Pool met een prijskaartje

Er is vrijwel geen wereld waarin de waan van de dag zo regeert als de voetbalwereld. Vandaag een ster, morgen een verschoppeling. Wie geluk heeft ondergaat die metamorfose andersom, maar het is niet gezegd dat je dan weer even hard naar beneden kunt kletteren. Het is best moeilijk om jaren met de rug recht en het hoofd opgeheven door wat men wel eens een jungle pleegt te noemen te wandelen. Er zijn voetballers bij wie je in de loop der tijd de schouders steeds meer ziet inzakken.

Iemand bij wie dat op dit moment gebeurt is de Pool Andrzej Niedzielan, spelend voor volksclub NEC in Nijmegen. Niedzielan is namelijk voorlopig verbannen naar het tweede elftal. Hier ging een hele historie aan vooraf, van inmiddels alweer een kleine drie jaar. Drie jaar waarin Niedzielan nog nimmer echt heeft kunnen overtuigen. Lyrisch waren de berichten die over de Poolse aanvaller verschenen toen NEC hem aantrok. De club had, met behulp van de veelbesproken externe financiers, de speler weggekaapt voor de neus van bekendere en kapitaalkrachtigere concurrenten.

Op dat moment lag de voetbalwereld aan de voeten van de linksbenige spits. Hij maakte zijn treffers voor de nationale ploeg en voor de club met de welluidende naam Dyskobolia Grodzisk. Nu is mijn Pools niet fantastisch, maar het deed toch op zijn minst denken aan een club voor swingende spelers. Dat hebben de fans in Nijmegen de afgelopen jaren echter maar zelden gezien. Ja, er waren dagen waarop Niedzielan wel degelijk de indruk gaf dat men destijds gelijk had. Dat hij een aanvaller was die de club met winst zou gaan doorverkopen aan een club uit een grotere competitie. Dat hij misschien zelfs wel te goed was voor NEC.

Vaak genoeg was het echter onvoorstelbaar waarom NEC destijds zo veel geld voor hem over had. Hij is nog altijd de duurste aankoop uit de clubhistorie, maar dat viel dan niet echt te zien. Hij sjokte over het veld en droeg het juk van onbegrip. Onbegrip over de in zijn ogen onkunde van sommige medespelers. Gefrustreerd dat ze hem en zijn bedoelingen blijkbaar niet konden vatten. Dan liep hij verloren over de mat en keek hij treurig als een Poolse fabrieksarbeider die zich dagelijks kapot moet werken in het buitenland. Met dit verschil dat Andrzej Niedzielan voor dit ongeïnspireerde rond hobbelen vorstelijk betaald wordt. In tweeëneenhalf seizoen wist Niedzielan namens NEC achttien goals te maken in de eredivisie. Hij had hier vijfenzestig wedstrijden voor nodig, een gemiddelde van ongeveer één goal per drie wedstrijden dus. Dat terwijl hij werd ingeschat als potentiële topschutter van de competitie of in ieder geval iemand die hoog in dat klassement zou kunnen eindigen.

Het is moeilijk aan te geven waar het aan schort. Is Niedzielan gewoon niet zo goed, zoals Janusz Kowalik, ook al een Pool die hier voetbalde, onlangs stelde? Is NEC inderdaad gewoon zijn plafond en zal hij nooit een echte doelpuntenmachine gaan worden? Ligt het aan de trainers of de medespelers, die hem blijkbaar niet op de juiste wijze kunnen laten functioneren? Het is puur gissen.

Het begint er echter alle schijn van te krijgen dat het probleem vooral bij de Pool zelf gezocht moet worden. Waarom speelt hij niet zoals in de spaarzame prima wedstrijden die hij afwerkte? Niedzielan schijnt geen trainingsbeest te zijn en ook snel pijntjes te voelen. Pijntjes om maar niet te hoeven trainen. Nooit gaat de Pool eens voorop in de strijd en straalt hij uit dat hij gewoon wil winnen, ten koste van alles. Zijn brille is inmiddels net zo onvindbaar als de paspoorten van veel zijn landgenoten die in ons land werkzaam zijn. Zijn ego is echter onveranderd. Niedzielan viel vorig seizoen vooral op toen hij boos leek te zijn toen een medespeler tijdens een wedstrijd scoorde. Niet echt de houding van een teamspeler dus.

Mario Been, de huidige trainer van NEC en de vleesgeworden lolbroek, kan er al niet meer om lachen. Hij stelt terecht dat je als profvoetballer blij mag zijn dat je van je hobby je werk hebt kunnen maken. Welk prijskaartje je ook hebt en hoe hoog de verwachtingen ook zijn, toon aan dat je plezier hebt. De boodschap is bij Niedzielan nooit aangekomen. Hij kwam te laat opdagen voor een wedstrijd van Jong NEC en weigerde volgens de afspraken mee terug te reizen. Onprofessioneel, oordeelde Been. Gekrenkt ego, zou je zeggen. Het ziet er inmiddels naar uit dat Niedzielan in de winterstop mag vertrekken en de opbrengst van die deal zal ver onder de gedroomde bedragen liggen. Bij NEC doen ze er goed aan het prijskaartje van Niedzielans rug te verwijderen en er een mooie aanbieding van te maken. Want als Niedzielan zich op deze wijze blijft profileren, koopt menig trainer deze week liever een velletje kinderpostzegels. Daar spat het plezier tenminste vanaf.