Volkswagenmoe

Zuchtend draait hij zijn auto de Autobahn op. Het duurt niet lang tot de eerste wagens hem voorbij scheuren. Volkswagens, overal. Ze benadrukken nog maar eens dat hij in de buurt van Wolfsburg is. Daar waar hij bij de plaatselijke voetbalclub werkt en straks weer moet trainen. Inderdaad, moet, want de lol is er voor Rick Hoogendorp al lang vanaf. De sessie die zal volgen resulteert toch weer in een plaats op de bank. Als hij geluk heeft dan, want evengoed wacht de tribune. Een jaar geleden ging hij het avontuur vol goede moed aan, maar het is totaal niet geworden wat hij toen had gehoopt. Hij is verworden tot een voetballer die er niet toe doet.

Dat klinkt vreemd in combinatie met de naam Rick Hoogendorp. De spits was in Nederland een gewaardeerde eredivisiekracht. Wie de afgelopen jaren aan willekeurige voetballiefhebbers vroeg om een lijstje te maken met de tien beste spitsen in de eredivisie op dat moment, was er bijna van verzekerd dat de naam Hoogendorp in de meeste gevallen wel zou opduiken. Een spits als hij is goud waard voor clubs die tegen de subtop aanschuren. Deelnemers aan de verschillende managerspelen vulden vaak blind zijn naam in. Relatief goedkoop en toch een garantie voor tien tot vijftien doelpunten. RKC Waalwijk was jarenlang uiterst tevreden hem in de gelederen te hebben.

Toch vertrok hij bij de club. Dat was niet vreemd, op een gegeven moment begint het te kriebelen. Dan wil je het ook op een hoger niveau laten zien. Eerder mislukte dat in Spanje, op huurbasis bij Celta de Vigo. Binnen Nederland wilde het ook niet lukken om hogerop te komen. Ajax dacht even aan hem toen er in 2004 een lapmiddel moest komen in de spits, zodat de ploeg de titelrace niet zou verliezen. Het werd Ioannis Anastasiou. Zijn naam viel ook in combinatie met Feyenoord, maar nooit kwam het daadwerkelijk tot een transfer. VfL Wolfsburg leek dan ook een prima club. Welhaast een Duitse versie van RKC Waalwijk. Een club die nog niet heel lang op het hoogste niveau meedraait en in goede seizoenen zomaar voor Europees voetbal kan strijden, maar in mindere jaren angstig omlaag moet kijken.

Hoogendorp zou daar gaan helpen om de ploeg in de Bundesliga te houden, om daarna mee te groeien met de ambities in Wolfsburg. Het kwam er nooit van. Waar hij in Nederland altijd zijn goals meepikte, daar deed hij in Duitsland amper van zich spreken. Een half seizoen Wolfsburg leverde hem slechts één schamel doelpuntje op en dus werd hij al spoedig bestempeld als miskoop. Rick Hoogendorp was niet goed genoeg en daalde snel in de rangorde der spitsen bij zijn club. De gewenste aanvaller werd een min of meer overbodige invaller.

Nee, dan zijn landgenoten Kevin Hofland en Tom van der Leegte. Zij zijn wel gewaardeerde krachten in Wolfsburg. Van der Leegte is basisspeler, Hofland zelfs aanvoerder. Ze pakken kaarten bij de vleet, maar staan wel altijd op het bord als de basisopstelling bekend gemaakt wordt. Misschien wel juist omdat zij wel mee kunnen in de fysieke strijd van de Bundesliga. Want hoewel Hoogendorp echt geen technisch wonder is, moet hij het wel van voetbal hebben en minder van kracht. Kevin en Tom proberen hem regelmatig op te beuren. Ze zeggen hem dan dat hij het moet laten zien op de training en in zijn invalbeurten. Natuurlijk, ze hebben gelijk, maar het is haast niet te doen. Trainen in de wetenschap dat je niet gaat spelen is dodelijk.

Rick Hoogendorp verdwijnt langzaam uit beeld, zeker nu Wolfsburg weer enkele offensieve versterkingen presenteerde. Hij mag weg, maar heeft nog geen nieuwe club. Dus wacht hij maar, traint hij door en blijft hij hopen. Hopen dat een club in Nederland zich nog herinnert dat er ene Rick Hoogendorp bestaat, die altijd zijn doelpunten maakte in de eredivisie. Maar wie? NAC haalde Salmon, Willem II koos Cristiano en ADO Den Haag lijkt het geld niet te hebben. Dat zou hij nog het liefst willen, lekker weer naar Den Haag. Maar eigenlijk wil hij alles wel aanpakken, om maar verlost te zijn van dat vreselijke gevoel overbodig te zijn.

Na de training eet hij snel een broodje en rijdt hij weer naar huis. Hij heeft nog minder dan een week om ergens onderdak te vinden, anders dreigt er een half jaar waarin hij vanaf de bank of de tribune naar de mooie Duitse stadions kan kijken. Leuk, maar daarvoor is hij destijds niet naar Wolfsburg gekomen. Die stadions kan hij ook wel op televisie zijn op zaterdagmiddag. De eerste auto's schieten alweer voorbij. Volkswagens. Hij zucht.