Koning Herfst

Nu mijn leven niet meer wordt gedomineerd door onbeteugelde orgieën en abondante bacchanalen, maar door een vrouw, kind, hond en Citroën Xsara Picasso, liggen de columnideeën niet meer voor het oprapen. Waar moet ik in vredesnaam over schrijven? Dat de karbonade gisteren iets te doorbakken was? Over het schilderen van mijn tuinhuis (grachtengroen)? Of het ontwormen van onze Engelse Buldog? Gelukkig biedt het weer op die momenten altijd uitkomst.

Als je geen idee hebt wat je tegen de buurman moet zeggen, roep je iets over de vieze miezer of de harde bries. ‘Fris windje hè?’ ‘Ja, zeg dat wel, maar gelukkig regent het niet.’ ‘Nee, maar dat hebben ze wel voorspeld.’ Vrij geciteerd naar de halve mensheid.
Het weer dus weer. Je zult er niets van gemerkt hebben, maar vandaag is de herfst begonnen. Dat wil zeggen, de meteorologische versie. Zijn gevoelsmatige evenknie teistert ons al maanden. We zullen vandaag ongetwijfeld weer worden overspoeld met een karrenvracht aan statistieken, tabellen en grafieken die ons laten weten dat het de op twee na natste zomer van de eeuw was, de op 8 na koudste, de op 13 na winderigste en dat er op 19 augustus in Scheemda nog niet eerder zo’n hoge luchtvochtigheid is gemeten. Dat is namelijk leuk, vergelijken met vroeger tijden, toen Gerard Cox nog treurig zong dat de mooie zomer voorbij was (voor de jeugd: zie Google) en het broeikaseffect nog moest worden uitgevonden. Ik zou graag willen zeggen dat ik geen heimwee heb naar het verleden, maar niets is minder waar. Vroeger was de miljoenennota beter. Vroeger was De Kuip veiliger. Vroeger was de zomer mooier.

Een kleine drie jaar geleden - toen mijn columns veel spitsvondiger waren- schreef ik een stuk over de teloorgang van de winter, waarin ik het lachertje der jaargetijden met korte broek en teenslippers tegemoet trad. Ik stelde voor om de winter af te schaffen.
Drie jaar wijzer, pleit ik er bij nader inzien voor dat de zomer hetzelfde lot ondergaat. De zomer kan er anno 2011 toch helemaal niets meer van? Een paar verdwaalde zonnestraaltjes is te veel gevraagd voor de slappeling. Hij heeft er de kracht niet meer voor. Ooit was hij de ideale schoonzoon, nu meer die van Conny Breukhoven.

Op onze veranda weigert het kwik al maanden de kelder van de thermometer te verlaten. De dorpen Haaksbergen en Noordlaren zijn eind augustus alweer druk voorbereidingen aan het treffen om de eerste natuurijsmarathon te organiseren en de gehele Elfstedencommissie is eerder van het vakantieadres teruggekeerd.
Vind je het gek dat de kruidnoten alweer de supermarktschappen vervuilen? Kleine kinderen geloven nooit dat we de zomer pas gisteren hebben uitgezwaaid. Op school wordt immers nog ouderwets onderwezen dat de zomer iets is met de zon en T-shirts. Het Nieuwe Leren of niet.

Maar voor alle weertabellen de voorpagina’s sieren, was het de beurt aan de koopkrachtgrafieken. Helaas sloeg de grafiek van tweeverdieners met een kind en modaal inkomen rood uit. Zo ongeveer het roodst van alle twaalf grafieken. Plots zie ik het licht. Nu mijn koopkracht een vrije val heeft ingezet, is het handig dat ik niet meer twee garderobes hoef aan te schaffen. Eén herfstversie is afdoende voor het hele jaar. Zonnebrand was ook altijd vrij prijzig, wolken kosten hooguit wat frustratie. Om nog maar te zwijgen van de dure zomervakantie.
Zo helpen de weergoden me alsnog van de herfstdip af.

Ik kijk naar buiten en zie twee jongens in blote bast op hun balkon zitten. De lucht is stralend blauw, de temperatuur zomers warm. Herfst in Nederland. Ik zeg: afschaffen.