De Hofstadgrap
‘De Hofstadgroep is geen terroristische organisatie.’ Zo werd in een aantal kranten de uitspraak vertaald die het Haags Gerechtshof afgelopen week deed. In feite zei de rechter iets anders, en wel dit: er ís helemaal geen Hofstadgroep, nooit geweest ook. Dat is natuurlijk goed nieuws. En toch is het wrang.In Vrij Nederland van 12 januari staat een interview met Bob de Graaff, hoogleraar terrorisme. Een citaat: ‘In Nederland is zonder slag of stoot bepaald dat, in het uiterste geval, een gekaapt vliegtuig met passagiers en al uit de lucht geschoten mag worden. In Duitsland leidde zo’n zelfde plan tot enorme discussies en het heeft het uiteindelijk niet gehaald. Bij de oosterburen is er ook een actie op gang gekomen tegen de plannen om gegevens van telefoon- en internetverkeer een halfjaar lang op te slaan. In Nederland heeft minister Hirsch Ballin voorgesteld om ze achttien maanden te bewaren, maar hier wekken dit soort inbreuken op de privacy nauwelijks beroering.’
De verklaring: een nu al jaren durende angstcampagne. Eerst zagen we, vaker dan welke reclamespot ook, twee vliegtuigen in twee torens landen. Toen treinen in Madrid. Vervolgens de metro in Londen. In woord en beeld werd het ons verteld: de islamitische Satan was aangekomen in Europa en maakte zich op voor een wereldtournee. Langzaam maar zeker begon het volk bang te worden; alleen was het bij ons nog niet bang genoeg. Eén ding ontbrak: de terroristen zelf. Wij hadden er geen.
Ja, er was een gestoorde die luisterde naar de naam Mohammed B., hij velde een dikke man op een fiets. Onsmakelijk, onbeleefd en onaangenaam, dat wel. Maar terrorisme? Kijk eens goed naar de teksten die hij produceerde. Veel serieus te nemen gedachten hebben er in dat hoofd nooit gewoond. Dan hadden we ook nog ene Samir A. Veel plannen, het ene nog knulliger dan het andere, niet één daad bij al die grote woorden gevoegd. Een lafaard en een komediant. Dat fortuin dat we uitgaven aan terreurbestrijding ging steeds meer op geldverspilling lijken, alle anti-terreurmaatregelen begonnen met de dag kwalijker te ruiken, en wat we in Afghanistan te zoeken hadden was vanaf het begin al een raadsel.
Maar toen was daar opeens: de Hofstadgroep. Eindelijk echte terroristen! Van bij ons! Een handgranaat werd naar de politie gegooid; het begon zowaar ergens op te lijken. Jammer alleen dat de geruchten zo hardnekkig blijven dat die handgranaat werd geleverd door een infiltrant van de AIVD. We moesten en zouden geloven dat grote gevaren ons bedreigen. Massavernietigingswapens in Irak, de Hofstadgroep in eigen huis. Nooit gevonden, nooit bestaan.
Ken je die mop van die twee jongens die naar Den Haag gingen?
Ze gingen niet.
Ze werden gestuurd.
