Jongerius is de weg kwijt
Een drukte van belang vandaag voor het hoofdkantoor van de FNV. Ruim honderd demonstranten protesteren tegen het pensioenakkoord. Onbegrijpelijk dat akkoord, vinden ze. Hun voorzitter Agnes Jongerius is het spoor volledig bijster. Zoveel is wel duidelijk. Daarom krijgt ze symbolisch een gouden TomTom aangeboden. Om zogenaamd de weg naar de leden terug te vinden. Ik heb werkelijk geen idee waarom het apparaat van goud moet zijn. Vanuit het perspectief van de boze achterban denk ik meer aan een exemplaar van papier-maché. Als ze er tenminste de inhoud van het akkoord mee willen symboliseren.
Eigenlijk snap ik ook niet waarom ze Jongerius überhaupt een TomTom cadeau doen. De demonstranten zijn namelijk zo kwaad, omdat het in hun ogen voor mensen met zware beroepen mogelijk moet blijven om, zonder verlies van koopkracht, op 65-jarige leeftijd te stoppen met werken. Tja. Dan hadden ze Jongerius beter een jute zak met vijfentwintig kilo bakstenen op haar rug kunnen binden. Of een volle betonmolen aan haar fiets moeten monteren. Kijk, dan heb je het over treffende symboliek.
Zware beroepen. Ik ben er nog steeds niet uit wie dat wel en wie dat niet heeft. Woeste Robbie misschien? Die gaat al tientallen jaren fluitend naar zijn werk als stratenmaker. Elke dag knielt hij weer in het zand om één of andere weg in elkaar te puzzelen. Heerlijk vindt hij dat. Op kniehoogte heeft hij dat vrouwelijk schoon immers het best in het vizier. Vooral van achteren. Stoppen met werken lijkt hem vreselijk. Geraniums zijn geen minirokjes. Nee, dan Pieterbas. Nog geen veertig jaar oud, maar elke dag zie ik hem zichzelf met rood doorlopen ogen richting zijn mat grijze Opel Astra slepen. Op naar het gemeentehuis van Wieringerwerf. Tweederangs medewerker op het departement voor kapvergunningen of zoiets. Loodzwaar vindt Pieterbas het. Nog maar achtentwintig jaar te gaan.
Als een boerin met kiespijn neemt Jongerius de TomTom in ontvangst. Hoe durven ze? Na een lange en hectische dag komt ze er 's avonds doodmoe mee thuis. Mistroostig staart ze naar het apparaat. Ze denkt aan de woedende demonstranten en beseft: "FNV-voorzitter, nee, dat doe je niet tot je zevenenzestigste."
