Vakantiebaantje

Het was vorige week zaterdag, 2006 liep al richting het einde. De sensatie van de eerste seizoenshelft in de eredivisie, FC Twente, was op bezoek in Rotterdam. Sparta was met 3-0 veel te sterk voor de Tukkers. Hoewel FC Twente na een rode kaart in de tweede helft de kansen op de gelijkmaker nog verder zag afnemen, was het gezien het wedstrijdbeeld een goede uitslag. Sparta verdiende de overwinning, die extra verrassend was gezien de demonstratie die FC Twente eerder in de week had gegeven. Toen werd het snoepje van voetbalminnend Nederland in de laatste jaren, AZ, met dezelfde cijfers kansloos naar huis gestuurd. De klap die Sparta uitdeelde was wellicht de meest daverende die rond de jaarwisseling in Spangen te horen is geweest.

Op de persconferentie na de wedstrijd zorgde trainer Wiljan Vloet voor meer vuurwerk. Hoewel, de manier waarop hij zijn niet al te verrassende vertrek na dit seizoen aankondigde was niet echt explosief te noemen. Iets dat ook gezegd kon worden over de reacties op deze boodschap. Tja, wat is dat toch met Wiljan Vloet? De Nederlandse voetballerij lijkt niet zoveel op te hebben met de Brabander. Daarnaast stond zijn positie dit seizoen na een zwakke seizoensstart al hevig ter discussie. Net op het moment dat ontslag onafwendbaar leek vond Sparta de weg naar boven. Niet in de laatste plaats door het rigoureuze snijwerk van Vloet in zijn eigen basiselftal. Hij schroomde niet om een speler als Ioannis Anastasiou, om wie hij naar eigen zeggen maanden had lopen zeuren, uit de ploeg te halen. Zo verdwenen er meer aankopen uit de ploeg en grepen jeugdige spelers als Jeffrey Vlug en Iderlindo Moreno Freire hun kans. Dat getuigt toch wel van lef.

Zoals Vloet ook bij zijn eerste club in het betaald voetbal lef toonde. Bij FC Den Bosch durfde hij het aan om zijn ploeg in een extreem verdedigend concept te laten spelen. Hij verklaarde dit door te wijzen op de kwaliteit van zijn selectie en die van de tegenstanders. Het systeem leek lange tijd te werken, maar werd bekritiseerd toen Den Bosch uiteindelijk toch nog degradeerde. Een beetje flauw, aangezien de Bosschenaren met het behaalde puntenaantal in dat seizoen in andere jaren moeiteloos in de eredivisie zouden zijn gebleven. Het leverde Vloet wel een sportieve promotie op. Roda JC werd zijn nieuwe werkgever. Bij die subtopper slaagde hij er drie seizoenen niet in om Europees voetbal te halen. Ter verdediging kan inmiddels worden gesteld dat ook zijn opvolger Huub Stevens hier vorig seizoen niet in slaagde. Toch werd Vloets werk in Kerkrade niet echt gewaardeerd en gaat iedereen ook wat makkelijk voorbij aan het feit dat hij met Sparta vorig seizoen knap in de eredivisie bleef.

Het zal iets te maken hebben met de uitstraling van Vloet. Naar verluidt verheft hij op de training zijn stem nogal eens en heeft dan iets weg van een drilsergeant. Wanneer hij dan met zijn karakteristieke grote ogen in beeld wordt gebracht, is het makkelijk om Vloet voor gek te zetten. Voeg daar aan toe dat hij niet kan wijzen op een indrukwekkende conduitestaat als voetballer. Sterker nog, hij kwam nooit verder dan de amateurs. Dan sta je in dit land, waar de zogenaamde praktijkjongens vaak op handen worden gedragen, als trainer al vlug op een achterstand. Te makkelijk wordt er dan voorbij gegaan aan het feit dat een goede trainer vooral gekenmerkt wordt door zijn oefenstof, visie en ingrijpen tijdens een wedstrijd. Praktijkjongen Frank Rijkaard degradeerde met Sparta, Ruud Gullit leverde belachelijk werk af bij Feyenoord, Danny Blind en Jan Wouters verdronken bij Ajax en John van 't Schip vluchtte met de handen in het haar bij FC Twente. Een rijk verleden als voetballer zegt dus ook niet alles.

Vloet lichtte zijn besluit om Sparta te verlaten toe met de woorden "geen zin te hebben in vakantiewerk". Hij werd nergens meer bij betrokken. Vloet wilde graag nadenken over de selectie van volgend seizoen en over allerlei technische zaken. Dat mocht niet meer. Het moet voor hem het ergste zijn wat hem kon overkomen. In elk interview met Vloet komt zijn stokpaardje namelijk naar voren: de organisatie. Vloet wil alles binnen de club tot in de puntjes geregeld hebben. Het is een grote kwaliteit van hem, dat zullen zelfs zijn grootste criticasters hem nageven. Dat hem deze mogelijkheid niet meer werd geboden, zal zijn beslissing versneld hebben.

Het is te hopen dat Vloet zijn karwei desondanks gaat afmaken. Dat hij zich realiseert dat van alle beschikbare vakantiebaantjes het hoofdtrainerschap van de prachtige club Sparta toch wel één van de mooiste is. Dat Vloet ook bedenkt dat goed uitgevoerd vakantiewerk een mooie opstap kan zijn richting meer. Wanneer Vloet er wederom in slaagt met Sparta op het hoogste niveau te blijven en zijn team ook nog eens zo leuk kan laten spelen als de laatste weken, komt er ongetwijfeld spoedig weer een club voor hem. Een club waar alles weer opnieuw zal beginnen en waar hij weer met de vooroordelen moet afrekenen. Maar ook een club waar ze vermoedelijk enkele jaren na zijn vertrek zullen denken dat die Vloet zo slecht nog niet was.