CD Review: Paul Weller - Illumination

Angel (Angelic1)
Was Heliocentric (2000) maar een matig album, met 'Illumination' is Paul Weller wat mij betreft weer helemaal terug. Als er al sprake zou zijn van een come-back, de man is niet weggeweest de afgelopen jaren, dan is dit bij deze een geslaagde poging. Alle songs op 'Illumination' zijn ijzersterk en voor elk wat wils, van diepe soul tot rock en op zijn tijd een klassiek deuntje. Het enige kleine minpuntje op het album vind ik 'Spring (at last)', een instrumentaal nummer wat van mij achterwege gelaten had mogen worden. Weller op blokfluitles, lijkt het wel.



Verder petje af voor deze getalenteerde man, die vrijwel alles op de plaat zelf zingt en speelt. De CD klinkt optimistisch en toch heel diep. Op sommige momenten ijzersterk en andere momenten weer heel breekbaar, zoals op het nummer 'Who brings joy'. In het nummer 'It's written in the stars' lijkt het even klassieke invloeden te vertonen, maar zelfs dat nummer heeft de onvervalste Paul Weller stijl. Mijn favoriet is toch wel 'Call me no.5' dat hij samen schreef en zingt met Kelly Jones van The Stereophonics. Een combinatie die wonderbaarlijk perfect blijkt te zijn.

Conclusie
Paul Weller, in een verre herinnering de arrogante man en nu een gewaardeerd artiest. Met dit album mag hij gerust wat arrogantie uitstralen, want met 'Illumination' heeft hij een staaltje mooi werk afgeleverd. Deze CD zal zeker niet misstaan tussen de "klassiekers" in je CD collectie. Als je wat tracks van de CD wilt beluisteren surf dan even naar de website van Sony Music of de officiele Paul Weller website.
Mijn waardering voor 'Illumination': een 8- (het minpuntje voor 'Spring').