Kezmans laatste verjaardag in Eindhoven
“Daar zitten ze nog eens, allemaal,” denkt Mateja, terwijl hij de kring rondkijkt. Keeper Ronald Waterreus blikt vol interesse in de kast vol anti-Amerikaanse literatuur en boeken over de Joegoslavische burgeroorlog. De brekebenen André Ooijer en Ernest Faber plagen elkaar, door te roepen dat de één voorzichtig moet zijn op de gladde tegeltjes in het toilet en dat de ander maar van het trapje richting voordeur gedragen moet worden, omdat hij anders een blessure oploopt. De Zuid-Koreanen Lee en Park tonen hun eeuwige glimlach, maar begrijpen niets van de gesprekken die men voert. De jonkies zitten rond de rijk gevulde kast met DVD’s, CD’s en Playstation-spellen, Mark van Bommel laat horen hoe ver hij gevorderd is met zijn cursus Duits, Arjen Robben rekent voor dat hij na één seizoen Chelsea waarschijnlijk de voltallige PSV-selectie van volgend seizoen kan kopen en Jürgen Colin weigert ook hier op de bank plaats te nemen.
Terwijl de hapjes en de drankjes rijkelijk vloeien, toont Dennis Rommedahl zich ook buiten het veld een ware aangever voor Mateja Kezman, wanneer hij een krat pils uit de kelder transporteert. Guus Hiddink verhaalt over een literair seminar in Amsterdam aan voorzitter Harry van Raaij, terwijl Johann Vogel geheel overeenkomstig zijn spel op safe speelt als Kezmans vrouw enkele Servische gerechten naar binnen draagt. Aan het eind van de avond, nadat Mateja de kaarsjes uitgeblazen heeft, verzorgt Theo Lucius met een paar vuurpijlen een zinderend slotstuk en vrolijk gaat iedereen naar huis.
Mateja overdenkt ’s nachts zijn verjaardag en glimlacht tevreden. Vorige week is Newcastle thuis op 1-1 gehouden, misschien licht tegenvallend, maar wel perspectiefrijk. Gisteren scoorde hij zelf drie maal tegen Groningen. Kezman is weer helemaal terug. Na een zwakke periode vindt hij het net weer. Inmiddels al weer 22 maal in de competitie en in de UEFA Cup scoorde hij belangrijke goals tegen Perugia en Auxerre. Dan moet hij die goal tegen Newcastle niet vergeten.
Mateja gelooft in een mooi afscheid. Hij zal PSV gaan verlaten, maar dan toch wel met de UEFA Cup en een opgepoetst blazoen. Woensdag wacht Newcastle, in Engeland. Daar gaat hij het laten zien. Want zijn het niet voornamelijk Engelse ploegen die hem willen inlijven? Als hij PSV langs Newcastle schiet, is zijn kostje gekocht. Het moet kunnen. Er is weer sfeer in de ploeg, de vorm komt wat terug. Met een brede glimlach valt hij in slaap en droomt hij mooie transferdromen.
Newcastle, 14 april 2004. PSV is zojuist op ontluisterende wijze uit de UEFA Cup gestoten door Newcastle United. Mateja en zijn ploeg hebben eigenlijk nooit serieus uitzicht gehad op een plaats in de volgende ronde. “The Magpies”, zoals Newcastle genoemd wordt, hadden zich vol overgave gestort op een elftal dat toch weinig blinkend goud in de gelederen heeft, zeker met de absentie van Robben.
Mateja stampt woedend het veld af. Weg dromen, weg UEFA Cup. Het had zijn wedstrijd moeten worden, maar hoe anders liep het… Kezman benutte weliswaar een strafschop, maar verder kwam hij in het stuk niet voor. Als zijn ploegmaats hem al konden bereiken, waren daar die bomen van kerels Woodgate en Bramble om hem te stoppen. Mateja ziet zijn toekomst in het water vallen. Hier had hij moeten schitteren, hier had hij de kritiek weg kunnen spelen. Want kritiek is er genoeg geweest. Kezman zou niet kunnen scoren in de Champions League en was in het kleinere broertje van dat toernooi bezig om zijn reputatie van goalgetter toch enigszins te kunnen bevestigen.
Helaas voor hem, de rest werkte niet mee. “Aan mij lag het niet!” moet Mateja gedacht hebben. Die Waterreus, die altijd blundert in belangrijke duels, zat er weer een paar keer pijnlijk naast. Die Lee geeft zomaar corners weg, van die Vogel komt toch niks af en wat moet je met die houten Klaas van een Vennegoor naast je beginnen… Zelfs van Bommel was geen schim van zichzelf. “Dit gaat me een transfer naar een redelijke club kosten,” beseft hij.
Koel en berekenend doet Mateja voor de camera’s zijn relaas en schoffeert zijn teammaats. Opdat hij beter terecht gaat komen dan pakweg Birmingham. In zijn hart heeft hij al lang afscheid genomen van Eindhoven en dat het niet erg aardig is voor zijn teammaats… Ach, vriendschap bestaat niet in topvoetbal, zo is hem inmiddels al duidelijk. Terwijl de laatste klanken van een treurige nacht in Newcastle wegsterven, blaast Mateja Kezman zonder scrupules de kaars die PSV heet uit. De volgende verjaardag buiten Eindhoven graag…
