Flirten met de DS

Bij de deur aangekomen zag ik dat ik een zitplek wel kon vergeten. Vooruit, dan maar dat staplekje in de hoek, dacht ik.
Nu is de vraag, wat doet een vrouwelijke gamejunkie als ze in de hoek van een drukke trein staat. Het antwoord daarop is niet zo heel moeilijk. Trek een handheld gameconsole uit je tas en doe waar je goed in bent. Dit keer was mijn DS aan de beurt, met het spel Puzzle Quest. Dit is een RPG waarin je je vijanden verslaat door Bejeweled-kloon te spelen. Alle blokjes die je weg speelt leveren mana op waarmee je vervolgens spreuken kunt doen.

Binnen een paar seconden zat ik weer helemaal in het spel. Opeens werd ik afgeleid omdat ik voelde dat er iemand naar me keek. Nieuwsgierig keek ik omhoog en zag dat ik de aandacht had van een jongeman. Ok, ik stond strak in pak verslaafd naar mijn DS te kijken, maar dat is nou eenmaal wat een gamejunkie doet. Toen hij zag dat ik keek, dook hij snel zijn tas in en pakte zijn PSP en ik kreeg een flirtende, bijna uitdagende blik terug over de rand van het beeldscherm. Ik glimlachte terug. Volgens het boek “Waarom mannen en vrouwen met hun lichaam zeggen wat ze eigenlijk niet willen vertellen” is dat het moment voor de man om naar de vrouw toe te lopen en een gesprek te beginnen.
Volgens dat boek beginnen in 90% van de gevallen de vrouwen met een flirt door in lichaamstaal toestemming te geven aan een man om op haar af te komen. Het boek concludeert dat mannen weinig kans maken zonder deze “toestemming” bij het aanknopen van een gesprek. Ook concludeert het boek dat mannen de signalen vaak verkeerd opvatten en daardoor “klunzige avances” maken.

Weer glimlachte ik naar de jongen. Hij glimlachte terug, maar verroerde zich niet. Twijfelend keek hij me aan en besloot toen dat verder gaan met zijn spel een veiligere oplossing was. Ook ik had een nieuwe vijand op mijn beeld staan en besloot om lekker door te gaan om zo veel mogelijk mana te verzamelen om zo de vijand snel te kunnen doden. Af en toe keek ik over de rand van het bovenste scherm en zag ik hem ook stiekem terug kijken.

Het geluid van wielen over een ongelijk spoor en het geluid van de regen tegen de ramen werd onderbroken door een krakende omroepinstallatie. Er werd omgeroepen: “Het volgende station is Woerden”. De jongeman stopte snel zijn PSP in zijn tas, lachte nog even snel naar me en stapte uit de trein. Ik ging op zoek naar een zitplek en dagdroomde wat er in de volgende Rails zou staan. “Ik jongen met zwarte PSP zag jou jongedame in grijs pak met witte DS op dinsdagavond in de trein naar Leiden. Helaas moest ik er in Woerden uit en durfde ik niets te zeggen. Zullen we een keer afspreken, ik ben nog steeds nieuwsgierig welk spel je speelde.”