Maleficent
Een goede schurk is de hoofdfiguur van haar eigen verhaal. Da's een bekend punt waarop de Big Bad van een film doorgaans beoordeeld kan worden. Voor Maleficent is het juist het uitgangspunt: het is Sleeping Beauty, maar dan vanuit het oogpunt van de slechterik.
De Disney-versie van Sleeping Beauty (Doornroosje), voor wie het alweer vergeten was, vertelt over Prinses Aurora, die bij haar doop wordt vervloekt door de boze fee Maleficent. Zij zal zich, voordat de zon ondergaat op haar zestiende verjaardag, prikken aan een spinnenwiel en sterven. Een goede fee weet die vloek te verzachten; ze zal niet sterven, slechts in een coma geraken. In het klassieke verhaal doet Maleficent dit omdat ze simpelweg beledigd is dat ze niet is uitgenodigd voor de doop, maar zoals in deze nieuwe interpretatie wordt uitgelegd: het verhaal ging niet zoals het je altijd is verteld.
In de wereld van Maleficent zijn er twee koninkrijken: een land voor mensen en een sprookjeswereld, waar Maleficent, een fee, vandaan komt. Wanneer een jonge Maleficent de jonge Stefan, uit de mensenwereld, leert kennen, worden de twee vrienden en zelfs verliefd. Maar zelfs hun kus van Ware Liefde kan niet voorkomen dat Stefans ambities om aan de zijde van de koning te dienen hen uit elkaar trekken. Maleficent voelt zich verlaten en door latere gebeurtenissen zelfs (terecht) verraden. Het is dit verraad wat haar ertoe doet besluiten om Stefan, nu koning, eens goed terug te pakken: ze vervloekt zijn dochter Aurora tot het spinnenwiel en de diepe slaap. Geen kracht op aarde kan de vloek opheffen, behalve de kus van Ware Liefde, waarvan Maleficent zelf heeft ervaren dat die niet bestaat.
Maleficent is een verhaal van verraad, wraak en spijt. Het is interessant om de klassieke boze fee eens in een ander licht te tonen en te onderzoeken wat nu echt haar beweegredenen waren. En hoewel de insteek origineel is, mist de boze fee nu precies dat: een overtuigende aanleiding. Het is wel zo dat ze stevig wordt verraden door de persoon waar ze het meest close mee was, en dat zou iedereen verdriet doen, boos maken en wellicht op een wraakpad willen sturen, maar Maleficent, voor alle diepgang die Disney haar hier poogt te geven, handelt volkomen overdreven. Toegegeven, dat deed ze in Sleeping Beauty natuurlijk ook, maar waar er hier een inhoudelijk veel interessantere achtergrond wordt afgetekend, voelt haar actie hier minder gerechtvaardigd aan.
Maleficents achtergrond is echter slechts de bodem voor het echte verhaal. Hoewel de vertelling van de relatie tussen Stefan en Maleficent, het verraad en de vervloeking een groot deel van de film beslaat, is het slechts de (lange) inleiding. Waar deze hervertelling zich mee onderscheidt is wat er gebeurt na de vervloeking; hoe Aurora opgroeit, waar Maleficent zich intussen mee bezighoudt en hoe de vloek zelf daadwerkelijk verloopt. Het is een interessante insteek die verklaart waarom Maleficent, en niet Aurora, de focus van het verhaal is. Het geeft Angelina Jolie, die de volwassen Maleficent gestalte geeft, ook de kans om diepgang aan de Disneyschurk te geven, wat ze ook enigszins doet. Er zijn echter te weinig momenten om echt in de rol uit te blinken. Opvallend is overigens dat Sharlto Copley in zijn rol als Stefan voor de verandering eens niet de show steelt, wellicht omdat zijn paranoïde koning een wat normaler figuur lijkt tussen de feeën en monsters.
In Maleficent wordt een klassiek sprookje eens omgedraaid, worden feiten anders gepresenteerd en krijgt de kijker een nieuwe kant te zien van een ouderwetse schurk. Maar hoewel deze film een origineel idee heeft en daar goed vorm aan weet te geven, is de poging niet voldoende geslaagd om van Maleficent een uitblinker te maken. En dat is jammer, want de film laat een gevoel achter dat er meer uit gehaald had kunnen worden en na deze gezien te hebben, zou je graag willen dat dat ook was gelukt.
