11. Ben de Leider naar Nova

Nu deel 11:

De twee uur dat Jeroen Pauw in het café aan het woord was geweest, had ongeveer anderhalf uur geduurd, al kan ik er drie kwartier naast zitten. Ben de Leider had al die tijd driftig notities gemaakt op bierviltjes, en dat waren er gezien zijn gretige bierconsumptie nogal wat. Veel eigenlijk wel, te meer er een of andere Eindhovense student technische bedrijfkunde om een verhaallijn smeekte, en deze alleen kon afkopen met sloten bier, een kanaal wijn, en één melk. Ben de Leider besloot op een gegeven moment dan ook verder te schrijven op de achterzijde van een vel papier dat hij nog in zijn kontzak had.
Terwijl Jeroen Pauw de rekening betaalde, en alvast naar de Nova-studio ging om zich voor te bereiden op het eerste televisie-interview met Ben de Leider, waggelde deze stomdronken naar Theo de Volggers, die wat tafeltjes verderop aan zijn zesduizendste cola zat te nippen. Ben wenkte naar de bar. "Doe m'n vrind nog een cola!" en smeet vervolgens de berg bierviltjes en het vel papier met staatsgevaarlijke notities op Theo's tafeltje.
"Zo, vrind, -burps- schop die serveerster van je schoot. De volgende lapdance is van je Dell, registered trademark that is! Maak van deze bierviltenzooi eens vliegensvlug een duidelijk leesbaar doc.je! Maar laten we eerst effe wat gaan eten bij de Burger King, dat wil zeggen: nadat ik gebraakt ende gekotst heb!"
Ben de Leider spoedde zich naar het toilet, waar enkele vlagen kots uit zijn bek spoten als ware hij de bemodderde versie van de Trevi fontein. "Goeiendag zeg!", hijgde Ben de Leider na, "Soms hebben geheelonthouders een punt." Hij reinigde zijn mond grondig, nam bij het verlaten van het toilet enkele pepermuntkussentjes van een schoteltje, en duwde deze allemaal tegelijk in zijn toch al uiterst fris gespoelde bakkes.

Samen met Theo de Volggers verliet hij café Panama, en liepen ze te voet naar de Burger King, al was 'te voet' ietwat overdreven gesteld voor de kruipend voort bewegende Ben de Leider. "Dat is godverdomme de laatste keer dat ik te poot naar de Burger King ga!", snauwde hij tegen Theo de Volggers, die zijn achternaam niet veel eer aandeed, aangezien hij al dertig meter verderop liep. "Ga je brakke taxi maar halen, Volggers!", schreeuwde Ben de Leider, terwijl hij op de stoep neerzeeg om te gaan slapen tussen de door honden fiks volgescheten stoeptegels van ons geliefd' Amsterdam.
Even later werd de aankomende grootstadhouder der Nederlanden wreed in zijn slaap gestoord doordat hij door Theo de Volggers de auto werd ingesleurd, die daarna het portier dichtsloeg en de auto startte.

Nadat ze even later vlakbij bij de Burger King waren aangekomen, parkeerde Theo zijn auto achter een zwarte Mercedes. Ze stapten uit, en hoewel Bens ogen nog tolden van het vele bier, zag hij vanuit zijn ooghoek de geparkeerde Lada van de twee Russische geheim agenten staan. "Wel ja. Ook dat nog", mompelde Ben de Leider terwijl hij bijna struikelde over de stoeprand. Hij hield zich staande door zich vast te klampen aan een lantaarnpaal, waarop hij tot wel enig genoegen een sticker 'Ben de Leider - maakt ons bleider' geplakt zag.

Eenmaal in de Burger King bestelde Theo de Volggers na wat ernstig voordringen een Whopper. Ben de Leider die intussen als een ware rekel in een plantenbak aan het plassen was, schreeuwde om een gif-vrije koffie.

Nadat hij zijn behoefte had gedaan, duwde hij zich een weg door de rij voor de kassa, kwam naast Theo de Volggers te staan, en bestelde bij de nerveuze Kimberley, een alleraardigste Burger King-caissière een large cola voor Theo. "En doe die dikke vetzak een Whopper Cheese", zei Ben de Leider uiterst vriendelijk tegen Kimberley, terwijl hij naar Pjotr Timoffeef wees, de geheim agent van de TafkaKGB, die in de hoek bij de deur al een Whopper Cheese aan het verorberen was.
"Wacht eens even", mompelde Ben de Leider. Hij draaide de microfoon achter de kassa naar zich toe, boog voorover en lalde schel door de microfoon:

"Landgenoten! Tot u spreekt Ben de Leider, aankomend grootstadhouder der Nederlanden. Ich bin ein Berliner! Of ehm..;" Ben de Leider krabde wat achter zijn oor. Zijn jeuk was terug! "Tja wat zal ik zeggen? Hamburger, dus, of zoiets! Ik kwam, ik zag en ik trakteerde! Rondje voor de hele zaak, bestelt maar wat u wilt hebben! Ook gij Brutus!"
Een luid gejuich stak op in de gehele Burger King. Ben de Leider smeet een stapel bankbiljetten op de toonbank, en waggelde naar Pjotr Timofeeff.
"Zo, jij bent omgekocht waar je bij staat. Vertel me vlug één van Ruslands pikantste staatsgeheimen, dan kan ik me naar de Nova-studio begeven en heeft Jeroen Pauw ook weer eens een primeurtje. Je hoeft niet bang te zijn dat het uitlekt, want er kijkt toch geen hond. Ja Samson misschien, maar die is toch zo doof als een stok!"

Pjotr Timofeeff, dolblij met een tweede gratis Whopper stak Ben de Leider een briefje toe. Ben de Leider griste het uit zijn handen. "Dat lees ik later nog wel, mijn broek zit er vol van. Thans ben ik haastig." Hij riep Theo de Volggers, die hij de mensen hoorde aanraden om die avond naar Nova te kijken, onderwijl op Ben de Leider wijzend.

Even later zat Ben met Theo in de auto, op weg naar de Nova-studio. "Je had geen reclame hoeven maken voor mijn Nova-optreden van vanavond, hoor. Alsof het mij kan schelen of dat gepeupel vanavond kijkt of niet. Maak niettemin haast, ik heb er zin in!"

En eindelijk, een uur later zat Ben de Leider opgedirkt in de opmaak van de Nova-studio. Zijn gesprek met Jeroen Pauw kon nu elk ogenblik beginnen.
En jawel, een ogenblik later kwam een opgetogen floormanager Ben de Leider halen, die Pauw in de studio net zijn onderwerp over een eeuwenoude bottenvondst nabij Beverwijk hoorde afkondigden..

"En dan nu", hoorde Ben de Leider Jeroen Pauw zeggen: "De zelfverklaarde, aankomende grootstadhouder der Nederlanden: Ben de Leider!!"

(wordt vervolgd)