Steelrising

Toen ik begon aan Steelrising wist ik maar een ding: het is een Souls-like game. Dus ik was al voorbereid om vaak dood te gaan in het spel. Maar de ontwikkelaar Spiders doet het toch net even anders dan From Software.

In Steelrising speel je eens geen mens van vlees en bloed. Je bent Aegis, een automaton of primitieve robot, die dient als lijfwacht voor Marie Antoinette, die vast wordt gehouden in het Chateau de Saint-Cloud. Koning Lodewijk is ondertussen met zijn leger aan robots dood en verderf aan het zaaien in Parijs. De koningin beveelt Aegis om naar de hoofdstad te reizen en haar schepper, Eugene de Vaucanson, te vinden. Hij zou weten hoe ze de steeds onstabielere Lodewijk XVI en zijn leger automatons te stoppen zijn.

Wat ik als eerst merk: ik ga niet zo vaak dood. Het eerste gebied is namelijk vrij goed te doen. Dat is niet alleen maar omdat ik zo'n ongelofelijk goede gamer ben, kuch, maar omdat Steelrising je even laat denken dat het makkelijk is. Ja, als je totaal niet oplet kun je dood gaan. Maar de aanvallen zie je van ver komen, je kunt je er op voorbereiden en vrij snel krijg je zelfs een kompas dat aangeeft waar je heen moet. Dat is heel anders dan de koning onder de Souls-games, Elden Ring. Daar is het meteen ‘zoek het maar uit’ en iedereen die zonder guide speelde ging naar die grote dude op zijn paard om compleet afgetuigd te worden.

Steelrising (Foto: Nacon)

De eerste twee of drie bosses in Steelrising doen me zelfs nog even checken of ik het wel goed gelezen had: is dit wel een Souls-game of haal ik twee games door elkaar? Ik was iets te snel met die gedachte, want niet veel later kwam ik een vijand tegen die me even liet zien waarom hij de baas was. Nu kun je twee dingen doen. Op z’n Souls blijven proberen en maar tegen jezelf blijven roepen “git gud!”. Of je zet de Assist Mode aan. Dit kost je wel de mogelijkheid om alle trophies te halen, maar wat is het fijn om op een gemak de bewegingen en de aanvallen van de lastige boss te kunnen leren.

Met de assist mode ingeschakeld, stuurt de game me niet constant terug naar een spawn-gebied zonder mijn XP. De modus biedt allerlei hulpjes, zodat ik die net als een racegame langzamerhand uit kan zetten. Denk aan geleden damage trapsgewijs terugbrengen van 100% tot 0%. Je kunt er ook voor kiezen om je XP te behouden wanneer je sterft, de regeneratiesnelheid van je stamina aan te passen en de cooldown te beïnvloeden die je krijgt als je te veel acties achter elkaar uitvoert. Voor de echte Souls-veteraan natuurlijk een compleet gezichtsverlies, maar voor spelers die eens aan een Souls-like willen beginnen is dit echt ideaal. En eigenlijk voor de veteraan ook, maar dat zullen we nooit toegeven.

Steelrising (Foto: Nacon)

De combat van Steelrising is helaas nog niet zo gepolijst als een Dark Souls of Elden Ring. Natuurlijk kun je builds maken, van dansende zwaardvechter tot een alchemieflesjes gooiende robot en alles er tussen in. Je hebt stat points, wapens die je kunt upgraden. Ja, er zijn savepoints om dit allemaal te doen. Dit keer zijn het een soort kooien waar je in een stoel kunt zitten. Maar wij Souls-fans noemen ze altijd bonfires. Maar iedereen die een Souls-games heeft gespeeld herkent de mogelijkheden van builds.

Het probleem met Steelrising is vooral de besturing. Die kan soms traag aanvoelen en soms zelfs niet reageren. Maar het meest ergerlijke is dat het lock-on-systeem van de game totaal niet te vertrouwen is. Tel daarbij nog een wel erg bewegelijke camera op die het vooral leuk vindt om vervelend te gaan doen als er obstakels in beeld zijn en dan weet je dat er gevloekt is in huize Pheno. Dat gebeurt in Elden Ring ook, maar dan omdat ik zelf een fout maak, niet omdat de game vindt dat ik de vijand niet mag zien of niet mag locken.

Steelrising is voor iedereen die eens aan een Souls-game wil beginnen maar echt zijwieltjes nodig heeft. Die heet in deze game assist mode en leert je een boss kennen zonder dat je doodgaat en weer dat hele takke-eind moet lopen en al die vijanden weer om moet leggen voordat je er bent om weer afgetuigd te worden. Voor de diehards is het zeker geen slechte game, maar de combat heeft wel nukken door de omgeving. De camera zwengelt alle kanten op wanneer dat niet handig is, de lock-on om op tegenstanders te focussen is soms weer weg, kortom niet betrouwbaar. Als ze dat nog eruit kunnen patchen dan hebben ze een erg toffe game, voor nu is het goed, maar niet uitmuntend.

Gespeeld op PlayStation 5, ook verkrijgbaar voor Xbox Series X|S en pc.