VUmc: genaaid achter het gordijn
Even met het VU-ziekenhuis gebeld: "Goedemorgen, Oplopers hier. Dokter Kramer in de buurt?"
De medisch-secretaresse vroeg mij om een ogenblik geduld. De geneesheer zat bij de schmink, want je moet er wel goed uitzien als je zo'n belangrijke leidinggevende functie hebt. Ik bulderde dat ik die mafkees nú wenste te spreken, en dat werkte. Ik kreeg de arts opeens wél aan de lijn. Geagiteerd vroeg Mark Kramer wat voor klachten ik had, en of ik niet beter even langs kon komen. "Dat dacht ik niet, mafkees. Als ik een of ander onderzoek moet ondergaan, dan deel ik dat liever niet met het hele volk." De onsympathieke arts reageerde met de stelling dat ik daar ook zelf over mag beslissen. Fout. "Je lult maar wat raak. Je hele Spoedeisende Hulp hangt vol met camera's. En alles wordt gefilmd en geregisseerd. Dan kun je wel leuk je patiënten achteraf om toestemming vragen omdat ze bij de intake te versuft of in de war zijn om serieus die afweging te maken, maar ondertussen heeft een zooitje techneuten en regisseurs bij dat Eyeworks de beelden en de geluiden al bekeken en gehoord. Dus daarmee schend je automatisch het recht op privacy van de patiënt." Stilte aan de andere kant van de lijn. "En het is sowieso wat raar als er een mevrouw op een brancard een behandelkamer wordt binnengereden, het gordijntje dichtgaat, een arts achter het gordijntje verdwijnt, je die arts hoort zeggen ‘ik kom je naaien', je dat meisje dan hoort steunen en kreunen en dat pas veel later duidelijk wordt dat die arts bedoelde dat hij de wond kwam hechten." Kwakzalver Kramer ontstak in woede. Dat ik met mijn flauwe grap de geneeskunde te kakken zette. Weer fout. "Niet ik, maar jij zet de geneeskunde te kakken. Je maakt van een ziekenhuis een soort poppenkast. En door slordig werk ligt de privacy van meerdere patiënten dus op straat. Doordat je in je ziekenhuis laat filmen door zo'n soort derderangs beun-de-haasbedrijf als die tent van die Oerlemans." Maar ja, de VU is opgericht door de Gereformeerden. Die hebben er sowieso een handje van om op zondag met een vrome blik in de kerk te zitten maar de rest van de week schijt hebben aan welke fatsoensnorm dan ook. Het VU-ziekenhuis. Toch al berucht om de sfeer van angst onder het personeel en intimidatie door leidinggevenden op de Intensive Care. Op de trams die daarheen rijden, staat ‘VU Medisch Centrum'. Fout. Moet zijn ‘Medisch Centrum West'. Een ziekenhuis dat wordt bevolkt door als arts vermomde klootzakken.
Nog een als arts vermomde klootzak is natuurlijk de bejaarde neuroloog Kees Tulleken. Die was toevallig in dat Oostenrijkse ziekenhuis waar prins Friso een nogal onderkoelde relatie onderhoudt met de medische staf. Tulleken vond het nodig om in aanwezigheid van zijn echtgenote, NRC-journaliste Jannetje Koelewijn, even fijn door te vragen naar de toestand van de prins. Zodat vrouwlief weer een stukkie voor in de krant had. En dan te bedenken dat Tulleken jaren deel heeft uitgemaakt van het Medisch Tuchtcollege. Dus hij wist donders goed dat hij fout zat, door in aanwezigheid van zijn vrouw een collega uit te horen. Dan ben je echt losgezongen van het laatste restje fatsoen. Het is trouwens sowieso niet ze heel erg gezellig, daar in Lech en omstreken. Prins Wim-Lex vond het nodig om een fotograaf af te blaffen. Omdat de familie met rust gelaten wenste te worden. Fout. Medische zaken zijn beslist geheim, maar op de openbare weg staat het journalisten vrij om iedereen te fotograferen. Punt uit. Trouwens wel een pestbaan, wanneer je als fotograaf de Oranjetjes moet fotograferen. Een beetje fotograaf fotografeert toch liever móóie mensen. Maar goed, onze koninklijke familie krijgt een enorme som geld uit de staatskas en daarmee zijn Trix, Wim-Lex en de hele handel dus wel publiek bezit. En hoe oninteressant ook: wanneer zij weer op bezoek gaan bij Friso, en een journalist of fotograaf vindt dat nieuws, dan ís dat nieuws. Basta! En ook het mikpunt zijn van spot en hoon maakt deel uit van de deal. Ook als Wim-Lex met een veel te snelle auto op een Duitse Autobahn zichzelf en zijn liefje bijna dood rijdt. En dus ook als de overmoedige koninklijke echtgenoot van een of ander gangsterliefje buiten de piste gaat skiën, ondanks het uitgevaardigde lawine-alarm. Ze moeten dus niet zeiken als ze worden geflitst op de openbare weg. Punt uit.
Net als hardrijders. Moeten ook niet zeuren. Worden ook geflitst. Maar wel mooi dat een hardrijder vervolgens wel bereid was om zijn bekeuring te betalen, maar niet de administratiekosten. Goed zo. Die stiekeme prijsverhoging van zes euro per bekeuring is door de rechter naar de prullenmand verwezen. Terecht. Ik ben trouwens wel benieuwd naar de straf die een bejaarde man uit Winsum gaat krijgen. Hij jatte een aantal verfkwasten bij een bouwmarkt, sloeg met zijn auto op de vlucht en reed daarbij zowat een paar mensen dood. Idioten vinden nu dat de politie de oude man had moeten laten gaan. Want het ging om een bejaarde man, en slechts om enkele verfkwasten. Nou en? Diefstal moet je nooit pikken. Ook niet als het gaat om penselen die zijn gejat door een of andere bejaarde rare kwast.
