Maarten bekent kleur
Maarten? Wie is Maarten in Godsnaam? En welk kleur denkt hij wel niet te bekennen? En waarom zou mij dat interesseren?
Maarten is schrijver dezes, een van de velen die de onbezonnen bezuinigingsdrift van dit kabinet ervaart. En dat frustreert hem, herstel: mij, dat frustreert míj.
Nu goed, van huis uit ben ik een atheïstische liberaal met groene idealen en een gezonde dosis empathie voor degenen die het minder hebben dan ik. Vlees noch vis dus - een vacuüm van waaruit ik relatief veel respect heb voor de allochtonen die het goed doen en buitenproportioneel veel afkeer ervaar voor mensen die met niets doen hun zakken vullen ten koste van anderen. Stemwijzers hebben mij nog nooit wijzer gemaakt, onwetender wel, wat maakt dat ik mensen met rigide opvattingen van nature wantrouw.
Nee, ik maak het mezelf niet gemakkelijk. Gemakkelijker zou zijn om domweg één lijn van opvattingen te volgen. Niet nadenken maar volgen. Een koers uitzetten en die koste wat het kost blijven volgen, ongeacht welke wind waait, ongeacht de kans op succes en ongeacht welk legitiem protest dan ook. Weg met de nuance, dat maakt werken en leven wel zo makkelijk.
Laat dat nou net het beleid zijn dat dit kabinet heeft uitgestippeld. En beleid met beleid maken om het met beleid uit te voeren zit er niet in, dat is juist zo kenmerkend voor dit beleid.
Velen ervaren de dramatische beslissingen. Ik werd getroffen door het verhaal over de Rotterdamse daklozenopvang. De subsidie voor deze opvang dreigt te worden stopgezet, terwijl evident is dat het op straat lozen van de mensen die eindelijk een dak boven hun hoofd hebben de maatschappij veel meer kost. Dus zelfs als je de menselijke maat uit het oog bent verloren, zou je gevoelig moeten zijn voor de economische waarde van je bezuinigingsmaatregel. Zo niet dit kabinet.
Zelf krijg ik als advocaat te maken met stijgende griffierechten. Het wordt voor veel particulieren onbetaalbaar om een gang naar de rechter te maken. Hiermee wordt de rechtstaat fundamenteel aangetast want de diepste portemonnee zal het voor het zeggen krijgen. Probeer het maar eens op te nemen tegen de staat, een bank (privaat of publiek) of verzekeraar. De gevolgen van zijn maatregel overziet Teeven niet eens: mensen die rekeningen gewoon onbetaald laten omdat een procedure toch te duur is of juist mensen die meer heil zien in een honkbalknuppel dan de hulp van een rechtskundige.
Een laatste voorbeeld betreft mijn schoonmoeder. Zij komt met gemak rond van een AOW. Ze koopt de leukste kleren voor een paar euro in de IJhallen. Ze is zuinig in heel haar doen en laten maar staat erop de kopjes koffie voor haar dochter en mij te betalen, hetgeen een spaarsaldo van meer dan € 2200 onverlet laat. Wat? Meer dan € 2200? Dan komt u niet meer in aanmerking voor huur- en zorgtoeslag, aldus de fiscus.
Prima, we moeten allemaal wat inleveren en mijn schoonmoeder redt zich wel weer. Het punt is dat er bizarre afwegingen worden gemaakt om ‘het gat te dichten'. Er wordt gescharreld op manieren die hoe dan ook het beoogde effect ontberen. Want wie zal mensen als mijn schoonmoeder ertoe nopen om nog wat geld opzij te zetten voor tegenvallers? Niemand, want als je spaart, word je gekort. Mensen die alles opmaken, kunnen onverminderd gebruik maken van de toeslagen. Een kromme situatie die iedereen die hier een beslissing over neemt direct had kunnen en moeten inzien.
Toen Rutte I werd geïnstalleerd, gaf ik het graag een kans, net zoveel kans als ik iedere andere samenstelling had gegeven. De prestatie die de regering heeft geleverd, is dat zij keuzes maakt. Mooi, want dat moet. Wat Rutte vergeet, is openstaan voor kritiek, een houding die nog nooit iemand beter heeft gemaakt.
Volgende keer stem ik turkoois met rode accenten en groene strepen.
