Herinneringen aan de VHS videorecorder

Aan: Danny
Van: Stefan
Betreft: Herinneringen aan de VHS videorecorder

Danny,

ik ben zeer verbaasd dat jij toegeeft wel eens naar Ikea te gaan en er ook nog eens geen problemen mee te hebben. Ik dacht altijd dat jij pleinvrees had. Maar wellicht is het een soort van therapie, dat kan natuurlijk ook. Hoe dan ook, de reden dat ik je nu schrijf, het is 3.45 uur inclusief zomertijd, is omdat ik bezig ben met de installatie van mijn allereerste DVD HD recorder. Jawel, je leest het goed, mijn eerste. Via kieskeurig.nl gezocht op prijsklasse en functie en waardering en toen kwam ik zowaar uit bij de Pioneer DVR-555 H-s. Voor 660 gulden was hij van mij. Ik weet, het is veel geld maar in euro’s valt het wel weer mee.

Wat zijn die dingen trouwens makkelijk in gebruik. Zoals je weet ben ik niet zo snel met technische dingen, ik heb na een maand pas de nieuwe FrontPage onder de knie, maar dit is echt een piece of cake. Draadjes aansluiten volgens het boekje, paar knoppen in het menu indrukken en voor ik het wist nam ik Paul de Leeuw en Groeten uit de Rimboe op. Heb je dat laatste trouwens gezien? Geniaal om de familie Kazàn erin te stoppen, want ik vind die Mara echt een lekker wijf. Maartje heet ze in het echt, maar Mara bekt natuurlijk lekkerder als artiestennaam. Net zoals Kazàn een artiestennaam is natuurlijk. Mara Kazàn klinkt natuurlijk een stuk beter dan Maartje Mulders. Dat laatste klinkt meer als een personage uit een Bob Eversboek.
Maar ik dwaal af. Ik heb vanavond dus naar Mara gekeken vanaf de harde schijf. Wat een mooi systeem is het. Ik kan ook DVD’s branden, maar ik denk zelf dat ik die functie niet veel zal gebruiken. Ik ga het voornamelijk gebruiken als nieuwerwetse videorecorder. Ik wil als een soort ode even samen met jou terugblikken op de ouderwetse VHS.

Herinner jij je jouw eerste videorecorder nog? Ik wel. Vrienden van mij hadden er al thuis een staan, toen nog gekocht voor 2400 gulden. VHS koopvideo’s bestonden nog niet (een band kostte toen 500 gulden) en videoverhuurwinkels nog amper. De eerste video die we in huis haalden was een VHS Player die je voor 25 gulden kon huren inclusief 3 VHS banden. We haalden die bij een benzinepomp en hadden keuze uit films als de Canonballrun, Dirty Harry en Police Academy 1 en 2. Ik weet nog dat we wel een uur bezig waren om het signaal van de VHS videoplayer te vinden. Maar daarna had je ook wat, een homevideofilm op je eigen televisie. Dat was uniek, want de enige films die toen, ik praat toch al snel over 1985/86, werden uitgezonden was tijdens de Veronica Meimaand.
Daarna nog vaak videoplayers en films gehuurd. Toen de videotheken in Schagen kwamen, op het hoogtepunt waren het er vier, kwam ik elke week wel even kijken. En wat was het irritant als een klootzak zijn videoband niet had teruggespoeld. Kon je eerst dat gaan doen voor je aan de film kon beginnen.
Mijn eerste videorecorder kostte als ik het goed heb iets van 800 gulden. Gratis setje lege banden erbij gebietst en het installeren kon beginnen. Daar deed ik dan drie uur over voor ik de zenders had geprogrammeerd. En in de tijd hadden we er nog maar acht. Maar ik nam van alles op, interviews, films, erotiek. Dat wil zeggen, de Pin Up Club. Ik had op een gegeven moment een speciale band met alleen maar Pin Up Club outtakes. Geweldig. Verder nam ik een hele band met videoclips op. Herinner jij je overigens de ellende nog als je heel snel een videoband moest zoeken waar nog wat ruimte op stond, kon je eerst weer een kwartier zoeken en spoelen, was het lipje eraf, kon je weer plakband zoeken...

Het programmeren van de VHS was een hel. Althans voor mij. Het luisterde namelijk nogal nauw, zeker als je meerdere programma’s wilde opnemen. Overlappen mocht niet, er moest een band waarvan het veiligheidslipje niet was verwijderd en je moest uiteraard hebben gecontroleerd of er nog genoeg ruimte op de band stond dan wel dat je nergens overheen opnam dat je nog wilde bewaren. Nu heb je 90 uur beschikbaar en is programmeren net zo makkelijk als bier uit de koelkast pakken. Het handigste is nog dat je nu op je HD met behulp van bewegende thumbnails het gewenste opgenomen programma kunt vinden. Ik ben vaak genoeg een uur bezig geweest om tussen de 16 niet gelabelde VHS-banden het juiste fragment te zoeken. Of om met plakband het verbroken opnamelipje weer te repareren.

Dat was 1988, het is nu twintig jaar later en ik heb een DVD HD recorder. Waarschijnlijk mail ik jou over twintig jaar met een vertederende glimlach op mijn lippen over dat oude brakke systeem van een HD recorder. Tegen die tijd plug ik gewoon een USB reciever in mijn hoofd en download ik via UMTS het gewenste programma rechtstreeks mijn hersenen in. Overigens heb ik nog een zooi VHS banden thuis. Eentje wil ik snel eens digitaliseren. Hierop staat namelijk mijn eerste musical die ik schreef, regisseerde en monteerde. Dat was in 1992. We worden oud, Danny. Over een paar decennia vergaat het met de VHS recorder net zo als met mensen die de oorlog hebben meegemaakt. Er is niemand meer die de tijd bewust heeft meegemaakt, al wat ons rest zijn herinneringen aan de good old VHS speler. Weet je wat, ik ga mezelf maar even troosten met Mara Kazàn in de Rimboe.

Stefan

PS:

Ik heb nog een VHS band met mijn deelname aan Chat Choice. Zal die binnenkort eens op Youtube gooien.