Ga staan tegen de betutteling!
Wie zich als volwassen man af en toe een klein kind wil voelen kan ik aanraden om een voetbalstadion te bezoeken. Net als op de kleuterschool zijn er mensen die de hele tijd vertellen wat je wel en wat je niet mag doen. In het voetbalstadion noemen we kleuterleidsters stewards. Tenminste in ieder geval in de Amsterdam ArenA, al vrees ik dat het bij alle clubs gebeurt. Stewards zijn te herkennen aan fluorescerende jassen en een lichtverveelde, maar vriendelijke houding.
Ik heb het met ze te doen. Vroeger waren stewards gastheren: ze wezen je de weg naar de wc, deelden treinkaartjes uit bij uitwedstrijden en hielpen dagjesmensen met het vinden van het juiste kuipstoeltje (geestig woord in het geval van de ArenA) . Tegenwoordig zijn ze belast met opvoedkundige taken. Ze vertellen supporters dat ze niet op de trappen mogen staan, omdat dit vluchtwegen zijn. Ook wijzen zij volwassen mensen erop dat ze in een rookvrij stadion – sorry, multifunctioneel evenementencomplex – zijn. Als je even een paar biertjes hebt gehaald en je wil terug naar je plek dan vraagt zo'n windjack om je (seizoens)kaart. Dat je twee minuten geleden via dezelfde trap naar beneden kwam zijn ze sowieso vergeten, al die blanken en niet-blanken lijken immers op elkaar. Mocht je ooit krap zitten, speel dan om geld Memory tegen de stewards van de ArenA. Hoe dan ook, je seizoenskaart moeten opvissen terwijl je met een tray bier in je poten staat is weinig klantvriendelijk.
Tijdens mijn bezoek aan Ajax – Manchester City bleek dat de stadionstadswachten een nieuwe taak hadden gekregen. Er was besloten dat supporters, buiten de fanatieke vakken, niet meer mochten staan tijdens de wedstrijd. Gedurende de opkomst even zwaaien met dat infantiele kinderfietsvlaggetje en klappen voor de spelers. Daarna zitten en bekken dicht. Stewards kwamen in de eerste minuut van de wedstrijd de trappen op, om eenieder die voor zijn klapstoeltje stond te sommeren een zittende houding in te nemen. Kritische vragen als “hoezo?” en “waarom?” werden aanvankelijk afgedaan met “omdat dit moet”. Voorwaar een sterke argumentatie. Doorvragen en het wijzen op 'vak410' waar wel gestaan mocht worden, leerde ons dat wij in een “zitvak” zaten. Er waren immers mensen die de wedstrijd misschien wel zittend willen kijken.
Een wonderlijke argumentatie als je bedenkt dat iedereen in een smalle strook stoeltjes van rij 14 tot aan de nok van het stadion wilde staan. Kortom, een groep mensen met dezelfde passie en visie (naar Ajax kijken, bij voorkeur in verticale positie) werd belemmerd in hun gemeenschappelijke wens, omdat een of andere wijsneus had bedacht dat dit 'een zitvak' is. En die arme stewards moesten het komen vertellen. Ik heb weinig op met non-conformistische voetbalsupporters die de aanwezigheid van politie zien als uitlokking en in vandalisme een goede uitlaatklep om de doordeweekse sleur te doorbreken. Toch maakte dit mij boos en ik liet mij een Godwinnetje ontvallen. Iets wat best grappig was aangezien de steward met zijn uiterlijke kenmerken allicht niet hoog in de hiërarchie van het Derde Rijk had gestaan. Maar toch, regels handhaven omdat er nou eenmaal regels zijn doet soms meer kwaad dan goed. Als volwassen mannen en vrouwen onderling besluiten dat zij staand voetbal kijken (en daarbij de veiligheid niet in het geding brengen) is er niets aan de hand.
Gelukkig schoot onze geliefde club ons in de tweede helft te hulp. Manchester City werd op een 3-1 achterstand gezet en de Arena stond op de banken. Daar kon geen steward wat aan doen. Toen Ajax iets onder druk kwam, zette het fanatieke 410 de klassieker “Ga staan als je voor Ajax bent” in, een teken dat het legaal is om te gaan staan. Wederom een staande ovatie. Daarom mijn oproep aan Vak410 om voortaan negentig minuten lang dit lied te zingen. Kunnen de stewards rustig naar de wedstrijd kijken.
Maar laat het zingen niet beperkt blijven tot in de ArenA! Kom uit je stoel in De Kuip, De Galgenwaard, de Grolsch Veste en Langeleegte. Ga staan tegen de nodeloze betutteling!
Tim twittert
