Tong's voetbalverhalen # 218
Engeland won in zijn historie één groot toernooi. Het WK-66 in eigen land. De grootste voetballer van zijn generatie zou de absolute Engelse ster moeten worden. Het werd echter één van de grootste decepties of voetbaldrama's op een WK. Jimmy Greaves had vrijwel elk mogelijk record als clubvoetballer en international in zijn bezit. Internationale roem lag in het verschiet.
In Engeland had hij een status vergelijkbaar met Messi, Ronaldo of Marco van Basten in andere landen. Niet iedere voetballer kan die status waarmaken op een WK. Soms door zelf slecht te spelen, een andere keer door een verzakend elftal of door blessureleed. Dat laatste overkwam deze vedette. Jimmy Greaves begon bij Chelsea zijn profloopbaan. Bij die club vestigde hij in 1961 zijn eerste record door 41 doelpunten te maken in één seizoen, nog steeds een clubrecord. In 1959 en 1961 werd hij algemeen topscorer van Engeland. In 1960 werd hij de jongste speler die 100 doelpunten in de Engelse competitie maakte. Om een paar jaar later op zijn 23ste zijn 200ste te maken, ook al een record. Het buitenland lonkte. Maar net zoals bij een andere Britse legendarische spits, Ian Rush, werd het geen succes in Italië.
In feite mislukte hij niet als voetballer bij AC Milan, hij maakte 9 doelpunten in 12 wedstrijden, maar de heimwee naar Engeland werd hem te veel. Hij vertrok naar Tottenham Hotspur. Waar zijn toch al imponerende carriere naar nog grotere hoogtes steeg. Hij speelde er 9 seizoenen waarin hij 266 doelpunten maakte in 379 wedstrijden. Werd ook nog eens 4 keer topscorer in 1963,1964,1965 en 1969. Daardoor heeft ie nog altijd het record van 6 maal topscorer van Engeland in handen. Nog eens een record zijn z'n 357 doelpunt in 516 wedstrijden.
Waar ie echter het meest naar snakte was de ultieme internationale roem met het Engelse elftal. Op het WK in eigen land. Met Tottenham had ie al internationaal van zich doen spreken door in 1963 de Europacup-2 te winnen door met 5-1 Atletico Madrid te verslaan in de finale. Twee goals van de superspits. De eerste Europa-Cup voor een Engelse club. In het Engelse elftal zou hij uiteindelijk 44 doelpunten maken in 57 wedstrijden. Het was niet de vraag of Greaves zou gaan schitteren op het WK in Engeland, de vraag was hoeveel doelpunten hij zou gaan maken. Het werden er nul. In de groepswedstrijd tegen Frankrijk viel hij geblesseerd uit en werd vervangen door Geoff Hurst. Die hem met zijn doelpunten, o.a. een hattrick in de finale tegen West-Duitsland, uit het winnende team hield. Greaves werd daardoor één van de echt grote spelers die nooit op een WK heeft mogen schitteren. Nog steeds in eigen land een onsterfelijke legende. Echter, internationaal wordt Geoff Hurst herinnerd als ster van het winnende Engelse WK-team.
De bal wel-of niet over de doellijn in de finale tegen West-Duitsland een legendarische anekdote. Met grensrechter Bachramow die de Zwitserse scheidsrechter een slechte dienst bewees op een standbeeld in eigen land. Jimmy is een gekoesterde herinnering voor de fijnproevers. Greaves voetbalde nog lang door. Op zijn 38ste stopte hij pas. Daarna zijn leven voortzettend in de pub, als eerste voetbal-analist bij de BBC en met een biertje voor de tv. De tv-beelden van een schitterende Jimmy Greaves op het WK-66 zijn nooit te zien geweest. Zijn palmares blijft echter ongeëvenaard. Een kleurrijk persoon en een kleurrijke voetballer, in ieders voetbalgeheugen gegreaved.
tong80 :T
