Trainwreck

Met Trainwreck bewijst comédienne Amy Schumer dat haar smaak humor, onder de begeleiding van Judd Apatow, zich prima laat vertalen naar film. Het verhaal is origineel, de grappen zijn talrijk en de personages boeiend.

Het is misschien wat flauw om te doen, maar Judd Apatows nieuwste film zou op een rij gezet kunnen worden met M. Night Shyamalans The Happening of Tony Scotts Unstoppable. Want in de eerste gebeurt uiteindelijk niets, de tweede titel is een regelrechte leugen en Amy Schumer is in haar eerste speelfilm-hoofdrol verre van het hopeloze geval dat de titel Trainwreck doet vermoeden.

Trainwreck: Amy Schumer en Bill Hader

Wat ze wel is, is iemand die er gewoon lekker op los leeft. In New York City, want daar kun je er ook lekker op los leven. Ze schrijft voor een blad dat ongetwijfeld een van clickbait vergeven social media profiel heeft en duikt regelmatig het nachtleven in, deelt het bed met een vreemde en smeert 'm dan snel. Want in reguliere relaties gelooft ze niet echt. Dat Trainwreck een rom-com is blijkt uit de realisatie dat de voorgaande zin slechts als inleiding dient voor de introductie van Bill Hader.

Hader is Dr. Aaron Conners, een sportarts, die door Schumers personage (ook Amy, maar dan Townsend van achteren) wordt geïnterviewd en zelfs voor langere tijd gevolgd, zodat ze een artikel over hem kan schrijven. De twee vinden elkaar wel prettig en de rest van het verhaal is niet vreselijk moeilijk om te bedenken. Behalve dan dat Schumer, die het scenario schreef, het romantische comedy-concept slechts heeft gebruikt om een interessante, en bijzonder grappige, vertelling bovenop te bouwen. Conners zit achter Amy aan (in plaats van andersom), Amy heeft een soort van vriendje maar deelt het bed met talloze anderen en ja, als je ernaar zoekt, is zij inderdaad toch een beetje een 'trainwreck'. Ze heeft het niet allemaal helemaal voor elkaar, ook al denkt ze zelf van wel, en het is een kwestie van tijd voordat haar huidige levensstijl alle stoom verliest.

Nieuwe stoom komt uit de combinatie van Schumer en Hader. Er zit een goede chemie tussen de acteurs, die beiden bekend zijn geworden bij sketch comedy televisie (Hader bij Saturday Night Live, Schumer in haar eigen show Inside Amy Schumer), en ze weten hun groeiende relatie interessant te maken door het voldoende diepte te geven en er de juiste humor en drama aan toe te voegen.

Trainwreck: LeBron James en Bill Hader

En aan humor is er in Schumers scenario sowieso geen gebrek. Terugkomend op het rom-com aspect valt een aantal keer op dat gebruikelijke stereotype rollen in deze film omgedraaid zijn: de meer verliefde persoon van de twee is Hader en hij wordt bijgestaan door zijn goede vriend, en patiënt, LeBron James, de basketbal-superster die in deze film laat zien dat hij bijzonder prettig kan acteren en zelfs op de juiste momenten de lach naar zich toe weet te trekken. Sowieso is de ondersteunende cast dik in orde, met een bijna onherkenbare Tilda Swinton als Amy's hoofdredacteur en Daniel Radcliffe in een originele bijna-cameo als een hondenuitlater, om er slechts een paar te noemen.

Maar hoezeer er ook een sterke cast is en de rom-com formule niet helemaal gevolgd wordt, de daadwerkelijke originaliteit komt uit het verhaal, dat Schumer voor een groot deel heeft gebaseerd op elementen uit haar eigen leven. De jonge professional die een losbandig leven heeft dat eigenlijk helemaal nergens naartoe lijkt te gaan; het is niet gek om je voor te stellen dat daar aardig wat van 'Inside' Amy zelf in zit. En omdat ze er zo open over is, werken veel van de grappen ook goed: in Trainwreck valt bijzonder veel te lachen. Maar hoewel dit meer is dan in veel andere films die claimen komisch van aard te zijn, zit dit nergens Amy's verhaal in de weg: ze is een losbol, die intimiteit weert maar dit langzaam leert te accepteren in haar leven. Het is een mooi verhaal, met persoonlijke momenten die verder gaan dan alleen het meisje-jongetje verhaal. Het is echter ook een lang verhaal, want hoewel het allemaal heel vermakelijk is, is twee uur voor een comedy op zich een beetje een lange zit. Laat dat echter de pret niet drukken: daarvan is er bijna te veel aanwezig.