column

Column: De kunst van het verliefd zijn

Marco (MrSubtle)
Vroeger, dat wil zeggen toen je ongeveer 12/13 jaar oud was, dacht je vaak dat je verliefd was. Je buurmeisje of een klasgenote vond jou bijzonder aardig/lief en jij haar. Je ging vaak samen spelen, ook al hield dat wel als risico in dat je klas- of buurtgenoten erachter kwamen en dan was het kwaad geschied.

De 'pesterijen' varieerden van het roepen van zinnen als "Henkie is verliehiefd!" en "Henkie en Miesje gaan met elkaar!" tot jaloerse blikken vanuit alle kampen. Plus het feit dat je sociale leven totaal overhoop gegooid werd. Je vriendjes waren of heel erg verlegen en zeiden niks meer tegen je als je samen was met je 'geliefde', of ze waren zo jaloers dat ze jou niet meer met hun speelgoed lieten spelen, of een graadje erger: ze probeerden je vriendinnetje af te pakken. Met snoep en liefdesbrieven, met armen om haar heen en handjes vasthouden zodat jij het zag, met meerijden-naar-haar-huis en stiekeme kleine kusjes geven. En laten dat nou de dingen zijn die vrouwen willen: zorg en liefde, bescherming en romantiek.

Dus wat gebeurde er: je raakte je vers verkregen vrouw kwijt aan een jongen die net iets brutaler was dan jij, net iets meer lef had, en die net iets beter wist hoe hij vrouwen moest behandelen. Ook al wist hij dat zelf niet en deed hij dat uit instinct.

Ja en dan was het balen. Maar what can you do? Het enige wat je dan nog restte was een ander meisje zoeken wat wel genoeg nam met jouw mindere kwaliteiten in het bovenstaande.

Nu maken we even een sprong naar de toekomst oftewel nu.

Tegenwoordig, en dan heb ik het over het tweede decennium van je leven, is verliefd worden een stuk ingewikkelder. Of tenminste, zo zien we het. Je moet rekening houden met je omgeving, je 'slachtoffer' en nog veel meer factoren die je eigenlijk pas veel te laat opmerkt. Je moet zorgen dat een van je vrienden niet net een relatie heeft beeindigd (zou pijnlijk voor diegene kunnen zijn), zorg vooral ook dat je slachtoffer niet net iets gevoeligs achter de rug heeft. Zorg dat je genoeg geld op je rekening hebt staan om etentjes en bioscoopjes te kunnen dokken, zorg voor voldoende schone kleren want met zweterige vodden kun je niet bij je nieuwe liefde aankomen. Pas op dat je kamer netjes en opgeruimd is, sla voldoende deodorant en tandpasta in. En dan uiteindelijk... zet je het 'Verliefd zijn' knopje om en dan kan het gebeuren.

En toen ging de wekker. Want was het maar allemaal zo makkelijk, kon je verliefd zijn maar plannen. Was het maar zo dat kalverliefdes tot het verleden behoorden. Want ook rond de respectabele leeftijd van een twintiger ben je nooit zeker van je gevoelens. Dat bewijst de realiteit wel weer, die altijd als het erom gaat spannen weer even om de hoek komt kijken. Jammer dat dat vaak te laat gebeurd, zo zou je jezelf een hoop emoties kunnen besparen.
En aangezien emoties door de meeste mensen (vooral mannen eigenlijk) wel eens als lastig worden betiteld, zou bovenstaande geen overbodige luxe zijn.
Kortom, verliefd zijn is fijn maar de nasleep kan vervelend zijn.... Dat is het spel wat leven heet!