refrein, erg leuk! 'Freak Out' vind ik wat minder, de gesampelde opening klinkt Linkin' Park-achtig en het nummer heeft helaas verder ook weinig waarin het zich onderscheidt. Het album sluit af met 'Slipped Away', een nummer op piano dat Avril opdraagt aan haar overleden grootvader. Erg mooi.
Bonus
Hier in Nederland zal hoogstwaarschijnlijk alleen de normale versie van het album te koop zijn. De fans zullen echter het liefst de Japanse Limited Edition in huis halen. Deze bevat namelijk twee bonustracks. Het nummer 'I Always Get What I want' is een heerlijk rebels uptempo nummer dat wat mij betreft best één van de niet-bonustracks had mogen vervangen. De tweede bonustrack is een akoestische live-versie van het nummer 'Nobody's Home', dat ook in een normale versie op het album staat.
