Super Mario
Het eerste platformavontuur van Mario was Super Mario Bros. op de Nintendo NES. Er waren eerder al wat games verschenen met Mario in de hoofdrol (Donkey Kong en Mario Bros.) maar de platformserie begon bij Super Mario Bros. Super Mario Bros. verscheen in 1985 in Japan en is de best verkochte game aller tijden (40,2 miljoen); dit komt overigens mede doordat de game gebundeld zat bij de NES.
In Super Mario Bros. werden een aantal dingen geïntroduceerd die de typische Mario game tegenwoordig nog steeds bevat. Allereerst was er Princess Toadstool (tegenwoordig Peach) welke gered moest worden uit de klauwen van gemenerik King Koopa (tegenwoordig Bowser). King Koopa had een heel leger vijanden aan zijn zijde waaronder de bekende Goomba’s, Koopa Troopa’s en Hammer Bros. en allemaal maakten ze Mario en Luigi het leven zuur. De opzet van Super Mario Bros. is even simpel als doeltreffend: je begint in een level en je loopt van links naar rechts. Aan het einde van elk level staat een grote vlaggenmast die aanduidt dat je bij het einde bent. Als je door de levels loopt moet je over allerlei obstakels heen en van platform naar platform springen, dit terwijl de vijanden proberen te verhinderen dat je simpel kan doorlopen. Om van deze vijanden af te komen kon Mario in de meeste gevallen drie dingen doen: ontwijken, boven op ze springen of ze neerschieten met een vuurbal die je kon schieten als je de vuurbloem power-up gebruikte.
Links Super Mario in wereld 1-1, rechts Mario in gevecht met King Koopa
Het vierde level van elke wereld was een kasteellevel waarin King Koopa stond te wachten. Zodra deze verslagen was had je de prinses bevrijd! Tenminste, dat dacht je... Het bleek in werkelijkheid anders te zijn, de eerste zeven werelden en bijbehorende kastelen bevatten geen prinses, enkel de hulpjes van de prinses; Toad. Deze vertelden, nadat ze bevrijd waren, dat de prinses in een ander kasteel zat. Uiteindelijk bleek Princess Toadstool aan het eind van wereld acht te zitten. Als je geen zin had om elk level te doorlopen kon je ook gebruik maken van verschillende warpzones naar latere levels. Deze warpzones zaten op verborgen plekken in een aantal levels en hiermee kon je een stel werelden overslaan. Dankzij de warpzones is het mogelijk om Super Mario Bros. in ongeveer een kwartiertje helemaal uit te spelen. De warpzones zaten in de game verwerkt zodat je de game ook binnen een normaal tijdsbestek kon uitspelen zonder de NES aan te laten staan. In de tijd van Super Mario Bros. was het nog niet standaard dat je een game kon opslaan om er later mee verder te gaan.
Net het grote succes van Super Mario Bros. kwam er in Japan een direct vervolg uit dat later als The Lost Levels in het Westen zou verschijnen op de SNES compilatie Super Mario All Stars. De game was in Japan een redelijk succes en ging ruim 2,7 miljoen keer over de toonbank. In het Westen was Super Mario Bros. 2 een heel andere game... Super Mario Bros. 2 is namelijk geen game die ontwikkeld is als Mario-game; het is een platform game die een Mario jasje heeft gekregen. De originele game heette Doki Doki Panic en kwam in Japan onder die naam uit. Doordat de game totaal anders was dan de eerste Mario verkocht de game stukken minder, de teller is blijven steken op 7.5 miljoen exemplaren.
Later verscheen in Japan Super Mario Bros. 2 als Super Mario USA. Verwarrend allemaal nietwaar?
De game Super Mario Bros. 2 was, ondanks dat het een platform game was net als zijn voorganger, iets anders van opzet. Het eerste grote verschil was dat er nu vier speelbare personages waren: Mario, Luigi, Toad en Princess Toadstool. Alle vier hadden ze andere sterke punten en moest je de keuze maken welk personage jij het fijnst vond om te spelen. Naast verschillende personages waren ook de vijanden anders, dit keer was er geen King Koopa met een leger Koopa’s en Goomba’s maar had je King Wart, Birdo en Shy-Guys. Vooral de Shy-Guys en Birdo waren populair en deze zien we nog steeds terug in Mario games tegenwoordig.
Links Doki Doki, rechts Mario
Het ‘verhaal’ in Bros. 2 vertelde dat Mario op een nacht een droom had waarin hij een trap opliep. Bovenaan de trap ging hij door een deur die leidde naar een wereld die hij nog nooit gezien had. Deze droomwereld was overgenomen door de gemene Wart en Mario moest Wart verslaan (met groenten) om de wereld te bevrijden. Groenten spelen in deze game ook een grote rol, Mario versloeg zijn vijanden dit keer namelijk niet door er bovenop te springen, maar door ze te bekogelen met groenten. Ook kon je vijanden optillen om ze vervolgens weg te gooien. Super Mario Bros. 2 kende net als zijn voorganger verschillende werelden die onderverdeeld waren in levels. Het warpen naar andere werelden werkte dit keer via een soort twilight zone die verscheen als je een potion op de grond gooide.
De laatste Super Mario Bros. op de NES was weer een echte Mario en dat was te zien aan de verkoopcijfers: ruim 17 miljoen keer werd de game verkocht. Ditmaal moest Mario ook weer de prinses redden uit de klauwen van King Koopa. Ze kwamen hier echter pas achter nadat ze de eerste zeven werelden doorlopen hadden. Het doel in het begin van de game is namelijk het redden van zeven koningen uit zeven verschillende werelden die grenzen aan het Mushroom Kingdom van Toadstool en Mario. De koningen waren allemaal door hun eigen toverstaf omgetoverd en aan Mario de taak om de spreuk ongedaan te maken. Elke wereld was door één van de Koopalings veroverd. De Koopalings waren zeven kinderen van King Koopa: Larry Koopa, Morton Koopa Jr., Wendy O. Koopa, Iggy Koopa, Roy Koopa (de coolste), Lemmy Koopa, en Ludwig von Koopa. Elke Koopaling zat logischerwijs in het level van de wereld, maar niet in een kasteel. De eindlevels waren dit keer vliegende schepen vol met kanonnen en vlammenwerpers.
Naast de gebruikelijke nieuwe power-ups (wasbeer, schoen) kende Super Mario Bros. 3 een nieuwe manier waarop je van level naar level liep; je hoefde niet meer alles op volgorde te doen. In het derde deel verscheen namelijk voor het eerste de worldmap waarop je zelf een beetje de volgorde kon bepalen. Op deze worldmap zaten naast de levels ook huisjes waar je minigames kon spelen om power-ups te verdienen welke je weer in de game zelf kon gebruiken.
Links de worldmap en rechts level 1-1
Alle drie (of eigenlijk vier) Mario games op de NES verschenen als remakes en ports op verschillende consoles. Zo zijn er versies voor de GBA en SNES en kun je ze ook downloaden op de Wii via de Virtual Console.
