TomTom pakt onze vrouwen af
Technologieën worden geacht ons leven makkelijker te maken. Met de komst van de wasmachine stierf het woord wasdag. Ook de vaatwasser en de auto besparen ons zeeën van tijd. We hebben dus meer tijd voor lezen, voetballen, pijproken, vrouwen versieren en andere hobby's. Een veelgehoorde klacht is dat nieuwe technologieen alleen maar tijd innnemen. Tegen beter weten in verpesten we tijd met het zappen tussen de hysterische jankbuien van Patty Brard, en de Hollandse anti-Casanova's van Boer zoekt vrouw. De smartphone kan zoveel, dat het de perfecte belichaming van het nummer “We've got the whole world in our hands” is. Maar steeds vaker krijg ik het idee dat mijn gesprekspartner last heeft van een verkrampte nekspier die hem of haar verhindert omhoog te kijken. Het euvel is echter niet een pijnlijke spier, maar de angst om gekwetter uit de iWereld te missen.
Toch zijn het niet deze moderne media an sich die mij storen. Er zijn genoeg apps waar ik niet buiten zou willen. Zonder 9292OV had ik meer tijd doorgebracht in de ijzige kou, Buienradar heeft mij heel wat vieze klamme broeken bespaard en Thuisbezorgd is een welkome vriend op brakke zondagen. Al deze noviteiten ten spijt is er een schitterend fenomeen dat door de mobiele alleskunners naar het rijk der vergetelheid zal worden verwezen: dolende mensen die de weg vragen.
Dankzij Google Maps op de telefoon nooit meer paniekerige meisjes die vrezen een baan mis te lopen doordat ze te laat komen op een sollicitatiegesprek. Nimmer een beleefde man die in keurige volzinnen vraagt of je weet hoe hij in zo min mogelijk stappen bij het Artemishotel kan komen. Jongemannen wordt een kans onthouden om een onbekende schone naar haar bestemming te wandelen. Niet meer elke dag zinloos rondjes lopen in de buurt waar je haar hebt afgezet, in de hoop haar te zien. Niet meer jezelf haten, omdat je te laf was haar nummer te vragen. Het is pijnlijk om te bedenken dat tijdens de eerste les Frans niet meer de vraag “Où est la plage?” zal klinken. Of dat je nooit meer op “Wo is die Koikenhof”, “ immer geradeaus” kunt antwoorden. Spoedig moeten we voor onze dagelijkse goede daad meer moeite doen dan “u gaat de tweede rechts en dan na 50 meter aan uw linkerhand. Ja, u ook een fijne dag verder.” Deze korte contactjes, waarbij je iedere gedesoriënteerde burger het gevoel kan geven dat we in een volledig veilige en vriendelijke wereld leven, zijn binnenkort cultureel erfgoed.
Tot deze week was er nog hoop voor lonkende mannen. Google Maps kent namelijk geen spraakfunctie. Aangezien vrouwen net zo goed kunnen kaartlezen als Nigerianen kunnen bobsleeën, hadden mannen nog steeds ruimte om vrouwen op weg te helpen. Maar digitalekaartenfabrikant TomTom heeft een akkoord met Apple bereikt over de levering van hun diensten. Binnenkort zal de welbekende vrouwenstem haar seksegenoten de juiste weg navigeren en kunnen de mannen alleen nog maar ademloos staren naar voorbijtrekkende doelgerichte vrouwen. Hopelijk haalt TomTom, dat bezien de naam een masculien bedrijf is, nog een goede grap uit. Laten we die vrouwen nog een keer terugpakken voor al die omgereden kilometers naar Zuid-Frankrijk. TomTom, alsjeblieft, zorg ervoor dat het apparaat zo af en toe op twijfelachtige toon tegen de dames zegt: “Uh, schat, volgens mij hadden we toch de vorige afslag moeten hebben.”
Teundepopulist is een synoniem voor Tim Jansen. Onder zijn eigen oerhollandse naam schrijft hij ook op andere websites over voetbal, economie, cultuur en vergeten groenten. Dankzij een creatieve impasse van zijn geliefde moeder deelt hij zijn naam met minstens 200 anderen, niet geheel ontoevallig het aantal bedpartners van Jeroen Pauw. Derhalve zijn Tim en zijn schrijfsels te volgen via @timjansen85
