Prison Architect
Als je uit een urenlange trance wakker schrikt en jezelf diep in de nacht moet dwingen om naar bed te gaan, dan weet je dat je een goede game aan het spelen bent. Deze week kroop ik in de huid van een architect, om precies te zijn een gevangenisarchitect (en –directeur).
Het spel Prison Architect is al twee jaar uit als alfarelease. Desalniettemin is het al meer dan 250.000 keer verkocht en is daarmee bijna tien miljoen dollar opgehaald. Zeer indrukwekkend, aangezien het minuscule bedrijfje erachter slechts twee (!) developers in dienst heeft.
Dat bedrijf is zó klein, dat het verder ontwikkelen van het spel een tijdje stil lag toen een van de twee developers recentelijk een kind kreeg. Toch is het verbazingwekkend wat ze met z’n tweeën voor elkaar gebokst hebben. Er is een zeer actieve community al jaren bezig met wat in essentie niet veel meer is dan een onaf spel waarin je cellen moet bouwen.
Een oneindige variatie van alle mogelijke gevangenissen tussen Alcatraz en de Tower of London is inmiddels via de Steam Workshop te downloaden en verschillende fora lopen over van de topics. Tegelijkertijd heeft het spel al jaren heel duidelijke ‘gamebreakers’, fouten waarvan je echt op de hoogte moet zijn en omheen moet werken om een werkende gevangenis te hebben.
Ik heb me laten vertellen dat het steeds vaker voorkomt dat developers een spel dat nog niet af is (en ook niet in bètafase beland) gewoon te koop aanbieden. Het gevaar voor de gamer is dat als er inmiddels miljoenen binnengeharkt zijn, de ontwikkelaar zou kunnen stoppen met de productie. Veel gamers weigeren daarom geld neer te leggen voor een spel dat maar half voltooid is.
Bij Prison Architect hoop ik van harte dat het daadwerkelijk een keer afkomt. Maar zelfs als dat niet het geval is, is er een dijk van een spel neergezet dat kan concurreren met de verslavendheid van de Tycoon- en Empires-reeksen.
