Akiba's Trip: Undead & Undressed

Japan, het land van de rijzende zon en de meest excentrieke manga, anime en games. Soms, heel soms, komt er een titel naar het Westen, vooral met dank aan uitgever NIS America, die sommige van de spellen wel ziet zitten en zorgt dat ze vertaald en klaargestoomd worden voor een Westerse release. Akiba’s Trip: Undead & Undressed is op het eerste gezicht een ordinaire puberale game, maar onder dat laagje zit toch een vermakelijke spel. Deze game knipoogt vooral naar de otaku’s, de liefhebbers van anime, manga en games. Dat begint al met de vele toeristen die in de wijk lopen tot subtiele verwijzingen naar andere franchises en internetmemes.

Akiba’s Trip: Undead & Undressed speelt zich af in Akiba, voor de meeste mensen bekend als de gadgetwijk Akihabara in Tokio. Het eerste dat me opvalt is dat ze qua inrichting de boel netjes op orde hebben. Natuurlijk, de winkelnamen komen niet allemaal overeen, maar er zijn toch echt veel overeenkomsten te vinden. De SEGA-arcade, de vele kleine winkeltjes, en natuurlijk het station en het grote gebouw van Yodobashi, het warenhuis waar je al een dagtrip van kunt maken zonder hetzelfde te zien. Het voelt in ieder geval authentiek. Een nadeel: als je een andere straat inloopt, heb je een laadtijd. Het winkelend publiek komt pas later in beeld, dus in het begin heb je het gevoel even in een spookstad rond te lopen.

In het spel lopen er Synthisters tussen het gewone publiek. Het zijn vampieren, die dit keer geen bloed drinken, maar sociale energie en de wil om te leven. Nanashi, de hoofdrolspeler, wordt wakker terwijl hij tot Synthister is gevormd door een geheime organisatie. Nanashi wordt gered door Shizuku, een meid met vreemde krachten. Blijkbaar duurt het even voordat je echt totaal een vampier bent, dus nu hij weet dat ze er zijn, wil hij ze stoppen meer mensen te infecteren. Niet geheel toevallig is Nanashi lid van een buurtpreventieclub in Akihabara. Samen met je team ga je op onderzoek uit.

Het verhaal van Akiba’s Trip: Undead & Undressed is zo warrig als het maar kan zijn. Net als je denkt te begrijpen wat er allemaal aan de hand is, komt er weer een plotwending om je op een nieuw spoor te zetten. Er zijn meerdere eindes mogelijk en als je de game een keer uitspeelt, is er nog een ‘new game +’-optie. Naast het verhaal zijn het vooral de extra missies en het verzamelen van alle soorten kleding waarmee je je bezig kunt houden. Er zijn namelijk heel veel winkeltjes waar je wapens en kleding kunt kopen. Een winkelmap, een kledingcatalogus, extra opdrachten, het is allemaal te vinden in apps op je in-game smartphone. En dan is er nog het daten met de vrouwelijke buurtwachtleden. Hierdoor zijn er al vijf verschillende eindscènes; één voor elke meid waarmee je de beste relatie tijdens je spel had. Een tip: zet de audio op Japans. Je doet je oren er een plezier mee.

Hoe stop je vampieren ook alweer? Ze kunnen niet tegen zonlicht. En daar komt het Undressed van de titel: je stript ze van hun kleren, zodat ze geen bescherming tegen de zon hebben. Dat doe je door ze te bevechten tot je de mogelijkheid krijgt ze te strippen. Een lichaam bestaat uit broek, lijf en hoofddeksel. Je kunt dus op die drie verschillende hoogtes slaan of schoppen. Denk je dat je ze genoeg geraakt hebt, dan grijp je ze vast en trekt een jurkje of blouse uit. Ze moeten wel uiteindelijk in hun slip staan, dus je moet elk lichaamsgedeelte wel aanvallen. Nanashi is zelf ook gevoelig voor zon, dus je moet oppassen dat je zelf niet in je onderbroek komt te staan. Word je geraakt, dan gaat de kwaliteit van je kleding omlaag. Door even je kleding glad te strijken maak je ze weer zo goed als nieuw, maar omdat die animatie vrij lang duurt is dat lastig om te doen tijdens een groot gevecht.

Je mag iedereen die je tegenkomt aanvallen, maar handiger is het om eerst door de speciale spot-a-vampire-camera te kijken. Als je een foto maakt en er staat een persoon nogal schimmig op, dan is het gegarandeerd een vampier en is het dus striptijd. Vechten kun je met van alles doen. Natuurlijk heb je je vuisten, maar het duurt niet lang of je pakt een honkbalknuppel of zelfs een laptop. Het leuke is dat het vechtsysteem er ook op aangepast wordt. De combo’s zijn bijvoorbeeld anders met de honkbalknuppel dan met de laptop.

Een probleem met vechten in Akiba’s Trip: Undead & Undressed is wel het locksysteem. Het werkt gewoon niet lekker. Als je tegen meerdere mensen vecht, dan heb je geen handige manier om je te focussen op een van die mensen. Een ander klein probleempje dat wel eens voor komt zijn vermiste mensen. Je krijgt een opdracht om iemand in een straat te zoeken om bijvoorbeeld een nieuw deel van een opdracht te krijgen. En dan staat diegene er niet. Als je dan nog eens de straat in- en uitloopt, dus weer twee laadtijden verder, is diegene er wel.

Mensen van hun kleding strippen, het klinkt allemaal puberaal. Wie verder kijkt, ziet dat het vechten in Akiba’s Trip: Undead & Undressed echt leuk is. De verschillende combo’s en manieren om mensen te strippen, de bizarre figuren en verwijzingen: het draagt allemaal bij tot die fun factor. Het wordt ook niet schunnig, of je moet al rode wangetjes krijgen van een decolleté. De Vita-versie heeft problemen met het inladen van veel mensen op het scherm, en het locksysteem is echt niet briljant te noemen. Het enige dat echt vervelend is, zijn de aanspreekpunten die soms niet komen opdagen. Maar al die nadelen zorgen uiteindelijk niet voor een heel erg slechte ervaring. Uitleggen aan je vriendin wat voor spel je aan het spelen bent, wordt eigenlijk nog het lastigst.