Oma wordt moeder

“Wat een flinke oma heb jij Meagan. De oma van mijn vorige vriendin zat op die leeftijd al in een verzorgingsflat, maar de jouwe woont nog gewoon thuis en kan nog zelfstandig naar het toilet.”
“Daar gaat het nou juist om, Rob. Daarom heb ik je nu pas mee naar huis genomen. Dat is niet mijn oma, dat is mijn moeder. Ik durfde er niet eerder mee aan te komen, want ik wist niet hoe je zou reageren en daarom heb ik een paar maanden gewacht. Mijn vorige vriendjes ben ik door haar namelijk allemaal kwijtgeraakt en ik wil dat niet nog een keer meemaken. Het was iedere keer hetzelfde. De eerste keer dat ze met haar kennismaakten, hadden ze nog wel van die ‘grappige’ opmerkingen zoals: ‘Het is toch niet erg zo’n oude moeder? Dan heb je een moeder en een oma tegelijk’. Maar je zag al meteen het onbegrip in hun ogen en ineens hadden ze allemaal smoesjes om niet langs te komen en uiteindelijk bleven ze helemaal weg. Ik ben er nu echt wel klaar mee.” Rob zag wel dat Meagan zich nogal opwond en vond het ook wel begrijpelijk. Hij probeerde haar te kalmeren.
“Nou Meagan, dat zul je bij mij niet meemaken, hoor. Ik heb met jou te maken en niet met je moeder. Maar hoe kan ze trouwens je moeder zijn? Ze moet dan al in de zestig zijn geweest toen ze je kreeg en dat kan dan toch helemaal niet meer? En hoe oud was je vader dan?”
Rob keek zijn vriendin vragend aan. Even aarzelde Meagan, maar ze bedacht dat haar vriend het uiteindelijk toch allemaal moest weten en dus begon ze te vertellen.

“Het is mijn moeder en toch ook weer niet.” Ze pauzeerde even en Rob keek haar aan op de manier zoals de leden van de Tweede Kamer moeten hebben gekeken na het lezen van de brief van de regering over het incident met de helikopter.
“Ken je het verhaal van de Kaukasische Krijtkring?” vroeg Meagan, maar wachtte het antwoord niet af.
“Dat gaat over een moeder die haar kind verlaat tijdens een staatsgreep. Dat kind wordt door een dienstmeisje opgevoed, maar als de opstand voorbij is, wil de oorspronkelijke moeder haar kind terug. De volksrechter plaatst dan het kind in het midden van een met krijt getekende kring en de ware moeder zou dan degene zijn, die het lukt, het kind uit de kring te trekken. Maar als het kind door de moeders in tweeën dreigt te worden getrokken, laat het dienstmeisje los. De rechter bepaalt dan, dat zij de juiste moeder is, omdat zij het kind wilde sparen.” Meagan pauzeerde hier weer.
“Mooi verhaal, Meagan, een salomonsoordeel, maar wat heeft het met je moeder te maken?” Rob snapte er niets van.
“Nou, mijn moeder wilde dat dienstmeisje zijn, maar er zeker van zijn dat mijn echte moeder mij nooit zou komen opeisen en naar mijn vader kon ik ook wel fluiten.” De tranen stonden ineens in Meagans ogen. Rob legde zijn armen om haar heen en drukte haar even tegen zich aan. Hij wilde nu wel alles weten. Even later was Meagan weer in staat om haar verhaal verder te vertellen.

“Mijn moeder heeft haar hele leven een sterke kinderwens gehad, maar het is er nooit van gekomen en toen bleek dat het technisch en praktisch mogelijk was in Italië, heeft ze de stoute schoenen aangetrokken en heeft daar een ‘in vitro fetilisatie’ ondergaan. Ik ben het product van een onbekende eicel en een onbekend zaadje. Mijn echte ouders heten dus eigenlijk Nomen en Nescio.” Meagan moest zowaar even lachen. Dit had ze al erg lang geleden bedacht, maar nu kon ze het aan iemand vertellen. Ze raakte op dreef.
“Ik heb wel eens gedacht dat God, als hij bestaat, wel een vreemde indruk van deze wereld moet hebben. Misschien denkt hij wel: ‘Jezus, wat zijn ze toch aan het rotzooien met mijn schepping. De een laat om de haverklap een kind weghalen nog voor het geboren is, omdat het niet zo uitkomt. Een ander laat het wel geboren worden, maar vergeet het op te voeden. Weer anderen laten het kind komen en besteden het dan uit tijdens de opvoeding, Nog weer anderen misbruiken het en nu zijn er ook nog vrouwen die niet meer vruchtbaar zijn, maar wel zo nodig nog uit eigenbelang een kindje willen. Als ik gewild had dat die vrouwen nog een kindje konden krijgen, dan had ik Eva wel haar hele leven vruchtbaar laten blijven.’ Nu moesten Meagen en Rob allebei lachen.

“Maar Meagan, zo erg is het toch niet om een oude moeder te hebben? En, zoals je al aangaf in dat verhaal, is de echte moeder degene die je opvoedt. Voel je dan niets voor haar?”
“Jawel, ik geef wel om haar. Nu wel. Vroeger niet. Het was echt heel vervelend. Als kind wil je lekker je gang gaan en met andere kinderen spelen, maar omdat mam last had van haar bloeddruk, mocht ik nooit veel kinderen mee naar huis nemen, want dan werd het te druk. Ik ben op school ook vaak gepest met mijn oude moeder en toen ze erachter kwamen dat ze niet eens mijn echte moeder is, maar dat ik geboren ben uit een onbekende eicel en een onbekend zaadje was het hek helemaal van de dam. Dan kreeg je opmerkingen over je naam zoals: ‘Jij heet niet Meagan Geessink, maar Meagan Sperma’. Of: ‘We vonden je altijd al een eitje’. Dat was echt kut. Ik heb er zelfs over nagedacht om er een einde aan te maken.” Nu schrok Rob zichtbaar.
“Ben ik blij dat je het niet gedaan hebt,” zei hij. “Anders had ik je nooit ontmoet.”
Meagan keek hem vragend aan. “Hoezo?” vroeg ze verbaasd.
“Nou, dan was je nu toch dood geweest? Als je een einde aan je leven had gemaakt, dan was je er niet meer geweest en had ik je toch niet kunnen ontmoeten?” Rob wist niet goed waarom Meagan zo reageerde. En nu snapte hij het helemaal niet meer, want ze moest onbedaarlijk lachen.
“Wat is er zo leuk? Heb ik iets geks gezegd?”

“Nee, gekkie. Je hebt het verkeerd begrepen. Je denkt toch zeker niet dat ik een einde aan mijn eigen leven wilde maken? Ik heb heel mijn leven nog voor me. Ik bedoelde mijn moeder. Tijdens mijn puberteit heb ik zo veel ellende met haar meegemaakt. Niets mocht, niets kon. Ze klampte zich krampachtig aan me vast en aan de andere kant maakte ze me allerlei verwijten als ik mijn eigen gang wilde gaan. Dat ik een ondankbaar nest was dat alleen maar aan zichzelf dacht. Dan zei ik dat ik dan misschien toch wel een dochter van haar was, want als je als vrouw van 63 een kind wil dan ben je pas echt egoïstisch bezig. Je bent gewoon veel te oud dan. Ik had de foto’s van net na de bevalling gezien en ze had toen al rode wangetjes van de hoge bloeddruk. Walgelijk gewoon, zoals ze me tegen zich aan hield. Zo heeft ze me daarna de hele tijd willen vasthouden. Ik hoopte echt dat ze iets zou krijgen waardoor ik euthanasie zou kunnen plegen. Dan zouden we quitte staan. Zij liet mij uit eigen belang geboren worden en ik zou haar uit eigen belang doden.” Meagan keek even dromerig voor zich uit. Ze was nu dan wel bijna volwassen en had dus ook meer realiteitszin, maar de woede was er nog steeds en het was maar de vraag of die ooit over zou gaan.