Neuken met ezels
Toon Hermans - Denken
Eerst dacht ik: 'niet aan denken',
Dat heb ik toen gedaan,
maar twee seconden later,
dacht ik er tòch weer aan.
Nee, zo eenvoudig is dat niet,
want weet je, wat je doet,
je denkt er óók aan als je denkt
dat j'er niet aan denken moet.
In het beroemde onderzoek van Daniel Wegner uit 1987 moesten proefpersonen vijf minuten lang proberen om niet aan een witte beer te denken. En als ze dan toch toevallig zo stom waren om er wel aan te denken, moesten ze dat onderdrukken. Drie keer raden waar de proefpersonen constant aan dachten. Juist, aan die witte beer natuurlijk. Onderdrukken van gedachten is zo ongeveer het moeilijkste wat er is. Probeer het zelf maar eens.
En? Lukte het? Zo niet, dan zou ik absoluut niet verder lezen.
Wat zei ik nou? Nog zo'n onbedwingbare eigenschap van de mens: iets juist doen als het sterk wordt afgeraden. Er is geen betere manier om mensen verder te laten lezen, dan ze op het hart te drukken het niet te doen. Ik laat mijn boek trouwens zelf ook altijd even voor wat het is, wanneer ik op de televisie iemand hoor zeggen dat er schokkende beelden zullen volgen, of dat mensen met een zwakke maag hun ogen moeten sluiten. Herkenbaar? In dat geval noem ik mijn volgende column 'lees dit niet!' of 'verboden te lezen!' Succes verzekerd.
Maar dit terzijde.
Nu kun je nog afhaken, laatste kans!
Oké dan niet. Eigen schuld, dikke bult. Ik zal bij het begin beginnen.
Ik las deze week las dat twee Colombianen een Ezelinnenbordeel hebben geopend. Voor omgerekend 3 euro 26 en 6 euro 52 (afhankelijk van de seksuele wensen) mogen de Colombiaanse mannen eens lekker tekeer gaan met een gewillig ezelinnetje. Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik niet goed op de hoogte ben van de kwaliteit van de Colombiaanse vrouw, maar dit soort berichten zetten mij toch aan het denken. En daar begint de ellende dus. Geen witte beer, maar een dampend, sappig flamoesje van mevrouw de ezel. Ik krijg het al een week niet meer uit mijn hoofd.
Menig Caribische Colombiaan zegt na zijn eerste ervaring met een ezelin helemaal verkocht te zijn. Dat van die ezel en dezelfde steen gaat dus niet helemaal op in dit geval. Mijn associatieve gedachten brengen mij bij de evolutieleer. De bloemetjes, de bijtjes en het nageslacht. Waar ging het mis? Ik maar denken dat vrouwen die vreemde rondingen hebben om mannelijke soortgenoten dusdanig op te winden dat zij niet de laatste generatie zullen vormen van de menselijke soort. Hoe kon ik zo dom zijn!
Colombiaanse mannen blijken liever domme brunettes met grote oren en veel haren te hebben. In een ultieme poging de vreselijke beelden uit mijn gedachten te persen zie ik grote droogstand bij de Colombiaanse vrouwen, kilo's paracetamol die ze kopen voor de echtgenoten wegens hun dagelijkse hoofdpijn. Op markten discussiëren de vrouwen over hun mannen. Emotioneel, geagiteerd en angstig. Mannen begeven zich in colonnes naar de alternatieve veemarkten. Een kort knikje van de ezellopers onder elkaar spreekt Colombiaanse boekdelen. Overgeleverd aan pure wellust. Dalende geboortecijfers, leegstaande huizen, volle stallen. Ik zie het zo voor me. Dag in dag uit, welteverstaan.
Dan lukt het gelukkig toch even om mijn gedachten te verzetten. Er is een nieuwsbericht over mijn geliefde Alkmaar voor nodig. Op de beruchte Achterdam schijnen binnenkort maar liefst 92 van de 125 ramen leeg komen te staan omdat ze worden gefinancierd met zwart geld. Bovendien zouden de vrouwen er worden gedwongen hun lichaam te prostitueren.
Als een boemerang buigt mijn gedachtestroom terug naar waar het even daarvoor was. 92 lege ramen! Ik zie een gat in de markt. Het gat van een ezel, welteverstaan. Hoe sterk ik het ook onderdruk.
Maar goed, tot zover. Zet de ezels maar uit je hoofd.
Sterkte deze week .......
