En dan ga je luisteren. De cd begint bekend met de single 'Get Your Shit Together', die ik al een paar keer heb gehoord. Op zich een leuk nummer, maar de cd wordt nog veel beter. Ik vond de akoestische versie van 'Everybody's On The Phone' al mooi, maar de versie die het album uiteindelijk heeft gehaald klinkt nog een stukje beter. 'Wish', 'Living In A Dream' en 'Scarred' zijn alledrie ontzettend lekkere nummers, gevolgd door 'Uncontrollable'. 'Patience', onder andere door Lieke zelf geschreven, is een rustig nummer, heel erg mooi. 'I Do', 'Stop Wasting My Time' en 'I Don't Care', weer drie lekkere rock nummers. 'One Good Reason' is weer een iets rustiger nummer, de cd sluit af met het rustige 'Here Comes The Rain' en het stevige 'Pretty Pissed Off', waarop Pat van Dreadluck Pussy meeschreeuwt.
Het is moeilijk om iets specifieks te vertellen over een cd waarvan je zoveel goed vindt. En dat geldt zeer zeker voor 'Attacks When Provoked'. Als je er een labeltje op wil plakken (dat doen sommige mensen erg graag), dan zou het labeltje soft-rock heten denk ik. Een paar nummers zijn wat rustiger, een paar anderen weer wat steviger, maar daar komt het in principe wel op neer.
Er zijn een paar nummers op de cd die ik niet echt bijzonder vind, maar het overgrote deel is gewoon erg goed. Lieke heeft een heerlijke stem om naar te luisteren, ik kan niet wachten om haar live te horen. Tijdens de anderhalve dag dat ik de cd nu heb betrap ik me er steeds op dat ik een paar nummers vaker dan de rest luister: 'Living In A Dream', 'Scarred' en 'Patience'. Dus ga de cd eens luisteren en laat me weten wat je ervan vindt. Ik ben benieuwd!
