Meurders, ik geloof je niet meer

Hij was er weer, met Kassa, het kritische consumentenprogramma van de VARA. Nu ben ik niet bepaald van die omroep, maar ja, kritisch en consument, plus het feit dat er niet al te veel van dat soort programma’s zijn doen mij hopen en verwachten dat het zinvol is om te kijken. Met name bij een programma als dit mag je verwachten dat genoemde cijfers aan de werkelijkheid beantwoorden, anders is het aantal procedures en kort-gedingen niet meer bij te houden. Per slot kijken degenen die te grazen worden genomen ook, en die weten drommels goed waar hun belangen liggen. Felix, je lult, CU in court. Ai, u hebt gelijk, wij zaten fout, zal niet meer gebeuren. Precisie en waarheidsgetrouwheid zijn dus een eerste vereiste om de gang naar de rechtbank zo weinig mogelijk te moeten maken. Dat het verhaal desondanks tendentieus kan en zal zijn behoeft geen betoog, maar daar houd ik echt wel rekening mee.

Deze keer was er een uitglijer die echt wel een staartje gaat hebben, reken maar. De fabrikanten van ons heilige melkkoetje, de auto kunnen ook rekenen, net als ik, en die hebben het zeker ook gehoord. Waar ging het om? Sinds vele jaren wordt het brandstofverbruik van een auto op een vaste wijze gemeten. Die methode had  weinig met de realiteit te maken, en dat wordt steeds erger. Sinds een jaar of dertig wordt de automotor voor de aandrijving van steeds meer appendages gebruikt, en die gebruiken allemaal energie, dus brandstof. Daar zijn er een paar bij die er qua verbruik echt uit springen, als daar zijn de airco met zo’n 10% van het totale verbruik en de audio, ook met heel wat vermogen. Ook de koplampen die tegenwoordig altijd branden doen dat niet voor nop, en zo zijn er nog heel wat zaken die er dertig jaar geleden niet of nauwelijks waren, maar die nu niet meer zijn weg te denken. Als je nu op de voorgeschreven manier het verbruik gaat meten dan gaat dat ongeveer als volgt. Alles wat niet direct met de aandrijving te maken heeft staat uit, dus airco, ventilator, lampen, ruitenwissers, radio, er wordt zelfs niet geremd, want ook remlichten verbruiken energie. Verder rijdt men op een vaste snelheid in de hoogste versnelling, zonder gas te minderen of bij te geven. De zo gevonden waarde geldt als de fabrieksopgave voor het gebruik. Het behoeft geen betoog dat deze wijze van meten niets, maar dan ook helemaal niets met de dagelijkse realiteit te maken heeft. De fabrikant leukt de boel nog wat extra op door wat simpele foefjes die juist onder de testcondities het verbruik nog extra drukken. En zo krijg je dan waarden in de folder die er staan om u over de streep te trekken, maar vooral om in een goedkope, door de regering vastgestelde uitstootklasse te kunnen vallen. Het doel heiligt de middelen, en de meeste fabrikanten doen graag aan het spelletje mee.

In het programma van Felix noemde men een voorbeeld van een autootje dat volgens de fabrikant 1 op 26 zou lopen,maar dat in de praktijk slechts 1 op 16 haalt. En toen kwam de zinsnede die mij de haren overeind zette. Felix zei letterlijk: “en dat scheelt dus algauw 2500 euro per jaar”. Het programma was nog niet afgelopen, maar meteen erna ging ik aan het rekenen. Het voorbeeld hebben we  voor de deur staan, want het ging hier om een Fiat Panda. Mijn vrouw heeft er eentje, pas twee jaar oud, en het aantal kilometers dat zij per jaar rijdt zal maar weinig van het landelijk gemiddelde afwijken. Ze rijdt ongeveer 200 kilometer per week, zeg maar 11000 per jaar. Wij weten allang dat het verbruik 1 op 16 is, maar daar hebben wij nuchterlingen vrede mee. De airco staat aan, de lampen, je geeft wat gas, je remt, en verder rijdt ze echt kalmpjes aan. De bekeuringen zijn doorgaans voor mij, u kent dat wel, foei meneer, u reed wel vier kilometer te hard, en we rekenen tegenwoordig 6 euro administratiekosten. Moet een andere facturenschrijver eens proberen, 6 euro bijtellen, is-ie heel rap ondernemer-af. Maar de regering mag dat, de regering mag veul meer dan wij, maar ik vertel geen nieuws. En ze blijven nog bestaan ook daar in het haagje, moeten we vrezen.

Felix had het over 2500 euro per jaar, daar doe ik nog 100 euro bij, dan kom je mooi uit op 5 tientjes per week, een getal waar je wat mee kunt. Wat kost een litertje sap tegenwoordig? Je kunt mijn woonplaats uitsluiten, want hier krijg je bij de Tinq 14 cent korting. Zullen we dus zeggen 1,55? Dus voor die 5 tientjes een liter of 32? Daar kan mijn vrouw dus ruim 500 kilometer op rijden, ruimschoots meer dan twee weken. Enig rekenwerk leert dat je, om met een verbruik van 1 op 16 per week voor 50 euro meer te tanken, ongeveer 70.000 kilometer per jaar moet rijden.

70.000 Kilometer! Per jaar! In een Pinda! Dus Meurders zat een factor 5 te overdrijven, waarschijnlijk zelfs nog meer. In het geval van onze Panda zou het gaan om bijna 400 euro per jaar, geen 2500. Kijk, die 400 geef ik ook liever niet uit en ik heb er net als iedereen een pesthekel aan om gepiepeld te worden, maar ik heb er helemaal niks aan als ik dit soort onzin in een consumentenprogramma voorgeschoteld krijg. Integendeel, dat werkt averechts. Wie kun je nog vertrouwen als zelfs Felix Meurders opzichtig uit zijn nekwervelen leutert? Ik zal wel weer zaniken, nou juist de enige fout in jaaaaren hebben opgemerkt, maar het kwaad is geschied, ik ben ook bij Kassa wantrouwig geworden.

En wat was er nog meer? O ja, gisteren had ik – hopelijk – mijn een-na-laatste rijles. Komende vrijdag wordt iedereen in Amersfoort en naaste omgeving dringend verzocht om de tweede helft van de morgen binnen te blijven, dan heb ik tenminste kans om te slagen door het rustige verkeer. Eerst nog een uurtje lessen en dan gaan we, 35 minuten van opperste concentratie. Wish me luck.

In de vakantie is de situatie op mijn werkplek, een school weer wat minder geworden. We hadden bij de docentenkamer een deur naar buiten. Buiten stonden tuinbanken en een rokerstafel. Op mooie dagen kwam een hele reut mensen, waaronder heel veel niet-rokers daar effe van de zon genieten. En wij zaten en smookten. En lachten ontzettend veel, om van alles. Na de vakantie was de deur op slot, met een noodknop voor calamiteiten. In het zonnetje zitten is er niet meer bij en de rooktafel was ook weg. Die vonden we wel weer terug, zodat-ie in de kortste keren weer op zijn oude plekje stond. We hoorden overigens dat we voor onze smoke maar op het parkeerdek tussen de leerlingen moesten gaan staan. Jaja. Voorlopig hebben we ons dus niet laten verjagen. We zitten tenslotte buiten. Maar de collega’s kunnen niet meer naar buiten, of ze moeten een deur in het praktijklokaal vlakbij open zetten. Daar heeft de gebruiker van dat lokaal weer problemen mee, begrijpelijk, dus het alternatief is een paar honderd meter om lopen met een bekertje koffie in de hand. Kan de schoonmaakdienst elke dag de gemorste koffie opruimen. Dat kost ook weer heel wat, maar ja, dat hoort bij de maatregel. Reden van dit alles? Insluiprisico. Eh… we hebben hier op school een opleiding beveiliging, met een hele hoop stagiairs die zich het leplazerus vervelen, so what’s the problem? Ik begrijp nu waarom de directie in een ander gebouw op de campus zit. Als ze hier zaten kregen we niet van dit soort maatregelen over ons heen.  Want dan moesten ze voor hun zonnetje ook een roteind omlopen. 

We krijgen allemaal nieuwe passen. Je zou denken dat ze deze operatie in de vakantie helemaal op een rij hadden gezet. Neu, we hebben de pas wel maar activering kan alleen aan de andere kant van de campus, het saldo van de oude kaart kan nog niet worden overgeschreven en de kopieerapparaten en sapautomaten doen het nog niet. Naats de koffiemachine, nagelnieuw maar hij doet het dus niet, staat een koffieketel, dagelijks diverse malen te vervangen voor een volle. In de kantine moet je voorlopig met geld betalen. Met geld… we leven toch niet meer in de zeventiende eeuw? Iedereen weet dat dit soort gedoe altijd veel tijd vergt, maar niemand die erover peinst om een paar weken eerder met de operatie te starten. Ik ga uitrekenen wat dit gedonder heeft gekost, en dat krijgt de directie subiet te horen. Reken maar.