Maak het of kraak het
Sommige deelnemers kunnen gelukkig terugvallen op jarenlange ervaring in het clubhuis. Die zingen in de zomer avond aan avond "de Vlieger" van André Hazes in de campingdisco. Andere deelnemers beschikken al reeds over de arrogantie van een superster en menen daarmee de volgende ronde te halen. Die geven de afkeurende jury dan de volle laag: "en wie ben jij dan wel?". Liam Gallagher's in spé. Maar de meeste zingen eens wat voor de spiegel of in de douche en doen met Idols mee gewoon als een gokje. Alsof ze een euro in de gokkast gooien, want er kan zomaar de hoofdprijs uitrollen.
De onverbiddelijke jury, onder leiding van Henkjan Smits, laat heel wat zeepbellen klappen. "Is het je droom om een ster te worden?", vraagt juryvoorzitter Smits. Het onzekere Shakira meisje antwoordt zachtjes ja, niet wetende of Smits nu doelt op de mogelijkheid voor haar om ster te worden. "Nou, dan zou ik maar eens een andere droom zoeken." Smits krijgt bijval van de overige juryleden "Je kunt gewoon niet zingen". "Wat een klootzakken", roept ze terwijl ze betraand de auditieruimte verlaat. Pof, daar sprong weer een droom in duigen. Dat is toch wel schrijnend. Maar goed, zingen, dat kon ze ook niet.
Toch zijn de helden van Idols niet degene die een loepzuivere imitatie van Kylie of Robbie Williams neerzetten. Ook niet de popjes, met hippe schoenen, vlijmscherp gekapt kapsel en snoezige gezichtjes die supersnelle danspasjes kunnen. Nee, de helden van Idols zijn juist diegene die er geen moer van bakken. Nederland kijkt niet voor al die prachtige jongens en meiden met leuke stemmetjes, maar voor al die kneuzen, die douchezangers, die loodgieters met een droom.
Ik vraag me trouwens ook stellig af, zou iemand als James Hetfield van Metallica (in zekere zin toch ook een idool) bijvoorbeeld door de eerste ronde komen? Zie je hem al staan op die stip? "You're life burns faster!", kreunt het door de auditieruimte. Of Acda en de Munink, als zij op de stip zouden staan, zou de jury dan niet ook zeggen "Is dit een grap ofzo?". "Moet je kijken, naar die kop van jou. Die zie ik nog een-twee-drie boven de bedjes van jongentjes en meisjes van twaalf hangen, hoor".
De vraag blijft natuurlijk, kan de jury van Idols wel een idool creëren? Is er niet veel meer voor nodig dan een leuk koppie en een mopje zangtalent? Kan de rest gewoon worden overgelaten aan de marketingmachine, die met een grote naald het idool de wereld in spuit, met een dermate hoger frequentie, dat het niet anders kan worden dan een idool?
Gelukkig wilde één van de Idols-deelnemers het tegendeel bewijzen. Hij heet Tim, is scholier, kwam bij Idols opdraven met een imitatie van Sid Vicious die Frank Sinatra nadeed en werd door de jury keihard afgewezen. Vorige week heeft Tim een platencontract gekregen, nadat de radiozenders hem van de nodige airplay voorzagen. Die single kun je vanaf volgende week verwachten in de kroeg waar je uitgaat. Sterker nog, die single komt op 1, ik weet het zeker.
Juryvoorzitter Smits is zuur. Volgens hem wordt zo de formule van Idols de nek mee omgedraaid. Nou, Smits, daar wil ik dan graag mijn steentje aan bijdragen, want een idool wordt pas een idool als het publiek het wil. En niet eerder!
