Collina geeft nog steeds rode kaarten
Wie herinnert zich niet Pierluigi Collina? Met zijn kale hoofd en sprekende blikken was de Italiaanse scheidsrechter een beroemdheid in de voetbaltempels. Collina hing enkele jaren geleden zijn fluit aan de wilgen, maar hij betreedt het gras weer voor een reclamecampagne van Snickers. FOK! ontmoette Collina in het Olympisch Stadion van Amsterdam.
Snickers wist eerder al celebs als Aretha Franklin en Joan Collins te strikken voor reclamespotjes. Met het EK in Polen en Oekraïne in aantocht gooit de fabrikant van chocoladerepen het over de sportieve boeg. Wie kan beter honger de spreekwoordelijke rode kaart tonen dan Pierluigi Collina? "Ik vond het een leuk aanbod en het is interessant om op deze manier in de wereld van reclames betrokken te worden. Eerdere commercials van Snickers vond ik leuk verzonnen en origineel. Daarom ging ik graag op het aanbod in", betoogt de 52-jarige afgestudeerde econoom.
De non-verbale communicatie waarmee hij wereldvedetten als Luis Figo, Francesco Totti en Rivaldo liet zien wie de baas is, staat voetbalfans nog altijd op het netvlies gebrand. Zijn talent voor karakteristieke gelaatsuitdrukkingen bezit Collina nog steeds ten overvloede, zo blijkt al snel in het interview. "Mijn expressieve vaardigheden waren vaak een voordeel", zegt hij daarover. "Als arbiter neem je belangrijke beslissingen. Door overtuiging van je gelijk uit te stralen, zorg je er voor dat die besluiten beter worden geaccepteerd."
In de jaren negentig ontwikkelde Collina zich via de Italiaanse competities tot internationaal toparbiter. Zo floot hij onder meer de Champions League-finale in 1999 en de WK-finale in 2002. In 2005 stopte de Italiaan als scheidsrechter. "Het is een bijzonder voorrecht om de WK-finale te mogen doen. Vanwege het belang en de wedstrijd zelf was het een unieke ervaring. Dat geldt ook voor de Champions League-finale tussen Bayern en Manchester United. Het was een speciale entourage en de wedstrijd zelf verliep ook bijzonder. Het is apart om daar deel van te zijn."
Naar eigen zeggen bereidde de Italiaan zich niet anders voor op belangrijke confrontaties. "Voor iedere wedstrijd dien je je optimaal te prepareren. Fysiek moet een arbiter in topconditie zijn. Ook is het onmisbaar om je goed te verdiepen in de strijdwijze van de teams. Wanneer een ploeg bijvoorbeeld vaak de lange bal hanteert, moet je al op de plek zijn waar het spel zich naar verplaatst voordat de verdedigers de bal zestig meter wegtrappen."
Het conditionele aspect wordt steeds belangrijker. "Het tempo van voetbal is met de jaren flink toegenomen en het wordt alsmaar sneller. Tegenwoordig zijn scheidsrechters atleten. Ik bekijk wel eens oude foto's en ander beeldmateriaal van wedstrijden uit de jaren dertig. Toen was de arbitrage een soort jury, tegenwoordig zijn het bijna zelf topsporters." Toch zijn fouten onvermijdelijk, bijvoorbeeld door vermoeidheid. "Dat is nu eenmaal een gegeven. Het hoort bij het vak, maar zolang je er alles aan hebt gedaan, accepteer je het van jezelf."
Wat voor levenslessen kreeg Pierluigi Collina van het scheidsrechtersbestaan? "Dat bijna alles draait om beslissen. Dat is ook de kern van mijn verhaal wanneer ik lezingen geef voor bedrijven." Heeft zijn carrière als toparbiter de in Bologna geboren Italiaan gevormd als mens? "Het is aan anderen om daarover te oordelen. Ik hoop in ieder geval een goed persoon te zijn. Of ik een goede referee was, laat ik ook aan anderen over."
Als lid van de scheidsrechterscommissie van de UEFA wacht Pierluigi Collina de schone taak om het arbitrale korps perfect voor te bereiden op het naderende EK. Wat voor adviezen geeft hij mee? "Ik ben er niet om de scheidsrechters van nu te onderwijzen. Maar we proberen iedereen zo goed mogelijk voor te bereiden. Dat is het enige wat ik erover kan zeggen."
Het zijn drukke dagen voor de misschien wel beroemdste leidsman van het moderne voetbal. Vroeg in de ochtend landde hij op Schiphol, om na het bespreken van de campagne en een rits interviews al weer 's avonds terug te vliegen naar Italië. Sightseeing is er niet bij. "It's part of the job. Ik heb heel wat hotels, luchthavens en stadions gezien. Verder krijg je weinig mee van de steden waarin je verblijft. Maar dat is voor de voetballers niet anders."
Tekst: Leatherface
Fotografie: freud
