Judowereld aangeslagen door dood Ruska
De Nederlandse judolegende Wim Ruska is zaterdag overleden op 74-jarige leeftijd. De geboren Amsterdammer veroverde bij de Olympische Spelen van 1972 in München twee gouden medailles; in het zwaargewicht en de open klasse. Ruska kroonde zich bovendien in 1967 (Salt Lake City) en 1971 (Ludwigshafen) tot wereldkampioen. Ook was hij zeven keer de beste van Europa.
Na zijn successen in München beëindigde Ruska, houder van de achtste dan in judo, zijn loopbaan en werd hij gedurende een korte periode bondscoach. In 2001 werd de zogenoemde Tarzan van de tatami, geroemd om zijn kracht en atletisch vermogen, getroffen door een hersenbloeding, die zijn spraakvermogen aantastte en waardoor hij deels verlamd raakte. In 2013 werd Ruska door de Internationale Judo Federatie (IJF) opgenomen in de Hall of Fame.
Ruska stond in zijn judocarrière bij het grote publiek vaak in de schaduw van Anton Geesink. Zijn twee gouden olympische medailles kregen beduidend minder aandacht dan de gouden plak van Geesink bij de Spelen van 1964 in Tokio. Dat had alles te maken met de bloedige Palestijnse aanslag op de Israëlische delegatie tijdens de Spelen van München, waarbij elf sporters de dood vonden.
De blonde reus was onder judoka's echter ongekend populair. Dennis van der Geest sliep vroeger als kind onder posters van de geboren Amsterdammer. "Hij was mijn judo-voorbeeld. Zijn stijl als explosief zwaargewicht heeft mij geïnspireerd" Mark Huizinga, olympisch kampioen in 2000, leerde ook veel van Ruska. "Dit is een groot verlies. Als kind leende ik zijn boek 'Vallen en opstaan' drie keer bij de bieb. Dit gaf me de spirit om ook na tegenslagen weer de mat op te gaan."
Ruska was eveneens een voorbeeld voor Dex Elmont, tweevoudig winnaar van het zilver op een WK en regerend kampioen van Europa. "Een beer van een judoka en een echte held", twitterde Elmont. "Wim Ruska is overleden. Rust in vrede, voor mij was je de grootste."
Minister van Sport Edith Schippers (VVD) noemt Ruska één van de grootste kampioenen die Nederland heeft gehad. Na zijn twee gouden medailles op de Olympische Spelen en twee wereldtitels zette hij zich als coach jarenlang met succes in voor de judosport. "Hij was een voorbeeld en grote inspiratie voor veel judoka's. Nederland verliest een groot sportman en ware judoheld."
