Ultra_Ivo's blog: Parijs - Brest - Parijs (3)
FOK!user Ultra_Ivo zal in augustus deelnemen aan Parijs - Brest - Parijs. Via FOK!sport wil hij ons de komende maanden op de hoogte houden van zijn voorbereidingen. Hieronder deel drie over zijn voorbereidingen op deze wielertocht, de 200 van Holsbeek.
Het is nog doodstil als ik de jeugdherberg van Leuven verlaat. Iedereen slaapt, de centrale ruimtes zijn potdicht afgesloten. Via de nachtdeur verlaat ik het pand, hang m'n tassen aan de fiets en fiets naar Holsbeek. Ook in het startcafé, café het Kwadraat, is het doodstil. De waard vond het zeker ook te vroeg. De organisatoren zijn er wel. Net als een behoorlijk aantal deelnemers. Ik laat mijn overtollige bagage achter in de auto van Erwin, een van de organisatoren. Daar ligt al de overtollige bagage van mijn clubgenoot Lars. Gelukkig is het droog en niet te koud, het wachten op de officiële start is zo geen probleem.
Het grootste gedeelte van de deelnemers heeft gewacht, samen vertreken we voor de 200km. In de groep wordt redelijk doorgereden. Al bij een van de eerste hellingen verhuis ik van de voorste naar de achterste rij. Geheel vlak is deze streek niet. Ik moet dan ook af en toe behoorlijk aanzetten om het contact niet te verliezen. Bij Hoegaarden draaien we de oude spoordijk naar Namen op. Heel aangenaam fietsen. Maar niet voor iedereen: halverwege de spoordijk moeten we stoppen omdat een deelnemer een lekke voorband van z'n Flevobike heeft.
Niet veel later vergezelt ons een plaatselijke wielrenster. Die zoekt direct de breedste rug uit om achter uit de wind te zitten. Van PBP heeft ze meer dan gehoord, een van haar vrienden is in voorbereiding. Als wij van het fietspad wegdraaien rijdt zij door. Na een tijdje aangenaam fietsen met hooguit vals plat worden de scherpere hellingen direct een onaangename verrassing. Ik hang een tijdje aan het elastiek en wordt dan samen met Lars gelost. We rijden samen tegen de wind in verder.
Gelukkig duurt het niet lang voordat we kunnen gaan afdalen naar Huy. Inmiddels heeft zich nog een randonneur bij ons gevoegd, een Duitser uit het Erzgebirge. Die heeft er een heel lange aanreis voor nodig gehad. Hij kampt met hetzelfde probleem waar ik jarenlang mee kampte, iedere zaterdag moeten werken. Dan ben je veroordeeld tot lange reizen om de schaarse zondagse brevetten mee te pikken. Huy rijden we anders binnen dan dat ik gewend ben, zo kan ik de Citadel ook eens van een andere kant zien.
Ik verwacht dat dit de laatste keer is dat ik de groep zie. Samen met Lars en een randonneur met een mooie zwarte Avaghon blijven we nog even zitten als de groep vertrekt. Daarna gaan ook wij verder, ieder op zijn eigen tempo. We verlaten Huy via de weg die ik normaal als afdaling rij als ik in dit deel van de Ardennen geweest ben. Ik wist niet dat er naast de weg nog een mooie Ravel ligt, een fietspad over een oude spoorlijn. Een mooie ontdekking. Ik geniet van dit mooie stukje Ardennen. Lars geniet er niet echt veel van. Hij rijdt snel lek. Een Rohloff-achternaaf is dan niet het handigste, die krijg je niet snel uit je frame. Ik help hem het lek te zoeken en rij dan door.
Het is goed te zien dat dit een oude spoorweg is. Helaas volgen we de Ravel niet helemaal tot in Ciney, iets dat ik zeker nog eens wil doen. Lars en de Flevobike-rijder zijn me inmiddels weer voorbij gereden. Ik mis nog de Avaghon. Die zie ik een tijdje later opduiken, vanuit de verkeerde richting. Hij is vanuit Huy de ronde verkeerd om begonnen. Vervelend voor hem. Olivier en Erwin hebben de route mooi gelegd, klimmen via oude spoorlijnen en afdalen via de grote weg. Dat loopt veel lekkerder dan andersom. Niet veel later kom ik op de controle in Ouffet aan. Ik koop cola en chips in het tankstation. Ik ben nog aan het afrekenen als ik twee andere deelnemers zie aankomen, een koppel ligfietsers uit Huy. De hele rest van het brevet zal ik hun regelmatig zien.
Huy is vanuit Ouffet zonder veel moeilijkheden te bereiken. Ik val met 60 in het uur de stad binnen en rij direct via een mij bekende route naar de overkant. Maar vanaf daar krijg ik weer wat nieuws te zien. Een heel mooi dal Huy uit. Ook hier moet ik nog eens terugkomen. Olivier en Erwin weten de mooiste plekjes te vinden.
Bij de laatste controle komen de ligfietsers niet veel na mij binnen. Zij denken er hetzelfde over als ik, in dit rokerige hol niet lang blijven. Samen fietsen we dan ook verder en bereiken redelijk snel de spoordijk naar Hoegaarden. Met de wind in de rug gaat het hier snel. We bereiken Hoegaarden dan ook nog bij daglicht. Voor een van de twee ligfietsers wordt het nu toch wel pittig, het is haar eerste brevet. Haar vriend heeft PBP in 2007 gereden, die heeft er niet veel moeite mee. Met z'n drieën fietsen we naar de finish, alleen het laatste stuk rijden we echt in het donker. In Het Kwadraat zijn Olivier en Lars nog. Lars besluit terug naar huis te fietsen, een goede 180 kilometer verderop. Ik vindt de 7 kilometer naar het station van Leuven goed genoeg.
De eerdere delen uit deze serie zijn hier en hier te vinden.
